Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Μητροπολίτης Πειραιώς προς Ορθόδοξο Τύπο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
᾿Ακτή Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Τηλ. Κέντρο 210 4514833
Fax 210 4518476
Αριθμ. Πρωτ. 1585 ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 23ῃ Νοεμβρίου 2010

Πρός
Τόν Ἐλλογιμώτατον Κύριον
Γεώργιον Ζερβόν
Διευθυντήν Συντάξεως
Ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος»
Πανελλήνιος Ὀρθόδοξος Ἕνωσις
Κάνιγγος 10
106 77 ΑΘΗΝΑΙ

Ἐλλογιμώτατε Κύριε Διευθυντά,
Εἰς τό Ὑμέτερον φῦλλον τῆς ἐγκρίτου ἐκδόσεως τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως «Ὀρθόδοξος Τύπος» τῆς 19.11. 2010 καί ἐν σελίδι 8, ὑπῆρξε καταχώρησις ὑπό τόν τίτλον: «Περί τῆς συμμετοχῆς τοῦ Σεβ. Πειραιῶς εἰς τά Ὀνομαστήρια τοῦ Μεσσηνίας» γιά νά διατυπωθῇ τό ἐρώτημα: «Μήπως ὁ Πειραιῶς ‘‘ὑψώνει’’ ὀρθόδοξον καί ἀντιμασωνικόν φρόνημα διά νά κερδίσῃ πιστούς καί Ἱεράρχας μέ σκοπόν νά ἐκλεγῇ μελλοντικός Ἀρχιεπίσκοπος καί ἐν συνεχείᾳ νά λησμονήσῃ τά πάντα ὡς ἔπραξεν ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Χριστόδουλος μετά τήν ἐκλογήν του;» καί ἐν συνεχείᾳ προσκαλοῦμαι διά νά ἀπαντήσω καί διά τήν συμμετοχήν μου εἰς τά ὀνομαστήρια τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου. Ὑπείκων εἰς τήν Πέτρειον προτροπήν: «ἕτοιμοι δέ ἀεί πρός ἀπολο-γίαν παντί τῷ αἰτούντι ἡμᾶς λόγον» (Α΄ Πετρ. 3,15) ἀδελφικῶς προάγομαι ὅπως ἀναφέρω Ὑμῖν τά κάτωθι:..

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Ποιοί ὑποκινοῦν τήν οἰκονομική κρίση;

Ἐρώτηση : Ποιοί ὑποκινοῦν τήν οἰκονομική κρίση; Τί ἐπιδιώκουν σέ βάρος τῆς Πατρίδος μας; Τί πρέπει νά πιστεύη ὁ Ἑλληνικός λαός ἀπό τήν Ἱστορία του, ὥστε νά μή κλονισθῆ;
(Νομικός ἀπό Θεσσαλονίκη)


ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ

Ἀπάνηση: Ἡ οἰκονομική κρίση γενικά εἶναι τεχνητή! Τό κράτος εἶναι ἕνας μηχανισμός πού λειτουργεῖ κάτω ἀπό καθορισμένο σχέδιο τῆς θείας Προνοίας. Ἕνας μεμονωμένος ἄνθρωπος, ἕνας, αἴφνης, ἐπιχειρηματίας, ἐνδέχεται νά χρεωκοπήση, ὅμως τό κράτος δέν εἶναι δυνατόν νά χρεωκοπήση, διότι συγκροτεῖται ἐν βουλῇ πολλῶν ἀνθρώπων καί οἱ πολλοί ἀναπλάθουν τά ἐπιχειρήματα καί ἐπιβάλλουν πλειοψηφικῶς τό συμφερώτερο. Παράλληλα ἐφευρίσκουν τρόπους, διά τῶν ὁποίων τίθενται σέ λειτουργία οἱ δικλεῖδες ἀσφαλείας, πού χρησιμοποιεῖ τό κράτος ὅταν ἀντιμετωπίζη τήν ἀπειλή τοῦ ἐκμηδενισμοῦ του. Ὅθεν τό κράτος δέν κινδυνεύει μέ πτώχευση –θυμηθῆτε τόν λόγο πυροτέχνημα τοῦ πρωθυπουργοῦ Χαρ. Τρικούπη: «Δυστυχῶς ἐπτωχεύσαμε!» πού δέν εἶχε καμμιά συνέπεια στό κράτος.

ΜΑΡΙΑ ΔΟΥΡΑΚΗ 'ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ - ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ'' ΤΗΛΕΤΩΡΑ 1994

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ'' ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ''1995 ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ - ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗΣ

'Συλλαλητηριο Κατα Της Ελευσεως Του Παπα'' 2-5-2001 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ

'ΟΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΙ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Ι. ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ 83η ΟΜΙΛΙΑ 'Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ'

15 Εκατομμυρια Τουρκοι ''Κρυπτοχριστιανοι'' ΈΡΕΥΝΆ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ''ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΨΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ? 31-5-87

'ΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ 666 RFID ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ







''Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ''

Ο απόστολος Φίλιππος
(14 Νοεμβρίου)



Υπήρξε ένας από τους δώδεκα. Και μάλιστα επίλεκτο μέλος της αγίας αυτής ομάδος.


Την πρώτη γνωριμία του με τον Χριστό μας την παρουσιάζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης με τούτα τα λόγια: «Τη επαύριον ηθέλησεν ο Ιησούς εξελθείν εις την Γαλιλαίαν και ευρίσκει Φίλατπον και λέγει αυτώ ακολούθει μοι» (Ίωάν. α', 44).


Βρισκόταν στην Ιουδαία ο Κύριος.


Ύστερα από το βάπτισμα Του και την τεσσαρακονθήμερη νηστεία Του στην έρημο και τους πειρασμούς Του από τον διάβολο, νικητής αποφασίζει να αναχωρήσει από την Ιουδαία στη Γαλιλαίο για την έναρξη του έργου του.


Εκεί, σαν έφθασε, βρήκε μεταξύ των πρώτων τον Φίλιππο, που ήταν από τη Βηθσαϊδά, την ίδια πόλη από την οποία καταγόντουσαν κι οι άλλοι δύο απόστολοι και αδελφοί, Ανδρέας και Πέτρος.


Η μικρή αυτή πόλη βρισκόταν στις ανατολικές όχθες της λίμνης Τιβεριάδος κι αξιώθηκε να προσφέρει στον Κύριο ένα σημαντικό αριθμό από τους αποστόλους Του. Πτωχοί κι απλοϊκοί άνθρωποι ήσαν όλοι αυτοί.


Όμως ο Κύριος τέτοιους εργάτες κατά κανόνα διαλέγει για τη διακονία Του. Ανθρώπους ταπεινούς και καλοδιάθετους.


Κι αυτούς, «τα μωρά του κόσμου... και εξουθενωμένα» κατά τον θείο απόστολο Παύλο, δηλαδή τους ανθρώπους αυτούς που ο κόσμος θεωρεί μωρούς και περιφρονημένους, μ' αυτούς ο Κύριος καταντροπιάζει εκεί νους, που, ο κόσμος πάλι, θεωρεί σοφούς και μεγάλους και δυνατούς.


Την αγνή και πρόθυμη διάθεση είδε ο Κύριος στα βάθη της ψυχής του Φιλίππου κι αυτήν εξετίμησε κι έσπευσε να του μιλήσει και να του απευθύνει την τιμητική πρόσκληση: «Ακολούθει μοι»• ακολούθησε με. Πόσο διαφορετικά αλήθεια είναι τα ανθρώπινα κριτήρια από τα κριτήρια του πανσόφου Θεού. Οι άνθρωποι συνήθως κρίνουμε «κατ' όψιν». Γι' αυτό κι ο Κύριος ελέγχει τον τρόπο αυτό της κρίσεως με το «μη κατ' όψιν κρίνετε παράνομοι». Ο πάνσοφος Θεός κρίνει από τις διαθέσεις που κρύβουμε ο καθένας στην ψυχή μας. Και για τούτο η κρίση του είναι πάντα ορθή κι ασφαλισμένη.


Την αξία αυτής της κρίσεως την βλέπουμε αμέσως στον τρόπο με τον οποίο ο Φίλιππος έσπευσε να ανταποκριθεί στην ιερή πρόσκληση του Ιησού• χωρίς κανένα ενδοιασμό, αλλά με ενθουσιασμό και ζηλευτή προθυμία αφήνει τα πάντα και ακολουθεί τον Κύριο. Αφήνει εργασία, γονείς, φίλους και γνωστούς, σπίτι, μικρή έστω περιουσία και σπεύδει να γίνει ένας ακόλουθος της συντροφιάς του Ιησού. Κάπως παράξενη η σπουδή του να ακολουθήσει τον Κύριο, θα σκεφθεί ίσως κάποιος. Παράξενη μπορεί να φαίνεται. Αν θελήσουμε όμως να προσέξουμε και να εμβαθύνουμε λίγο στα λόγια του ευαγγελιστή Ιωάννη, η απορία αυτή θα διασκεδασθεί αμέσως. «Ην δε ο Φίλιππος από Βηθσαϊδά, εκ της πόλεως Ανδρέου και Πέτρου». (Ίωάν. α', 45). Ο Φίλιππος δηλαδή καταγόταν από τη Βηθσαϊδά, από την πατρίδα του Ανδρέα και του Πέτρου. Ιδού το μυστικό της προθυμίας του Φιλίππου να ακολουθήσει τον Κύριο. Ήταν συμπολίτης του Ανδρέα. Κι ο Ανδρέας ήταν μια από τις ευγενικές εκείνες καρδιές που με λαχτάρα περίμενε τον Μεσσία. Ο πόθος του αυτός τον έσπρωξε να γίνει και μαθητής του Ιωάννη του Βαπτιστή. Κι αυτά που άκουε από τη φωνή «του βοώντος εν τη ερήμω», φρόντιζε να τα μεταφέρει συχνά και να τα κάμνει γνωστά και στους άλλους. Πόση καλοσύνη και ευγένεια ψυχής δεν φανερώνει τούτο το παράδειγμα! Μα και πόσο ιεραποστολικό ζήλο για την ευτυχία και τη σωτηρία των άλλων!


