Αδιάβαστη συλλαμβάνεται και πάλι η κ. Διαμαντοπούλου

  

Δρ Τσακαλίδης Γεώργιος

τ. Σχολικός Σύμβουλος

τ. Επιστημονικός Συνεργάτης

Παν/μίου Erlangen – Nürnberg

Γενικός Σύμβουλος Α.Σ.Π.Ε.

Αδιάβαστη συλλαμβάνεται και πάλι

η κ. Διαμαντοπούλου

    Η κ. Διαμαντοπούλου, αν και Υπουργός Παιδείας, συνελήφθη πολλές φορές σε δημόσιες εμφανίσεις και συνεντεύξεις της να αγνοεί τη σημασία αρκετών ελληνικών λέξεων ή να χρησιμοποιεί λανθασμένα πασίγνωστα ελληνικά ρητά. Υπενθυμίζω ότι χαρακτήρισε το ελληνικό χρέος «δυσθεόρατο», λέξη που δεν υπάρχει σε κανένα ελληνικό λεξικό,  αντί του ορθού δυσθεώρητο, μίλησε για σύγκρουση «εικονομάχων εναντίον εικονοκλαστών», αγνοώντας προφανώς ότι εκονομάχοι και εικονοκλάστες είναι το ίδιο, μίλησε για κατηγορίες που εκτοξεύονται «επί δικαίοις και αδίκοις», χρησιμοποιώντας λανθασμένα και πάλι το χωρίο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, που κάνει λόγω για τον Θεό που «βρέχει επί δικαίους και αδίκους». Γι’ αυτό και κάποιος δημοσιογράφος την ανακήρυξε σε «βασίλισσα του σαρδάμ».

     Δεν ξέρω πόσο παραδεκτό είναι για μια Υπουργό Παιδείας να περιπίπτει σε τέτοια γλωσσικά σφάλματα. Τι να λένε άραγε οι μαθητές, όταν για παρόμοιες δικές τους αβλεψίες τους αφαιρούνται βαθμοί, ενώ και η ίδια η Υπουργός διαπράττει  όχι ευκαταφρόνητα λάθη!  Εκείνο όμως που είναι εντελώς απαράδεκτο είναι να χρησιμοποιεί το επίσημο βήμα της Βουλής για να επαναλάβει ένα ψέμα.  Απαντώντας στην επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή Καρδίτσας της Ν.Δ. Κώστα Τσιάρα στις 14. 12. 2011 είπε: «δεν υπάρχει άλλη χώρα που να έχει το καθεστώς των μετεγγραφών». Επανέλαβε δηλαδή την ψευδή δήλωσή της στην Ειδική Επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας ότι οι μετεγγραφές φοιτητών στην Ελλάδα αποτελούν «παγκόσμια πρωτοτυπία». Αγνοεί προφανώς ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι μετεγγραφές φοιτητών είναι καθημερινή πράξη. Έζησα από πολύ κοντά το καθεστώς μετεγγραφών στη Γερμανία. Την πληροφορώ υπεύθυνα ότι εκεί οι μετεγγραφές είναι εντελώς ελεύθερες. Κανένας σχεδόν φοιτητής δεν ολοκληρώνει τις σπουδές του σε μία πόλη. Οι φοιτητές έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν την παρακολούθηση παραδόσεων και εργαστηρίων σε διάφορα πανεπιστήμια που διακρίνονται σε συγκεκριμένους τομείς της επιστήμης τους. Γι’ αυτό και μετεγγράφονται συχνά, προκειμένου να παρακολουθήσουν ονομαστούς πανεπιστημιακούς δασκάλους, οι οποίοι δεν διδάσκουν κατ’ ανάγκη σε σχολές μεγάλων πόλεων. Έχουν π.χ. το δικαίωμα να παρακολουθήσουν Παθολογία στη Χαϊδελβέργη, Χειρουργική στην Τυβίγγη, Παιδιατρική στο Ερλάγκεν κ.ο.κ. Αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ακολουθούν παρόμοια τακτική στις μετεγγραφές των φοιτητών. Δεν τους καθηλώνουν να περατώσουν τις σπουδές τους στο πρώτο Πανεπιστήμιο που τους δέχθηκε.

    Αντί όμως η κ. Υπουργός να δώσει κίνητρα, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ευγενούς άμιλλας και διάκρισης μεταξύ των πανεπιστημιακών σχολών, ούτως ώστε να καθίστανται περιζήτητες και να προσελκύουν φοιτητές και οι σχολές μικρών πόλεων, όπως οι προαναφερθείσες, προσπάθησε με περιοριστικά και απαγορευτικά μέτρα να λύσει το πρόβλημα που δημιούργησε η υποβάθμιση και περιφρόνηση των περιφερειακών πανεπιστημίων. Στράφηκε προπαντός εναντίον των πολυτέκνων, που είχαν το δικαίωμα να σπουδάζουν τα παιδιά τους σε μία πόλη, για να αποφεύγεται η οικονομική τους αφαίμαξη με τη συντήρηση πολλών νοικοκυριών σε διαφορετικές πόλεις. Κατήργησε τις μετεγγραφές και ως αντιστάθμισμα παραχώρησε συγκεκριμένο αριθμό θέσεων στις σχολές που προκαθορίζονταν για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Και πέτυχε με την εμμονή της σε μια αντιπολυτεκνική και αντιδημογραφική τακτική να εισαχθεί στη Φιλολογία Αθηνών υποψήφιος με μέσο όρο γραπτών 02, στην Αρχιτεκτονική με μέσο όρο 05,  και να μείνουν ακάλυπτες θέσεις, και να καταρρακωθεί ο θεσμός των πανελληνίων εξετάσεων.

    Προσπάθησαν βέβαια προσκείμενοι σ’ αυτήν δημοσιογράφοι να επιρρίψουν την ευθύνη στους «ευνοημένους πολύτεκνους», ωστόσο ο ελληνικός λαός δεν τρώει κουτόχορτο. Κατάλαβε ότι μόνη υπεύθυνη για τη γελοιοποίηση αυτή ήταν η ίδια η υπουργός με τις απαράδεκτες εμμονές και επιλογές της. Αντί όμως να ομολογήσει την παταγώδη αποτυχία της στον χειρισμό των μετεγγραφών, όπως και στο θέμα της εκτύπωσης των σχολικών εγχειριδίων, επαναλαμβάνει το ψεύδος: «δεν υπάρχει άλλη χώρα που να έχει το καθεστώς των μετεγγραφών». Τι άλλο να περιμένει όμως κανείς από μία υπουργό που ανερυθρίαστα ομολόγησε την προθυμία της να συνεργαστεί ακόμη και με τον διάβολο, που είναι  «ο άρχων και ο πατήρ του ψεύδους»;