Υπάρχει στις δικές μας καρδιές, αλήθεια, αυτό το ενδιαφέρον κι αυτός ο πόθος, η χαρά κι η ευτυχία μας να γίνει και των γνωστών και των χωριανών μας κτήμα; Το παράδειγμα του ζηλωτή ψαρά, του Ανδρέα, αυτό μας συνιστά. Και τη σύσταση αυτή αξίζει όχι μονάχα να την προσέξουμε οι χριστιανοί του εικοστού αιώνα, μα και να την κάνουμε το ταχύτερο ζωή μας.


Ο καθένας από μας, σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού μας, είμαστε αλάτι και φως για τους γύρω μας. Πρέπει να είμαστε τέτοιοι. «Υμείς έστε το άλας της γης...Υμείς έστε το φως του κόσμου...» (Ματθ. ε' 13-14). Το αλάτι νοστιμίζει τα φαγητά. Το αλάτι ακόμη προλαμβάνει τη σήψη. Σαν το αλάτι οι πραγματικοί χριστιανοί με τα λόγια τους και το παράδειγμα τους νοστιμίζουν τη ζωή των ανθρώπων που είναι γύρω τους, αλλά και εμποδίζουν την ηθική σαπίλα από του να εξαπλωθεί και να διαλύσει τα πάντα. Οι χριστιανοί είναι ακόμη και φως. Φως που φωτίζει και θερμαίνει και ζωογονεί και ομορφαίνει τον κόσμο. Κι αυτοί με τα λόγια τους και προ πάντων τα έργα τους καλούνται να είναι φως μέσα στην κοινωνία. Ένα φως πνευματικό, που να φωτίζει, να θερμαίνει και να ζωογονεί την κοινωνία. Είναι καιρός οι αληθινοί μαθητές του Κυρίου και γνήσιοι ακόλουθοι Του να προβάλλουν παντού αυτή τους την ιδιότητα. Το απαιτούν οι δύσκολοι καιροί που περνούμε. Το ζητά από όλους ο φλογερός απόστολος, που μελετούμε. Ναι! αυτό έκαμε ο Φίλιππος. Αυτό έκαμε πρωτύτερα κι ο Ανδρέας.


Όταν ο τελευταίος μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή γνώρισε τον Κύριο και κλήθηκε πρώτος να γίνει μαθητής Του, φρόντισε αμέσως τη χαρά του να την μοιρασθεί με τον αδελφό του Πέτρο. Αδελφέ μου, του είπε, «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Ναι! Βρήκαμε Εκείνο, που περιμέναμε. Βρήκαμε τον Χριστό. Έτσι ερμηνεύεται στα Ελληνικά η λέξη Μεσσίας.


Το παράδειγμα του Ανδρέα επαναλαμβάνει κι ο Φίλιππος. Μόλις κι αυτός κλήθηκε να ακολουθήσει τον Ιησού, σπεύδει κι αυτός να κάμει κοινωνό της χαράς του τον φίλο του Ναθαναήλ. Πόσο απλά μας εκθέτει ο θείος ευαγγελιστής τη χειρονομία αυτή του Φιλίππου! «Ευρίσκει Φίλιππος τον Ναθαναήλ και λέγει αυτώ όν έγραψε Μωϋσής εν τω νόμο) και οι Προφήται, ευρήκαμεν Ιησούν τον υιόν του Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ» (Ίωάν. α', 46). Ναθαναήλ φίλε μου, βρήκαμε αυτόν για τον οποίο έγραψαν ο Μωϋσής και οι Προφήτες. Είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ. Όταν στα παλιά τα χρόνια ο αρχαίος εκείνος σοφός, ο Αρχιμήδης, ανεκάλυψε, σαν ελούετο, τον περίφημο εκείνο νόμο της Φυσικής, που είναι γνωστός σαν αρχή του Αρχιμήδους, πετάχτηκε έξω από το λουτρό και τρελός απ' τη χαρά του άρχισε να τρέχει γυμνός μέσα στην πόλη και να φωνάζει «Εύρηκα. Εύρηκα». Μεγάλη η ανακάλυψη του. Αυτό όμως που βρήκε ο Φίλιππος ήταν κάτι το ασύγκριτα πιο μεγάλο και πολυτιμότερο. Ο Ιησούς είναι ο θησαυρός των θησαυρών. Είναι η πηγή της ζωής. Γι' αυτό και το «ευρήκαμεν», που είπε στον αδελφικό του φίλο Ναθαναήλ ο Φίλιππος, φανερώνει χαρά πολύ πιο μεγάλη. Χαρά ανέκφραστη. Χαρά, που μόνο εκείνοι που ήλθαν σε προσωπική επαφή με τον Χριστό, μπορούν να δοκιμάζουν και να γνωρίζουν.


Και δεν ήταν μόνο μια έκφραση χαράς τα λόγια του Φιλίππου «Ευρήκαμεν». Ήταν και κάτι άλλο. Ήταν μια πρόσκληση. Πρόσκληση να γνωρίσει κι ο φίλος του τη χαρά του και να την δοκιμάσει. Κι όταν πάλι ο φίλος του Ναθαναήλ με κάποια επιφύλαξη του πρόβαλε το γνωστό: «Εκ Ναζαρέτ δύναται τι αγαθόν είναι»; Μα από τη Ναζαρέτ, την πόλη της αμαρτίας και της διαφθοράς, είναι δυνατό να βγει κάτι το καλό, ο Φίλιππος δεν τα χάνει. Με απόλυτη βεβαιότητα σε ό,τι λέγει, του άπαντα: «Έρχου και ίδε». Φίλε μου, έλα κι εσύ να δεις με τα μάτια σου και να αντιληφθείς μοναχός σου αυτό που σου λέω. Να βεβαιωθείς δηλαδή και να πιστοποιήσεις και σε άλλους, ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι αυτός που περιμέναμε, ο Μεσσίας, ο Σωτήρας των ανθρώπων. Πλησίασε τον Χριστό και σε λίγο διαπίστωνε κι ο ίδιος κι ομολογούσε με την περίφημη φράση «ραββί, συ ει ο υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ» το πιστεύω του. Δηλαδή, Διδάσκαλε, στ' αλήθεια, συ είσαι ο γιος του Θεού, συ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ, που με οδηγό τις προφητείες περιμέναμε. Και δεν ομολογεί μονάχα τον Ιησού σαν τον άνθρωπο των προφητειών, μα και τον ακολουθεί και γίνεται ένας από τους δώδεκα μαθητές Του, ο γνωστός και με το άλλο όνομα Βαρθολομαίος.


Τρία χρόνια παρακολούθησε ο Φίλιππος τον Κύριο. Τρία χρόνια ακούει τη διδασκαλία Του και παρακολουθεί τα θαύματα Του. Τρία χρόνια δέχεται την ευεργετική Του επίδραση και ενισχύεται στο έργο που τον περιμένει.


Μερικά περιστατικά από τη ζωή του κοντά στον Ιησού μας δείχνουν τον ζήλο του, αλλά και τις αδυναμίες του. Μας δείχνουν ακόμη και την ιδιαίτερη θέση που κατέχει η προσωπικότητα του στον κύκλο των δώδεκα. Τα περιστατικά αυτά θεωρήσαμε σκόπιμο να παραθέσουμε πιο κάτω, για να τα μελετήσουμε. Μας λένε τόσα πολλά.


Στις παραμονές των Παθών του Κυρίου, ως προσκυνητές ήλθαν στα Ιεροσόλυμα και πολλοί Έλληνες προσήλυτοι στον ιουδαϊσμό. Αυτοί με όσα είχαν ακούσει για τον Κύριο, ένοιωσαν στην καρδιά τους βαθύ τον πόθο για να τον γνωρίσουν καλύτερα και να έχουν μαζί Του μια ιδιαίτερη συνομιλία. Στην περίπτωση αυτή το όνομα του Φιλίππου, όνομα ελληνικό, τους έδωκε το θάρρος να τον πλησιάσουν και να του φανερώσουν την επιθυμία τους: «Κύριε, του είπαν, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν». Κύριε, θέλουμε να ιδούμε τον Ιησού. Να η παράκληση που του απηύθυναν. Παράκληση και επιθυμία ζηλευτή κι αξιοπρόσεκτη. Κι ο Φίλιππος, που ήθελε τη χαρά, που ένοιωθε αυτός με το να ακολουθεί τον Κύριο και να ακούει τα θεία λόγια Του, να την δοκιμάζουν κι άλλοι, έσπευσε να συνεν νοηθεί σχετικά με τον αγαπητό του Ανδρέα κι ύστερα μαζί να οδηγή σουν τους Έλληνες στον Ιησού. Τι θέματα κουβέντιασαν οι πρόγονοι μας με τον Κύριο κατά τη συνάντηση τους εκείνη δεν γνωρίζουμε. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως ο Κύριος σαν είδε τους Έλληνες να πλησιάζουν είπε τα τιμητικά και θαυμαστά εκείνα λόγια: «Ελήλυθεν η ώρα, ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» (Ίωάν. ιβ', 23). Έφτασε δηλαδή η ορισμένη από τον θεό ώρα, για να δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου. Να δοξα σθεί με τη Σταύρωση και την Ανάληψη Του και να αναγνωρισθεί ως Μεσσίας και Λυτρωτής από τους Έλληνες, που τη στιγμή αυτή αντιπροσωπεύουν και όλο τον εθνικό κόσμο. Ευλογημένη και μεγάλη η ήμερα εκεί νη. Ναι! πολύ μεγάλη. Γιατί αν η προσέλευση των εθνών στον Χριστό και τη διδασκαλία Του αποτελεί μια νίκη κι ένα θρίαμβο του Χριστού και του έργου Του, ο ερχομός των Ελλήνων στην πίστη τη χριστιανική έχει κάτι το πολύ ανώτερο. Αυτοί, οι Έλληνες, έδωσαν στον Κύριο όχι μόνο τη γλώσσα τους, αλλά και τους πιο πολλούς ζηλωτές ιεραποστόλους για την εξάπλωση του χριστιανικού κηρύγματος στον κόσμο.


Ως άνθρωπο με χαρακτήρα πολύ πρακτικό μας παρουσιάζουν τον Φίλιππο δύο άλλα περιστατικά, που μας διέσωσε ο ευαγγελιστής Ιωάννης.


Το ένα περιστατικά συνέβη έξω στην ερημιά. Είχε μεταβεί εκεί ο Διδάσκαλος ένα πρωί με τους μαθητές του για λίγη ξεκούραση. Μα οι κάτοικοι των γειτονικών πόλεων, που σαν διψασμένα ελάφια Τον κυνηγούσαν, για να ακούσουν τα λόγια Του και να απολαύσουν τις δωρεές Του, όταν αντελήφθησαν το μέρος που βρισκόταν έσπευσαν προς Αυτόν. Και ο Κύριος, ικανοποιώντας τον ζήλο και την προθυμία τους, πέρασε την ήμερα μαζί τους διδάσκοντας τους και θεραπεύοντας τους αρρώστους που είχαν φέρει. Πλάκωσε σχεδόν η νύκτα και κανένας δεν είχε διάθεση να σηκωθεί και να φύγει. Όμως ο κόσμος εκείνος έπρεπε κάτι να φάγει. Ήταν νηστικός όλη μέρα. Γι' αυτό κι ο Κύριος στην περίπτωση αυτή κάλεσε τον Φίλιππο κοντά του, που διακρινόταν για το πρακτικό του μυαλό και τον ρώτησε:


«Πόθεν αγοράσωμεν άρτους ίνα φάγωσιν αυτοί;» Από ποιο μέρος, Φίλιππε, θα αγοράσουμε ψωμιά για να φάγουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;»


Στο ερώτημα αυτό του Κυρίου, όπως μας λέγει ο ευαγγελιστής, ο Φίλιππος απήντησε: «Διακοσίων δηναρίων άρτοι ουκ αρκούσιν αυτοίς ίνα έκαστος αυτών βραχύ τι λαβή». Ψωμιά αξίας διακοσίων δηναρίων δεν φτάνουν σ' αυτούς, όχι για να χορτάσουν, αλλά για να πάρει ο καθένας από ένα μικρό κομμάτι. Φυσικά ο Κύριος υπέβαλε την ερώτηση αυτή στον Φίλιππο, όχι γιατί Αυτός δεν ήξερε τι να κάμει. Το Θαύμα το είχε αποφασίσει στην καρδιά Του. Το ερώτημα το υπέβαλε απλώς για να δείξει σ' αυτόν, όσο και στους άλλους μαθητές, μα και σ' όλες τις γενεές των ανθρώπων, ότι και τα πιο αδύνατα στα μάτια των ανθρώπων πράγμα τα, μπορούν να γίνουν δυνατά, αν οι άνθρωποι στις περιπτώσεις αυτές αγκαλιάσουν με την καρδιά τους τον παντοδύναμο παράγοντα, που λέγεται πίστη ζωντανή στον Χριστό. Με την πίστη και τα πιο αδύνατα γίνονται δυνατά. Αν οι άνθρωποι αφήσουμε να αναπτυχθεί στην καρδιά μας πίστη ίση με τον κόκκο του σιναπιού, μπορούμε μ' αύτη να μετακινήσουμε ακόμη και βουνά.


Θα ερωτήσει ίσως κάποιος. Μήπως ο Φίλιππος με το πρακτικό του μυαλό πείσθηκε απόλυτα για τη δύναμη αυτού του παράγοντα, που λέγεται πίστη, με το θαύμα του χορτασμού εκείνου του πλήθους με τον τρόπο που όλοι γνωρίζουμε; Δυστυχώς, όχι απόλυτα κι αμέσως. Αυτό μας το βεβαιώνει το δεύτερο επεισόδιο. Και σ' αυτό, το ίδιο πρακτικό μυαλό εκδηλώθηκε και πάλι.


Ήταν η νύκτα του Μυστικού Δείπνου. Για τελευταία φορά προ του Πάθους Του δειπνεί ο Κύριος με τους μαθητές Του. Γύρω από το πασχαλινό τραπέζι κάθονται όλοι. Με τις ομιλίες Του και τις διδαχές Του ο Κύριος προσπαθεί να προπαρασκευάσει τους μαθητές Του για τα όσα έμελλαν σε λίγο να ακολουθήσουν. Η όλη ατμόσφαιρα παίρνει τον χαρακτήρα μιας αποχαιρετιστήριας τελετής. Μιας τελετής κατά την οποία ο Κύριος αποκαλύπτει στους μαθητές του ουράνιες αλήθειες. Τους λέγει πως προτού ξημερώσει κάποιος μαθητής θα Τον προδώσει, οι άλλοι θα Τον εγκαταλείψουν κι αυτός ο Πέτρος, που Του υποσχόταν αγάπη μέχρι θανάτου, κι αυτός θα Τον αρνιότανε.


Ο Κύριος Όμως ποτέ δεν θα τους εγκατέλειπε. «Δεν θα σας αφήσω τους είπε, ορφανούς. Γι' αυτό μη ταράσσεσθε. Θα δοκιμάσετε βαθιά λύπη με τη φυγή μου από κοντά σας, όμως σύντομα η λύπη σας θα μετατραπεί σε χαρά. Φεύγω για τον Πατέρα μου. Πάω στο σπίτι μου. Πάω να ετοιμάσω εκεί τόπο και για σας. Το μέρος στο οποίο πηγαίνω τώρα, το ξέρετε κι εσείς. Ξέρετε ακόμη και τον δρόμο που οδηγεί εκεί».


Σε τούτο το σημείο ο Θωμάς τον διέκοψε για να του πει: «Κύριε, δεν ξέρουμε που πηγαίνεις και πως είναι δυνατό να ξέρουμε τον δρόμο;» Τη στιγμή αυτή ο Φίλιππος, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την όλη συζήτηση, σπεύδει να διακόψει λέγοντας; «Κύριε, δείξον ημίν τον Πατέρα και αρκεί ημίν» (Ίωάν. ιδ', 8). Κύριε, είπες, πως θα πάς στον Πατέρα σου. Δείξέ μας με μια αποκαλυπτική οπτασία τον Πατέρα Σου και τη δόξα Του, ώστε να Τον δούμε κι εμείς όπως παλιά τον είδαν ο Μωϋσης κι ο Ησαΐας και μας είναι αρκετό αυτό. Δεν θέλουμε περισσότερα. Το πρακτικό μυαλό του Φιλίππου αυτό ζητούσε.


Βαθιά ευγνωμοσύνη όμως πρέπει να νοιώθει κάθε καρδιά στον ζηλωτή απόστολο, γιατί με την απλότητα του, έδωσε την ευκαιρία στον Κύριο να διακηρύξει για το πρόσωπο Του: «Τοσούτον χρόνον μεθ' υμών ειμί, και ουκ έγνωκάς με, Φίλιππε; Ο εωρακώς εμέ, εώρακε τον Πατέρα, και πώς συ λέγεις, δείξον ημίν τον Πατέρα»; (Ίωάν. ιδ' 9). Τόσο καιρό εί μαι μαζί σας, Φίλιππε, κι ακόμη δεν με γνώρισες; Δεν γνώρισες δηλαδή ότι είμαι ο Υιός του Θεού, Θεός όπως ο Πατέρας; Εκείνος που είδε εμένα κι εξετίμησε όπως πρέπει την αλήθεια της διδασκαλίας μου και την αγιότητα της ζωής μου και τη δράση μου τη θαυματουργική, είδε και τον Πατέρα. Και πώς συ λέγεις: Δείξε μας τον Πατέρα;


Να οι αδυναμίες του πρακτικού πνεύματος. Οι άνθρωποι δυστυχώς, που σκέπτονται μ' αυτόν τον τρόπο, απαιτούν συνήθως υλικές αποδεί ξεις και ζητούν να ικανοποιήσουν τις αισθήσεις τους για όλα τα θέματα. Η παραγνώριση όμως του πνευματικού παράγοντα οδηγεί πάντα σε λανθασμένα συμπεράσματα.
Τα πιο πάνω λόγια του Κυρίου προς τον Φίλιππο αποτελούν φυσικά ένα λεπτό έλεγχο προς τον ζηλωτή μαθητή. Περιλαμβάνουν όμως δογματική διδασκαλία, υψίστης στ' αλήθεια σημασίας. Τρία χρόνια κοντά στον Κύριο, κι ύστερα από τα όσα είδε κι άκουσε δεν επετρέπετο σ' αυτόν να υποθάλει τέτοιες ερωτήσεις. Ας το δεχθούμε όμως κι αυτό, σαν μια παραχώρηση του Θεού, για να δοθεί η ευκαιρία στον Κύριο να αποκαλύψει τις αλήθειες αυτές, που όσο κι αν πολεμήθηκαν από πλείστους αιρετικούς δεν παύουν να παραμένουν και σήμερα και σ' όλους τους αιώνες ο ακρογωνιαίος λίθος και το ασάλευτο θεμέλιο της Ορθοδοξίας μας. Ο Χριστός είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος και ομοούσιος με τον Πατέρα. Για τη δική μας τη σωτηρία αφήκε τη δόξα του ουρανού και κατέβηκε στη γη σαν άνθρωπος και έγινε «υπέρ ημών κατάρα», για να μας εξαγοράσει από την κατάρα της αμαρτίας και να μας ανεβάσει στον ουρανό.


Με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κατά την ήμερα της Πεντη κοστής όλες αυτές φυσικά οι αδυναμίες των μαθητών πέρασαν. Μαζί με τους άλλους αποστόλους κι ο Φίλιππος ξεκίνησε για να μεταφέρει το μήνυμα της σωτηρίας εκεί που η αγάπη του Θεού τον κάλεσε. Με πίστη και ενθουσιασμό και πυρωμένη καρδιά ο πνευματέμφορος αυτός εργά της της νέας πίστεως συνοδευόμενος πάντα κι από τον φίλο του Βαρθολομαίο και την αδελφή του Μαριάμνη προχώρησε και κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χριστού σε διάφορες πόλεις της Λυδίας, της Μυσίας και της Παρθίας. Λυδία και Μυσία. Επαρχίες της Μ. Ασίας. Η Λυδία βρισκόταν προς τα Ν.Δ. κι η Μυσία στα βόρεια της Μ. Ασίας. Η Παρθία ήταν ορεινή χώρα στα νοτιανατολικά της Κασπίας θάλασσας. Οι κάτοικοι Πάρθοι.


Παρά τις αφάνταστες δυσκολίες που συναντούσαν όπου πήγαιναν και τα εμπόδια που ο διάβολος παρενέβαλλε στο έργο τους, εν τούτοις οι απόστολοι νικούσαν στο τέλος και το έργο του Κυρίου προχωρούσε μέρα με τη μέρα. Πολύ συνέβαλαν στην προσπάθεια τους και τα πολλά θαύματα με τα οποία τους χαρίτωσε ο Κύριος. Θαύματα θεραπείας διαφόρων ασθενειών, αλλά και αναστάσεως νεκρών. Ένα τέτοιο θαύμα είναι και τούτο.


Βρισκόταν ο απόστολος με τη συνοδεία του στην Ιεράπολη της Φρυγίας. Εκεί ο μισόκαλος διάβολος βλέποντας τον εαυτό του νικημένο, παρεκίνησε μερικούς να συλλάβουν τον απόστολο και να τον βασανίσουν. Δεμένο τον οδήγησαν πρώτα στο δικαστικό βουλευτήριο. Εκεί ο έπαρχος Αρίσταρχος σαν τον είδε εφρύαξε κυριολεκτικά. Νομίζεις, του λέγει, πως μπορείς να τρομάξεις κι εμένα με τις μαγικές σου πράξεις;
Και χωρίς άλλο λόγο τον άρπαξε από τα μαλλιά κι άρχισε να τον σέρνει εδώ κι εκεί και να τον βασανίζει. Στην ενέργεια αυτή του ασεβή έπαρχου ο απόστολος δεν κρατήθηκε. Για να τον σωφρονίσει, αλλά και για να δώσει ένα μάθημα και στους άλλους που παρακολουθούσαν τον βασανισμό του, φώναξε δυνατά κι είπε:


- Κύριε, γνωρίζω την ευσπλαχνία σου. Όχι για να ικανοποιηθώ για την αδικία που μου γίνεται, αλλά για να σωφρονισθεί ο σκληρός αυτός άρχοντας για ό,τι μου κάμνει, μα και να γνωρίσουν κι οι άλλοι τη δύναμη Σου και να Ιδούν, ότι δεν είσαι μόνο αγάπη, αλλά και τιμωρός των κακών, δώσε να παραλύσει τούτο το χέρι, που κτυπά στην κεφαλή, που συ ευλόγησες.


Μόλις τέλειωσε τον λόγο του ο θείος απόστολος το θαύμα έγινε. Βαριά τιμωρία κτύπησε τον αναιδή και άδικο άρχοντα. Το χέρι ξεράθηκε. Κι ακόμη το ένα μάτι του τυφλώθηκε και τα αυτιά του κουφάθηκαν. Στο θέαμα αυτό οι παρευρισκόμενοι τρόμαξαν και με συντριβή ψυχής άρχισαν να παρακαλούν τον απόστολο να τον σπλαγχνιστεί και να τον ξανακάμει καλά. Στην παράκληση τους ο ανεξίκακος μαθητής τόνισε:




- Ο άρχοντας μπορεί να γίνει καλά, αρκεί τόσο αυτός, όσο κι εσείς να πιστέψετε στον αληθινό Θεό και στον Ιησού Χριστό που έστειλε κι έπαθε για μας.


Μια νεκρική πομπή, που περνούσε την ώρα εκείνη από το μέρος εκείνο, σταμάτησε ξαφνικά. Μερικοί μάλιστα απ' αυτούς, που συνόδευαν τον νεκρό κι έτυχε να είναι φίλοι κι ομοϊδεάτες του άρχοντα, στράφηκαν με διάθεση εκδικήσεως στον απόστολο και του είπαν ειρωνικά:


— Αν ο Θεός σου μπορεί να αναστήσει τούτο τον νεκρό, που παίρνουμε να θάψουμε, τότε να Τον πιστέψουμε κι εμείς κι ο Αρίσταρχος, ο άρχοντας μας.


Συγκλονισμένος ο απόστολος από την πρόταση τους, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό κι αφού έκαμψε τα γόνατα, ανέπεμψε μυστικά μια ολόθερμη προσευχή. Ύστερα, αφού στράφηκε προς τον νεκρό που βρισκόταν στο φέρετρο, τον κάλεσε με το όνομα του και του είπε:


- Θεόφιλε, ο Παντοδύναμος Θεός σε διατάζει να σηκωθείς κι ελεύθερα να ειπείς ό,τι θέλεις.


Ευλογητός ο Θεός! Το θαύμα έγινε στη στιγμή. Ο νεκρός σηκώθηκε από το φέρετρο, πετάχτηκε κάτω, κι αφού γονάτισε μπροστά στον απόστολο του είπε μ' έναν αναστεναγμό βαθιάς ανακουφίσεως.


Σ' ευχαριστώ, καλέ μου άνθρωπε. Σ' ευχαριστώ, άγιε του Θεού, για τη σωτηρία που μου χάρισες. Μερικοί μαύροι κι απαίσιοι με έσερναν από τα χέρια, για να με ρίξουν στην Κόλαση. Η παρέμβαση σου με γλίτωσε. Θα έφευγα από τούτο τον κόσμο αμαρτωλός, χωρίς να ξέρω την αλήθεια. Κι η αλήθεια είναι μία. Ο Ιησούς Χριστός που κηρύττεις είναι ο αληθινός Θεός. Πιστεύω κι εγώ στον Χριστό με όλη μου την ψυχή.


Το θαύμα συντάραξε τα πλήθη. Το κάλεσμα του νεκρού με το όνομα του κι η ανάσταση του συνεκίνησε όσους βρισκόντουσαν εκεί, που χωρίς κανένα δισταγμό πίστεψαν στον Χριστό κι αναφώνησαν:


-Άνθρωπε μας, πιστεύουμε, πως ο Θεός, τον οποίο Συ κηρύττεις, είναι ο αληθινός Θεός. Τώρα, βοήθησε μας να σωθούμε και συγχώρησε και τον άρχοντα.


Τότε ο απόστολος, αφού κατάπαυσε με το χέρι του τον θόρυβο, παρήγγειλε σ' ένα από τους άρχοντες που συνόδευαν τον νεκρό να κάμει το σημείο του σταυρού πάνω στον Αρίσταρχο και να ζητήσει τη βοήθεια της Αγίας Τριάδος. Ο άρχοντας έκαμε ό,τι του είπε ο απόστολος κι η θεραπεία ακολούθησε. Ο Αρίσταρχος έγινε αμέσως τελείως καλά. Το αποτέλεσμα συγκινητικό. Πολλοί ζήτησαν και βαπτίσθηκαν την ίδια ώρα. Πρώτος ο πατέρας του αναστηθέντος νεκρού, που λεγόταν Πρέφικτος κι ήταν κι αυτός ένας από τους άρχοντες της πόλεως. Μετά τη βάπτιση του ο αναγεννημένος πια άνθρωπος έδωσε στον απόστολο τους δώδεκα χρυσούς θεούς που είχε στο σπίτι του μαζί με τα άλλα υπάρχοντα του, για να τα διαμοιράσει στους φτωχούς και να τα χρησιμοποιήσει, όπως αυτός έκρινε καλύτερα.


Πόσο αλλάζει ο άνθρωπος, όταν αφήσει ελεύθερη την καρδιά του να την καταυγάσει το φως και η χάρη του Χριστού! Γι' αυτές τις περιπτώσεις είναι που εφαρμόζεται απόλυτα ο λόγος του ψαλμωδού: «Αυτή η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου (Ψαλμ. ος' (οζ') 11). Ναι! Αυτή η αλλοίωση και μεταβολή που γίνεται στην καρδιά του ανθρώπου, είναι έργο της δυνάμεως του Θεού.


Για χρόνια πολλά συνέχισε η ευλογημένη αυτή ομάδα το ανορθωτικό και σωστικό έργο της στις διάφορες πόλεις των επαρχιών που αναφέραμε. Τα αποτελέσματα, στ' αλήθεια, θαυμαστά. Όπου «επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. ε', 20). Εκεί που πληθύνθηκε η αμαρτία, δόθηκε πολύ πιο άφθονη η χάρη. Εκεί που η αμαρτία είχε σχεδόν αποκτηνώσει τα θύματα της, ένας καινούργιος κόσμος αναγεννάτε. Ο κόσμος της καλοσύνης και της αγάπης. Ο κόσμος ο όμορφος, ο αγγελικά πλασμένος. Ο κόσμος της αρετής. Η άλλοτε χριστιανική Μ. Ασία.


Έφτασε όμως ο καιρός να επικυρώσει ο θείος απόστολος τα όσα δίδασκε και με τη θυσία της ζωής του. Ήρθε ο καιρός να μαρτυρήσει. Εκεί στην Ιεράπολη της Φρυγίας μια μέρα που δίδασκε, μερικοί φανατικοί ειδωλολάτρες τον συνέλαβαν κι αφού τον βασάνισαν σκληρά, τον οδήγησαν στους άρχοντες. Μια ψευτοδίκη κατέληξε στην απόφαση ο απόστολος να θανατωθεί. Οι δήμιοι, που περίμεναν, άρπαξαν τον Φίλιπ πο, του έδεσαν τους αστραγάλους και τον κρέμασαν σ' ένα δένδρο με το κεφάλι προς τα κάτω. Ύστερα πήραν και τον Βαρθολομαίο κι αφού τον βασάνισαν κι αυτόν, τον κρέμασαν. Τον απόστολο Φίλιππο τον σταύρωσαν. Η αδελφή του Μαριάμνη με πόνο ψυχής παρακολουθεί το μαρτύριο του αδελφού της και του άλλου αποστόλου και προσεύχεται να τους δώσει ο Θεός δύναμη και υπομονή. Ένας σεισμός που έγινε την ώρα εκείνη έδειξε την αγάπη του Θεού στους εργάτες του Ευαγγελίου. Οι αλλεπάλληλες δονήσεις που έγιναν σε ολόκληρη τη χώρα κατατρόμαξαν τα πλήθη που έτρεξαν με δάκρυα να ζητήσουν συγχώρηση από τους αποστόλους. Ο Κύριος στις παρακλήσεις των εργατών του σταμάτησε το σεισμό και με μια θαυμαστή οπτασία τους έδωκε μια ακόμη απόδειξη της θείας του δυνάμεως. Μια σκάλα παρουσιάστηκε εκεί να ενώνει τη γη με τον Ουρανό. Τα πλήθη έτρεξαν και κατέβασαν το Βαρθολομαίο από εκεί που ήταν κρεμασμένος. Όταν θέλησαν να κατεβάσουν και τον Φίλιππο από τον Σταυρό, αυτός δεν δέχθηκε, αλλά συνέχισε να διδάσκει τα πλήθη που ήσαν γύρω και να τα προτρέπει να μετανοήσουν και να βαπτισθούν. Διδάσκοντας αφήκε την αγία του ψυχή να πετάξει στον Ουρανό, στη χώρα της αιωνιότητας. Ο απόστολος Βαρθολομαίος και η Μαριάμνη πήραν το τίμιο λείψανο και το έθαψαν μαζί με εκείνους που πίστεψαν και βαφτίστηκαν, με σεβασμό κι ευλάβεια ραίνοντας το με τα δάκρυα της αγάπης τους. Το σεπτό σκήνωμα του αποστόλου για πολλά χρόνια στόλισε τον ιερό ναό που είχε κτισθεί στην Ιεράπολη προς τιμή του αγίου. Η δε αγία κάρα του τιμήθηκε από διάφορους αυτοκράτορες, όπως τον Θεοδόσιο, τον Ηράκλειο και άλλους με τις βασιλικές σφραγίδες τους.


Μετά την άλωση της Βασιλίδος των πόλεων από τους Λατίνους κατά το 1204 το σεπτό λείψανο μεταφέρθηκε στην Κύπρο και για πολλά χρόνια φυλασσόταν στο χωριό Άρσος Το χωριό αυτό λέγεται επίσημα και Αρσινόη. της Πάφου, στον ιερό ναό που κτίστηκε εκεί προς τιμή του απόστόλου. Αργότερα ένα μέρος των λειψάνων για ευλογία διανεμήθηκε σε διάφορα μέρη. Η θήκη δε με την ιερή κάρα προ του 1788 για μεγαλύτερη, τάχατες, ασφάλεια μετακομίσθηκε στην Ιερά Μονή του Σταυρού στο Όμοδος. Εκεί φυλάσσεται μέχρι σήμερα.


Σε χρόνια περασμένα, που το νησί μας μέσα στα τόσα άλλα το έδερνε και επιδημία ακριδών, οι πατέρες μας μετέφεραν τη θήκη με την αγία κάρα μέχρι τη Μεσαορία και έκαμναν αγιασμό, κι ερράντιζαν τα σπαρτά και τα δένδρα, για να τα απαλλάξουν από την αληθινή αυτή μάστιγα.


Θαύματα πολλά γίνονται και στις ήμερες μας σε όλους εκείνους που με βαθιά πίστη καταφεύγουν στον Κύριο και με ευλάβεια εκζητούν τη μεσιτεία του πνευματέμφορου αποστόλου.


Σε κείνους που για οποιονδήποτε λόγο δυσκολεύονται ν' αποδεχθούν τούτη την αλήθεια και προτιμούν να ζουν με τις αμφιβολίες και τις επιφυλάξεις τους υπενθυμίζουμε με αγάπη μια υπόδειξη πολύ αποτελεσματική, που έκαμε κάποτε ο φλογερός απόστολος μας στον φίλο του Ναθαναήλ. Στη δυσκολία του ν' αποδεχθεί κι αυτός την πληροφορία του ερχομού του Μεσσία, που με λαχτάρα περίμεναν όλες οι ευλαβείς ψυχές, ο Φίλιππος με απλότητα υπέδειξε το «έρχου και ίδε». Την ίδια αυτή υπόδειξη απευθύνει και σήμερα στον καθένα μας ο πρακτικός απόστολος. Είναι μια συμβουλή για ένα θετικό πειραματισμό. Είναι και μια πρόσκληση συγχρόνως να δοκιμάσει ο κάθε άνθρωπος τη χριστιανική διδασκαλία και ζωή.




«Έρχου και ίδε». Τρεις λέξεις με υπέροχη σημασία. «Έρχου». Άνθρωπε, διψάς να γνωρίσεις την αλήθεια; Έλα. Πλησίασε. Ο Χριστός είναι η αλήθεια. «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή». (Ίωάν. ιδ', 6), δια κηρύττει ο ίδιος. Η προσωπική γνωριμία σου με τον Χριστό θα σε πείσει απόλυτα ότι η διδασκαλία Του είναι η μοναδική αλήθεια που λύει όλα τα μεγάλα προβλήματα του ανθρώπου και του ξεκουράζει την ψυχή. Τον ήλιο δεν τον χαίρεται ποτέ ένας σαν μένει ερμητικά κλειστός σ' ένα δωμάτιο. Είναι ανάγκη να ανοίξει το παράθυρο. Και τον Χριστό δεν μπορεί κανένας να Τον καταλάβει από μακριά. Πρέπει να πλησιάσει. Και να δει και να γνωρίσει. Πρέπει να λουσθεί ένας στις ζωογόνες Του ακτίνες. Κάτι περισσότερο. Πρέπει να ζήσει τον Χριστό και να υποτάξει τον εαυτό του και το θέλημα του στο θέλημα του Χριστού. Πρέπει να μπορεί να λέγει σαν τον Παύλο: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».


Έλα, λοιπόν, αδελφέ μου, και «ίδε». Όταν με τέτοιες διαθέσεις πλησιάσουμε τον Χριστό, τότε θα δούμε κι εμείς με τα μάτια μας και θα δια κηρύξουμε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μας αυτό που διακήρυξε κι ο αγνός στην ψυχή Ναθαναήλ: «Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ» (Ίωάν. α', 50). Διδάσκαλε, στ' αλήθεια, συ είσαι ο Υιός του Θεού, συ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ.




Όσο πιο γρήγορα ο καθένας μας σπεύσει να αποδεχθεί τούτη τη σωστική αλήθεια και να πλησιάσει τον Χριστό και να τον πιστεύσει για Θεό και Σωτήρα του, τόσο και πιο γρήγορα υπάρχει ελπίδα να βγούμε από τον λαβύρινθο στον όποιο οι ίδιοι κλειστήκαμε. Να βγούμε, για να ξαναδούμε το φως της ζωής, και να γευτούμε τη χαρά και να λυτρωθούμε από το άγχος που μας δέρνει, μα και τον φόβο μιας ολοκληρωτικής αυτοκαταστροφής.


Η χάρις του Τριαδικού θεού, δια των πρεσβειών του αγίου ενδόξου αποστόλου Φιλίππου, του οποίου η θήκη των λειψάνων χρόνια τώρα αγιάζει το ευλογημένο νησί μας, να χαρίσει στην Κύπρο μας το ταχύτερο την ποθητή ελευθερία. Ναι! την ελευθερία. Και μαζί μ' αυτή στους αγνοούμενους μας την επιστροφή στις οικογένειες τους, στους πρόσφυγές μας τη χαρά του γυρισμού στα σπίτια τους και τα χωριά τους και στον φιλόθρησκο λαό μας πλούσιες τις δωρεές και ευλογίες Του. Αμήν.






Απολυτίκιο Ήχος γ'.


Θείας Πίστεως


Θείαν έλλαμψιν του Παρακλήτου, εισδεξάμενος πυρός εν είδει, παγκοσμίως ως αστήρ ανατέταλκας, και της αγνοίας τον ζόφον διέλυσας τη θεία αίγλη, Απόστολε Φίλιππε. Όθεν πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, δεόμεθα, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.


Εξήγηση : Άγιε απόστολε Φίλιππε, αφού δέχθηκες τον θείο φωτισμό του Παναγίου Πνεύματος κατά την ήμερα της Πεντηκοστής υπό τη μορφή γλώσσας φωτιάς, έλαμψες σε όλο τον κόσμο σαν αληθινό αστέρι και διέλυσες το σκοτάδι της αγνοίας του αληθινού Θεού με τη Θεία σου δόξα. Γι' αυτό, σε παρακαλούμε, πρέσβευε στον Χριστό και Θεό μας, να χαρίζει και σ' εμάς τη μεγάλη Του ευσπλαχνία.

Μεγαλυνάριο

Φίλος και Απόστολος ευκλεής, του μέχρι και δούλου κενωθέντος αναδειχθείς, Φίλιππε Θεόπτα, εκήρυξας εν κόσμω την τούτου υπέρ λόγον, άρρητον κένωσιν.

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

επίκαιρα

εκκλησιαστικά

ΤΑΛΜΟΥΔ, ΚΑΜΠΑΛΑ, ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΛΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

ΡΑΔΙΟΑΡΒΥΛΑ - ΚΑΝΑΚΗΣ -ZEITGEIST

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Π.ΣΑΡ. ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ

Π. ΜΩΥΣΗΣ

Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΡΩΣΙΑ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥ Κου ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΜΑΣΟΝΙΑ KAI ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ Ι Μ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΗΠΑ και οι μασονικές καταβολές

Η ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ

Ελευθεροτεκτονισμός

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Skull & Bones, CFR, Λέσχη Μπίλντερμπεργκ

Illuminati

ILLOYMINATI Texe Marrs

ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ(Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ)

Το αίτημα «να ξαναγραφή η ιστορία» κυριαρχεί σήμερα σε κύκλους διανοουμένων και πολιτικών και γι αυτούς σημαίνει προσφορά -ιδιαίτερα στην εκπαίδευση- μιας κολοβωμένης ιστορίας για την επίτευξη πολιτικών σκοπιμοτήτων.
1. Το πρόβλημα εμφανίσθηκε πριν από μερικές δεκαετίες, αρχίζοντας με το μάθημα των Θρησκευτικών...
Το 1962 ξέσπασε ο μεγάλος πράγματι αγώνας των Φοιτητών της Θεολογίας, Αθηνών Θεσσαλονίκης, που εκράτησε επί ένα επτάμηνο (27.2-27.9) κλειστές τις δύο Θεολογικές Σχολές, όταν και μειώσεως του Μαθήματος των Θρησκευτικών με τον -κατ' αρχάς- επιλεκτικό περιορισμό των ωρών διδασκαλίας από δίωρο σε μονόωρο σε κάποιους τύπους σχολείων. 

Το πρόσχημα: η ένταξή μας στην Ευρώπη (Ε.Ο.Κ., τότε), που εκφραζόταν με την «εκσυγχρονιστική» κορώνα του τότε Πρωθυπουργού, κατόχου «Βραβείου Καρλομάγνου», του μεγαλύτερου εχθρού της Ρωμιοσύνης: «Δεν χρειαζόμαστε θεολόγους, αλλά γεωπόνους και μηχανικούς»! Ορθότατα ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Μπρατσιώτης, μέλος του ΑΣΕΠ (ήταν το Παιδ. Ινστιτούτο της εποχής), του απηύθυνε το ερώτημα: «Αν σεις λέγετε αυτά, τι θα πεί και τι θα πράξει αύριο μία αριστερωτέρα υμών κυβέρνησις;». Σ' αυτό τον προβληματισμό ζούμε μέχρι σήμερα. Σημαντικό όμως είναι, ότι η φοιτητική ηγεσία αυτού του αγώνα διαπιστώσαμε ότι δεν ήταν μόνο το μάθημα των Θρησκευτικών, που έπρεπε να πέσει θύμα της μανίας του εξευρωπαϊσμού και της παγκοσμιοποίησης, άλλα γρήγορα θα επεκτεινόταν η πολεμική αυτή και στο μάθημα της Ιστορίας και της Γλώσσας μας. Διότι τα τρία αυτά μαθήματα, το καθένα με τον τρόπο του, συνιστούν τα ερμηνευτικά κλειδιά κατανοήσεως και ερμηνείας του πολιτισμού μας, συμβάλλοντας συνάμα στην διατήρηση της ιστορικής μας συνέχειας και κοινωνικής συνοχής. Αλλʼ αυτά τα δύο μεγέθη είναι σήμερα το «κόκκινο πανί» για τους «εκσυγχρονιστές» όλων των παρατάξεων, που προσπαθούν, με την παρουσία τους στον χώρο της εκπαίδευσης, να τα διαστρέψουν μέχρι να τα καταστρέψουν.Η πορεία αυτή, που οδηγεί σταθερά στην διάλυση του Έθνους μας, μέσα στην επίσης προωθούμενη αντιεθνική ιδέα της Νέας Εποχής, μόνον εκ των ένδον μπορεί να έχει αποτελεσματικότητα, και αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι οι εξωτερικοί εχθροί του Ελληνισμού. Αυτό είχε διατυπώσει τον 19ον αιώνα ο Jakob Philip Fallmerayer (1790-1861) εκθέτοντας τις «Αναμνήσεις από το άγιον Όρος και την Θεσσαλονίκην», που πρόσφατα παρουσίασε ο συνάδελφος κ. Αθανάσιος Καραθανάσης, στην Επετηρίδα της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Κάνοντας λόγο ο γερμανός ιστορικός για την νοερά ευχή, τον φιλοδυτικό Βαρλαάμ, τον Ησυχασμό του 14ου αι., αλλά και την Αθωνιάδα και τον Ευγένιο Βούλγαρη, που εκτιμά ιδιαίτερα, προχωρεί στην ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας:
«Απ' έξω, ας το θυμούνται αυτό στην Ευρώπη -παρατηρεί- όλες οι επιθέσεις κατά του ελληνικού έθνους, που είναι ταυτόσημο με το ανατολικό χριστιανικό δόγμα, είναι μάταιη προσπάθεια. Ο κίνδυνος μπορεί να είναι μόνον εσωτερικός»!
Την εκτίμηση αυτή του Fallmerayer, προϋποθέτουν όσα γράφησαν κατά καιρούς άπο τον Kissinger, τον Χομπσμπάουμ κ.α. της ίδιας νοοτροπίας, όπως οι συνεργαζόμενοι με το Ίδρυμα Soros των ΗΠΑ.
2. Την σκοπιμότητα των νεοποχιτών συγγραφέων Ιστορίας υποστυλώνει ένας «παγκόσμιος ειρηνισμός», που υποστασιώνει την άποψη, ότι αρκεί η απάλειψη των διαιρούντων και ο τονισμός των ενούντων, για να αρθεί το «μεσότειχον» (Εφ. 2,14) μεταξύ εθνών και ανθρώπων, για την προώθηση του πλανητικού ανθρώπου και της πλανητικής κοινωνίας, υπό την «προστασία» και τον «έλεγχο» του Πλανητάρχη της Νέας Εποχής. Προωθείται, συνεπώς, αντιευαγγελικά η «μία ποίμνη» με ποιμένα όχι τον Χριστό, αλλά τον Αντίχριστο, για να μιλήσω εσχατολογικά. Η μέθοδος αυτή, της προβολής των ενούντων και όχι των διαιρούντων, εφαρμόζεται και στην άλλη όψι του Οικουμενισμού, στον θρησκευτικό-θεολογικό, τον διαχριστιανικό διάλογο. Είναι γεγονός, ότι όχι μόνον οι ίδιες εξουσιαστικές δυνάμεις, άλλα και το ίδιο πνεύμα διέπει και τις δύο πλευρές του οικουμενισμού, αλλά και ο ίδιος στόχος, η εξυπηρέτηση των σχεδίων της Υπερδύναμης και της Νέας Τάξης. Σ' αυτό το κλίμα «συνωστίζονται» τα σχολικά μαθήματα, που σχετίζονται άμεσα με την ταυτότητά μας. Το περιεχόμενο, άλλωστε, αυτών των μαθημάτων είναι το κύ ριο διαφοροποιητικό στοιχείο του πολιτισμού μας από τον πολιτισμό της Φραγκοτευτονικής Δύσης. Δεν θέλουν κάποιοι Ιστορικοί μας -και ίσως και δεν μπορούν- να κατανοήσουν, ότι για τις διχοστασίες και διαιρέσεις δεν πταίουν τα θρησκευτικά και η ιστορία (το παρελθόν δηλαδή), άλλα η πολιτική, οι προκλήσεις και τα ανοσιουργήματα της Υπερδύναμης και των συνεργών της. Οι αλώσεις του 1204 και του 1453, οι εθνικοί διχασμοί μας ως τον 20όν αιώνα, το δράμα της Κύπρου και το Σκοπιανό, δεν λύνονται με το ξαναγράψιμο της ιστορίας, άλλα με την ορθή κατανόηση των μηνυμάτων της. Εδώ όμως γίνεται αληθινή «γενοκτονία», με την προσπάθεια για την διάλυση των εθνικών ταυτοτήτων, μέσα από την λοβοτόμηση της εθνικής μνήμης και την διάσπαση της εθνικής μας συνέχειας. Έτσι όμως δεν ξαναγράφεται η ιστορία, άλλα φιμώνονται οι πηγές, χωρίς τις οποίες δεν γράφεται αληθινή ιστορία, άλλα μία ανύπαρκτη-κατασκευασμένη παρα-ιστορία. Η επιστήμη τότε δίνει την θέση της στην πολιτική. Το σημαντικότερο όμως και επικίνδυνο είναι, ότι δεν πρόκειται για ιδιοτροπίες μεμονωμένων προσώπων, άλλα για οργανωμένη και συστηματικά μεθοδευμένη αναθεώρηση της ιστορίας, στα όρια ειδικής γι αυτό «σχολής». Τα άρθρα του περιοδικού ΑΡΔΗΝ (τ. 62/2006) αναλύουν πειστικότατα το ζήτημα αυτό, χωρίς μάλιστα κενό. Το προϊόν αυτής της κίνησης είναι πραγματικά «ιστορία του σωλήνα» ως «Κοινή ιστορία των Βαλκανίων». 
Ενδιαφέρον όμως είναι, ότι ανάλογες προσπάθειες στην άλλη Ευρώπη δεν μπορούν να γίνουν δεκτές. Η Γαλλία, άλλωστε, δεν μπορεί να απορρίψει τον Ναπολέοντα και η Γερμανία αδυνατεί να απαγγιστρωθεί από το φάντασμα του Βίσμαρκ. Είναι δε γεγονός, ότι η απώθηση του κακού στη λήθη μας καταδικάζει να ξαναζήσουμε τις ίδιες συμφορές. Αντίθετα, η πλήρης γνώση του οδηγεί στην εμπέδωση της γνώσης ως ύλης για την δημιουργία ενιαίας συνείδησης. Η μέθοδος και στοχοθεσία των «εκσυγχρονιστών» της πολιτικής και της ιστορίας θυμίζει έναν προφητικό λόγο, πριν από αρκετά χρόνια, του μεγάλου μας φιλοσόφου της γελοιογραφίας κ. Κυριακόπουλου= ΚΥΡ: «Έλληνες και Τούρκοι έκαμαν τσιμπούσι στην Αλαμάνα. Έψησαν και έφαγαν σουβλάκια. Συμμετείχε και ο Αθανάσιος Διάκος»!Αυτή την ιστορία θέλουν, βασιζόμενη σε ευνουχισμένους στην μνήμη πολίτες, με βάση την αρχή (την είπε σε μια στιγμή η πρωταγωνίστρια της ομάδος): «όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει και το μέλλον»! 

3. Την κατεδάφιση αυτή και «ανοικοδόμηση» με τα υλικά της Νέας Εποχής επιχειρούν άνθρωποι, που όχι μόνον ενισχύονται, αλλά είναι τραγικά κατευθυνόμενα θύματα της εκσυγχρονιστικής πολιτικής και διακονούν τις στοχοθεσίες της. Είναι δε ορθό αυτό, που έλεγαν οι Βυζαντινορωμηοί πρόγονοί μας: «όποιος έχει την Κωνσταντινούπολη είναι αυτοκράτορας»! Όποιος έχει σήμερα το Υπουργείο Παιδείας, πλάθει γενιές ανθρώπων, ως θλιβερά ρομπότ. Χρηστούς, δηλαδή εύχρηστους, πολίτες. Οπότε γεννιέται το ερώτημα: εμείς τι μπορούμε να κάμουμε; Θα δεχθούμε παθητικά τα τεκταινόμενα με το ιησουίτικο πρόσχημα «non possumus»;
Όχι βέβαια! Στην αντίσταση- αντίδραση σ αυτά τα εγχειρήματα, σε μια χώρα που ακόμη η πλειονοψηφία του Λαού μας δηλώνει την ορθόδοξη ταυτότητά της, η πρώτη κινητοποίηση ανήκει στους Ιδίους τους δασκάλους και καθηγητές. Τι διδάσκουν; Το βιβλίο έχει δευτερεύουσα σημασία. Πρωτεύουσα σημασία έχει ο δάσκαλος.
Έτσι: 
α) Τα ελλείποντα, διεστραμμένα η και ασαφή στο διδακτικό εγχειρίδιο συμπληρώνονται και διορθώνονται από τον έλληνα και ορθόδοξο δάσκαλο. Το επιχείρημα των συγγραφέων της εξαμβλωματικής Ιστορίας, ότι «το μάθημα είναι Ιστορία και όχι Θρησκευτικά» αγνοεί τον μέχρι σήμερα διφυή χαρακτήρα του Γένους μας, στην ιστορία του οποίου πολιτική και θεολογία συμπλέκονται ως δύο όψεις της ιδίας πραγματικότητας, συνεπώς ότι αυτό που είναι εκτός πραγματικότητας για τη μία πλευρά, είναι και για την άλλη. 
β) Χρειάζεται εσωτερική διεργασία, εκστρατεία διαφώτισης του Ποιμνίου. Και αυτό είναι ευκολότερο στην Κύπρο απ' όσο στην ελλαδική επικράτεια. Διαφώτιση με κάθε προσφερόμενο εκκλησιαστικό μέσο.
γ) Χρειάζεται προώθηση στην δημοσιότητα ιστορικών έργων, που εκθέτουν την Ιστορία μας και όχι την νεοεποχίτικη διαστροφή της. Περιοδικά, όπως το Άρδην και το Ρεσάλτο, προσφέρουν μεγάλη βοήθεια και είναι δυνατόν να αξιοποιηθούν. Και το τελευταίο: 
δ) Είναι απόλυτη ανάγκη να διακρατηθεί η σύνδεση Ιστορίας, Θρησκείας και Γλώσσας, διότι η όποια αποσύνδεσή τους θα προσφέρει μεμονωμένους στόχους, που είναι εύκολο να κτυπηθούν και να εξουδετερωθούν με την μέθοδο του σαλαμιού.

Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο ακούμε να γίνεται λόγος για "Νέα Εποχή". Όλο και περισσότερο βλέπουμε να χρησιμοποιείται το ουράνιο τόξο, η πυραμίδα, ο αριθμός 666, η πεντάλφα, αγαπημένα σύμβολα όλα αυτά της "Νέας Εποχής". Ακούμε επίσης να γίνεται πολύς λόγος για Παγκοσμιοποίηση και για μια Νέα Τάξη Πραγμάτων. Μπαίνουμε, λοιπόν, σε μια χρυσή εποχή καθολικής ευτυχίας, ή, μήπως, άραγε κάτι μας κρύβουν;
Οι ρίζες της "Νέας Εποχής" στην αστρολογία και τον αποκρυφισμό
Η λεγομένη Νέα Εποχή βασίζεται σε μια παλαιά σκέψη που συναντάται σε εξωχριστιανικές θρησκείες. Πρόκειται για μια άποψη της αστρολογίας, ότι δήθεν κάθε 2.000 περίπου χρόνια εισέρχεται η ανθρωπότητα σε μια Νέα Εποχή. Η προηγούμενη ήταν -μας λένε- η Εποχή των Ιχθύων, η εποχή του Χριστιανισμού.
Τώρα εισερχόμεθα -λένε- στη Νέα Εποχή , στην Εποχή του Υδροχόου, μια χρυσή εποχή για την ανθρωπότητα. Ο Χριστιανισμός θα τεθεί στο περιθώριο της Ιστορίας, θα έρθουν νέες αλήθειες, θα τις φέρει ο "μεσσίας" ή Χριστός της Νέας Εποχής , δηλαδή, ο Αντίχριστος. Και μόνον αυτά, βέβαια, αρκούν για να καταλάβει κανείς ότι η λεγομένη Νέα Εποχή είναι αντίθετη και ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξο πίστη μας.
Τι είναι η "Νέα Εποχή"
Είναι ένα "αόρατο δίκτυο" παραθρησκευτικών οργανώσεων σ' όλο τον κόσμο. Οργανώσεις ινδουιστικές, βουδιστικές, γκουρουιστικές, νεογνωστικές, ψυχολατρείες, "θετική σκέψη", μασονία, θεοσοφία, νεοειδωλολατρία, νεοσατανισμός, μαγεία, αστρολογία, υπνωτισμός, πνευματισμός, σουφισμός, "εναλλακτικές θεραπείες", "πολεμικές τέχνες της Ανατολής" κ.ά. Τον σκληρό πυρήνα της Νέας Εποχής αποτελούν ολοκληρωτικού χαρακτήρας ομάδες, που αποκρύπτουν τους πραγματικούς των σκοπούς και δρουν πίσω από ένα παραπλανητικό προσωπείο. Όλες αυτές τις Οργανώσεις ενώνουν οι κοινοί στόχοι και η κοινή αντίληψη για τον θεό, τον άνθρωπο και τον κόσμο, την οποία αντλούν από τις ανατολικές θρησκείες και τον αποκρυφισμό.
Τι πιστεύει η "Νέα Εποχή"
Βασικά στοιχεία της διδασκαλίας της Νέας Εποχής είναι η πίστη σε απρόσωπο θεό, στο "νόμο" του κάρμα και των μετενσαρκώσεων, και στη δυνατότητα της μετεξελίξεως του ανθρώπου σε κατ' ουσίαν θεό με τις δικές του μόνο δυνάμεις και με τη βοήθεια και χρήση του "διαλογισμού". Κεντρική θέση στη διδασκαλία της Νέας Εποχής έχει ο απόλυτος πανθειστικός μονισμός ("Εν το παν" της θεοσοφίας - "ολιστικό μοντέλο"). Πιστεύουν επίσης ότι μέσα μας έχουμε "απόκρυφες δυνάμεις" και ότι η Γη είναι εμψυχωμένη ("Γαία"). Όλα αυτά είναι επιδράσεις των ανατολικών θρησκειών (βουδισμού - ινδουισμού) μέσω της Μασονίας και της Θεοσοφίας. Το μήνυμα τους συνοψίζεται στο μεγάλο εωσφορικό ψέμα, ότι, δηλαδή, ο άνθρωπος είναι από τη φύση του θεός και δεν χρειάζεται τον Θεό για να σωθεί.
Τα μηνύματα της Νέας Εποχής και κυρίως το τρίπτυχο: σεξ, βία και εξοικείωση με τη μαγεία και το δαιμονικό στοιχείο, διοχετεύονται κυρίως από τα Μ.Μ.Ε., τη μουσική (κυρίως ροκ), τις λεγόμενες πολεμικές τέχνες της Ανατολής, τις λεγόμενες εναλλακτικές θεραπείες, τα "παιδικά" παιχνίδια κ.ά.
Η Νέα Εποχή καλλιεργεί τη σύγχυση χρησιμοποιώντας ορούς όπως Χρίστος, προσευχή, αγάπη, ελευθερία, με άλλο νόημα όμως, και μάλιστα πολλές φορές αντίστροφο αυτού που δίνουμε εμείς οι χριστιανοί σ' αυτές τις λέξεις.
Στόχοι της "Νέας Εποχής"
Αυτοί που κατευθύνουν την κίνηση της Νέας Εποχής έχουν δύο βασικούς στόχους:
1) Την εγκαθίδρυση μιας Νέας Τάξεως Πραγμάτων σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο, με κατάληξη την επιβολή μιας παγκόσμιας κυβέρνησης με επικεφαλής ένα παγκόσμιο κυβερνήτη (δικτάτορα), τον αναμενόμενο από αυτούς "μεσσία" της Νέας Εποχής

2) Την εγκαθίδρυση μιας Νέας Τάξεως Πραγμάτων σε θρησκευτικό επίπεδο. Δηλαδή τη δημιουργία μιας νέας παγκοσμίας θρησκείας ή πανθρησκείας, η οποία θα προκύψει από την συνένωση όλων των γνωστών θρησκειών. Γι' αυτό και βλέπουμε να βάζουν όλες τις θρησκείες να συζητούν μεταξύ τους για να βρουν αυτά που τις "ενώνουν". (Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός συγκρητισμός).
Καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι πρόκειται για μια δαιμονική επιδίωξη.
Ο Κύριός μας Ιησούς Χρίστος λέγει κατηγορηματικά: "Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή". (Ιω. 14, 6).
Αντιθέτως, η Νέα Εποχή υποστηρίζει ότι όλοι οι δρόμοι, όλες οι θρησκείες, οδηγούν στην Αλήθεια. Όσοι υποστηρίζουν -όπως π.χ. εμείς οι Ορθόδοξοι- ότι μόνον η δική τους πίστη είναι η αληθινή και σώζει τον άνθρωπο, αυτοί θεωρούνται "κολλημένοι στην παλιά εποχή", θεωρούνται εχθροί της Νέας Εποχής και συκοφαντούνται ως φανατικοί, μισαλλόδοξοι, ρατσιστές, φονταμενταλιστές κ.ο.κ.
Ο Χριστός -λένε οι κήρυκες της Νέας Εποχής - ήταν ένας από τους πολλούς μύστες και διδασκάλους της ανθρωπότητας. Ήταν ένας άνθρωπος που με τις δικές του δυνάμεις ανέβηκε ψηλά.
Από όσα είπαμε παραπάνω, φαίνεται καθαρά ο αντιχριστιανικός χαρακτήρας της Νέας Εποχής Φαίνεται, επίσης, ότι ο βασικός στόχος της Νέας Εποχής είναι η παγκόσμια κυριαρχία. Αυτός ήταν και είναι ο βασικός στόχος και το σχέδιο των λεγομένων μυστικών εταιρειών όπως η μασονία, η Θεοσοφία, οι Ιλουμινάτοι (πεφωτισμένοι), και "λεσχών" όπως η Τριμερής Επιτροπή και η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ. Αυτός ο ίδιος στόχος, η παγκόσμια δηλαδή κυριαρχία, αποτελεί όνειρο του σιωνισμού. Οι σιωνιστές Εβραίοι περιμένουν ακόμη τον μεσσία. Τον περιμένουν ως εκείνον που θα τους εξασφαλίσει την παγκόσμια πολιτικοοικονομική επικράτηση.
Για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι, κρίνουν οι σχεδιαστές της Νέας Εποχής , ότι θα πρέπει να επιβληθεί ένα σύστημα απολύτου ελέγχου στην παγκόσμια οικονομία, στο εμπόριο, στη διατροφή. Αυτό ακριβώς επιδιώκει η πολυσυζητημένη παγκοσμιοποίηση, και όχι την μεγιστοποίηση της ευημερίας όπως διαφημίζουν οι προπαγανδιστές της.
Για να γίνει ο κόσμος απολύτως ελεγχόμενος, σχεδιάζεται η κατάργηση του γνωστού μας χρήματος και η καθιέρωση του λεγομένου πλαστικού χρήματος μέσω των καρτών.
Για να ελεγχθούν και κατασταλούν οι αντιδράσεις που αναμένονται, προωθείται ένα καθεστώς παγκοσμίου αστυνομικού ελέγχου μέσω των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και του ηλεκτρονικού φακελώματος. Εδώ εντάσσεται και η Συμφωνία Σένγκεν και ο νόμος 2472/97 για την δήθεν "προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα". Περιορίζεται, με στόχο την παντελή εξαφάνιση, η προσωπική ζωή και ελευθερία. Εφιαλτικά σενάρια μιας κοινωνίας ελεγχομένων ανθρώπων - ρομπότ, σαν αυτή που περιγράφει ο Όργουελ στο γνωστό βιβλίο του "1984", αποτελούν σταθερή επιδίωξη της Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Τα πάντα υπό τον έλεγχο και την καθοδήγηση του "Μεγάλου Αδελφού".
Η Τακτική της "Νέας Εποχής"
1) Η Νέα Εποχή για να επικρατήσει σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο χρησιμοποιεί κυρίως δύο τρόπους:
α) Αφ' ενός δρα ως οδοστρωτήρας που ισοπεδώνει γλώσσες, πολιτισμούς, παραδόσεις, εθνικές ιδιαιτερότητες, προωθώντας τον εξαμερικανισμό των εθνών με την έννοια της υιοθετήσεως των υποπροϊόντων του "αμερικανικού τρόπου ζωής". Προωθεί την υποταγή των εθνών, θέτοντας ουσιαστικά τέλος στην εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία. Ήδη τα εθνικά κέντρα εξουσίας δεν ελέγχουν πλήρως την οικονομική πολιτική. Είναι υποχρεωμένα να προσαρμόζονται στις επιταγές άλλων διεθνών κέντρων.
Στο πολιτικό επίπεδο υπονομεύονται πολλοί από τους δημοκρατικούς θεσμούς και εξασθενεί η ισχύς, το κύρος και η αποτελεσματικότητά τους.

β) Αφ' ετέρου η Νέα Εποχή καλλιεργεί και οξύνει τις εθνικές αντιπαραθέσεις. (Διαίρει και βασίλευε). Τα δικαιώματα των πραγματικών ή, συνηθέστερα, κατασκευασμένων "μειονοτήτων", εθνικών και θρησκευτικών, είναι ο μοχλός για την ανατροπή της παλαιάς και την εγκαθίδρυση της Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Δόγμα του νέου ΝΑΤΟ είναι ότι η εθνική κυριαρχία μπορεί να παραβιάζεται (από το ΝΑΤΟ) οπουδήποτε στη γη κρίνει αυτό ότι παραβιάζονται δικαιώματα μειονοτήτων!
2) Η Νέα Εποχή για να επικρατήσει σε θρησκευτικό επίπεδο, για να εγκαθιδρύσει τη δαιμονική της πανθρησκεία, υποστηρίζει ότι τάχα όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο και επιδιώκει να διαβρώσει, να αλώσει δηλαδή εκ των ένδον, τον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας διεθνώς, μια και οι υπόλοιπες "Εκκλησίες" ή θρησκείες, λίγο-πολύ είναι μέσα στο παιχνίδι της Νέας Εποχής , και μάλιστα με επικεφαλής τον πάπα, επίδοξο θρησκευτικό πλανητάρχη.
Οι νεοεποχίτες καλλιεργώντας τη σύγχυση -πλανώντες και πλανώμενοι- συνήθως παρουσιάζονται και ως χριστιανοί! Συγχρόνως, σταδιακώς, κατασυκοφαντούν την Αγία Γραφή.
Στόχος τους δεν είναι να αδειάσουν οι εκκλησίες, αλλά να γεμίσουν με ανθρώπους που θα έχουν αλλοιωμένο φρόνημα! Παραλλήλως, διοχετεύονται μέσω της διαφημίσεως τέτοια πρότυπα που τείνουν να μεταβάλουν τον άνθρωπο σε ένα ον του οποίου "η ζωή και η κίνηση θα περιορίζεται, όπως ελέχθη, μεταξύ δύο συσκευών της τηλεοράσεως και του ψυγείου. Κατ' αυτόν τον τρόπον ελέγχεται και κατευθύνεται όλος ο κόσμος"! ("Χριστ. Σπίθα", φ. 543, Ιούλιος 1977).
Συμπεράσματα
Η λεγομένη Νέα Εποχή δεν είναι καθόλου νέα. Είναι το αρχαίο εωσφορικό ψέμα, ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του θεός. Είναι η παλαιά επιδίωξη των σκοτεινών δυνάμεων, των "μυστικών εταιρειών" για παγκόσμια κυριαρχία. Η Νέα Εποχή δεν αποτελεί πηγαία και ενδογενή αναζήτηση των ανθρώπων και των κοινωνιών. Σχεδιάζεται και επιβάλλεται έξωθεν.

Η στάση των χριστιανών
Σ' όλα αυτά τα σκοτεινά και επικίνδυνα σχέδια, για επιβολή μιας Νέας Τάξεως Πραγμάτων και μιας Παγκοσμιοποιήσεως χωρίς Χριστό και εναντίον του Χρίστου, εμείς οι Χριστιανοί έχουμε να αντιτάξουμε το φως και την αλήθεια του Χριστού. Στην ψευδή και εωσφορική υπόσχεση της αυτοθεώσεως, έχουμε να αντιπροτείνουμε την αληθινή -κατά χάριν- θέωση στην οποία καλούμεθα από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, σε κοινωνία αγάπης με Αυτόν και υπακοής στο πανάγιο θέλημα Του.
Όλες αυτές τις κοσμογονικές αλλαγές, που μεθοδευμένα και όχι τυχαία γίνονται γύρω μας, πρέπει να τις δούμε με την "καλή ανησυχία" όπως τόνιζε και ο μακαριστός Γέρων Παίσιος ο Αγιορείτης. Και "να μην κοιμόμαστε με τα τσαρούχια", τη στιγμή που και κοσμικοί άνθρωποι αρχίζουν πλέον να ξυπνούν και να συνειδητοποιούν τί σημαίνει στην πραγματικότητα η παγκοσμιοποίηση. Η καλή ανησυχία πρέπει να εκφράζεται ως πνευματική επαγρύπνηση, ως ένταση του πνευματικού αγώνος, της προσευχής και της μετανοίας. Αλλά και ως παρέμβαση, όπου και όταν χρειασθεί και μας καλέσει η Εκκλησία. Έτσι θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε και όσους ανθρώπους από αγνοία παγιδεύτηκαν στο μεγάλο ψέμα της Νέας Εποχής.
Πρέπει "να βρούμε τρόπους επιβίωσης του ανθρώπου και του πολιτισμού... Όσοι αντισταθούμε στη διάλυση των εθνικών ταυτοτήτων και γλωσσών, θα αντισταθούμε όχι στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αλλά στην επικυριαρχία του διεθνούς εγκλήματος" (από την ομιλία τον αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου στη "Συνάντηση των Αθηνών" 1999).
Και μην ξεχνούμε: Αυτοί που σχεδιάζουν παγκοσμιοποιήσεις χωρίς Χριστό και εναντίον του Χριστού αλλά και των ανθρώπων, κάνουν "λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο", γιατί ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός και πραγματικός Κύριος της Ιστορίας και του κόσμου.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις Τελευταίων 30 ημερών

VIDEO ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ MEGASFILIPPOS & APROGRAMMATISTA ΣΤΟ YOU TUBE

4'ΝΕW ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (7' ΩΡΕΣ) 'ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ;;;ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΗΛΘΕΝ;;; ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ...

ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΔΑΜ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΞΤΕ ...

ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΔΑΜ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΞΤΕ ...
Ο Κώστας Αδάμ είναι καθηγητής θεολόγος φιλόλογος, πνευματικο τέκνο του Μακαριστού Αρχιμανδρίτου πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου,και του Π. Αυγουστινου καντιωτη,είναι πάρα πολλά χρόνια ιεροκύρηκας της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής. Έχει διατελέσει λυκειάρχης στο Κορωπί. Είναι Μελετητης των Αγιων Πατερων Της Ορθοδοξιας Και Της Αγιας Γραφης,Ανθρωπος Με Αληθινο Προσωπικό Χριστιανικό Βίωμα.

ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΤΗΡ ΣΑΒΒΑ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΞΤΕ..

ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚ.ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ.ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΞΤΕ..

Βασίλειος Ατζακλής - ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Βασίλειος Ατζακλής - ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
Οι βιντεοσκοπημένες Εκπομπές του Αναγνωστου Του Ραδιοφώνου Της Πειραϊκης Εκκλησίας Βασίλη Ατζακλή, Και Κάθε Παραγωγή Δική Του Θα προστίθεται Εδώ!.

Αντίβαρο

ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Το Zωντανό Iστολόγιο

paterikoslogos.com - Δ. Συζητήσεις

Χριστιανική Φοιτητική Δράση

Orthodox Mission-Ορθόδοξη Ιεραποστολή

επικαιρότητα

ΛΙΣΤΑ (1') Διάφορα Ιστολογία.. Φιλικά και μη Φιλικά

ΛΙΣΤΑ (2') Διάφορα Ιστολογία.. Φιλικά και μη Φιλικά

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

SKEFTOMASTEELLHNIKA.GR

Madata.GR

Greek Alert

BBC News - Home

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑ - ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ

ΠΑΤΕΡΙΚΑ