ΠΟΙΟΙ ΑΔΙΚΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ;

Λάμπρου Σκόντζου Θεολόγου-Καθηγητού

Ζούμε δυστυχώς στην εποχή των με­γάλων ανατροπών και συνάμα των πρω­τόγνωρων εκτροπών. Προαιώνια και πα­νανθρώπινα συστήματα άξιων τίθενται για πρώτη φορά τόσο επιτακτικά σε αμφισβήτηση και επιχειρείται η προβολή νεοφανών ιδεών και αντιλήψεων, όπως οι αρχές και τα διδάγματα του διαβόητου αποκρυφιστικού πλέγματος της «Νέας Εποχής». Για να επιταχυνθεί η πνευματική σύγχυση του συγχρόνου άνθρωπου και να γίνουν πιο «εύπεπτες» οι νεοεποχίτικες δοξασίες επιχειρείται η ανάδυση αρχαίων ξεχασμένων πνευματικών και θρησκευ­τικών απορριμμάτων, τα οποία η ιστορία είχε θέσει στο περιθώριο εδώ και πολλούς αιώνες. Ο σύγχρονος αποκρυφιστικός κυ­κεώνας χρειάζεται επειγόντως δεκανίκια, τα οποία αναζητεί στον πρωτογονισμό των αρχαίων παγανιστικών θρησκευμά­των, και τα οποία «βαπτίζει» ως «λαμπρές θρησκείες, χάρη στις οποίες αναπτύχθηκε ο παγκόσμιος πολιτισμός»! Πρόκειται βε­βαίως για κλασική περίπτωση κακοποίη­σης της ιστορικής αλήθειας, η οποία απευ­θύνεται στους αδαείς και στους διακείμε­νους εχθρικά η αδιάφορα στη χριστιανική πίστη, καθ' ότι αυτή είναι ο κύριος στόχος των σκοτεινών κύκλων του «υδροχοϊκού» αποκρυφισμού.

Στον πολύπαθο τόπο μας ομάδες φανα­τικών «αρχαιολατρών», διαπνεόμενες από­λυτα από το πνεύμα της «Νέας Εποχής», έχουν εγείρει τα τελευταία χρόνια μια άνευ προηγουμένου προβολή της ξεχασμένης εδώ και δεκαοκτώ αιώνες αρχαιοελληνικής θρησκείας, «το πιο, κατ’ αυτούς, υψηλό επί­τευγμα του ανθρωπίνου πνεύματος»! Εξα­πολύουν μια πρωτόγνωρη και λυσσώδη επί­θεση κατά της Εκκλησίας, χαρακτηρίζοντας την ως «σκοταδιστικό κατασκεύασμα των Εβραίων, ως ταφόπλακα του πολιτισμού, ως κατακτητή και ξένο σώμα στον Ελλη­νισμό και ως καταστροφέα της Ελλάδος»! Ταυτόχρονα αποθεώνουν την αρχαία Ελλά­δα, υπερτονίζοντας, όλα εκείνα τα στοιχεία που εξυπηρετούν τους νεοταξικούς στόχους. Επιχειρούν επίσης (παραποιώντας την ιστο­ρική πραγματικότητα) να εξωραΐσουν την αρχαία θρησκεία και να την καταστήσουν «ως τη μόνη ελληνική θρησκεία», αναβιώ­νοντας όπως θα δούμε κάθε πτυχή της.

Αλλά η επαναφορά στο προσκήνιο απορριπτέων από την ιστορική πορεία στοιχείων σημαίνει αφύσικη επιλογή. Εν προκειμένω επαναφορά και προβολή της αρχαιοελληνικής παγανιστικής θρησκεί­ας, με όλο τον πρωτογονισμό της, αποτε­λεί ύβρη και καταφρόνηση των αρχαίων προγόνων μας, οι όποιοι απέρριψαν αυτοί πρώτοι την ινδοευρωπαϊκής προελεύσεως δεισιδαίμονα θρησκεία.

Η αρχαιοελληνική θρησκεία προέρχε­ται, αποδεδειγμένα πια, από τις θρησκευ­τικές παραδόσεις των Αρίων, τμήματα των οποίων υπήρξαν και τα λεγόμενα «ελλη­νικά» φύλα (Αχαιοί, Ίωνες, Δωριείς, κλπ). Με την εγκατάσταση τους στον ελληνικό χώρο, εγκατέλειψαν την απρόσωπη φυσιολατρία τους και μετάλλαξαν τους απρό­σωπους «θεούς» των Ινδοευρωπαίων σε πρόσωπα. Αυτή ήταν μια από τις σημαντι­κότερες πνευματικές μεταρρυθμίσεις τού απώτερου παρελθόντος. Αυτό δε σήμανε βεβαίως και την αποβολή του πρωτογονι­σμού, που κουβαλούσε μαζί της και που θα τον διατηρήσει (στη λαϊκή μορφή της) ως το τέλος της. Το αδίστακτο και σκοταδι­στικό ιερατείο δεν θα επιτρέψει μεταμορ­φώσεις στο τελετουργικό επίπεδο, γιατί μέσω τού πρωτογονισμού μπορούσαν οι ιερείς και οι άλλοι πολυπληθείς παράγον­τες της θρησκείας να εκμεταλλεύονται τους όχλους. Απόδειξη η σύνδεση με τη θρησκεία των απειράριθμων μαντείων, όπου οι ιερείς μάντεις μέσα σ' ένα κλίμα αφάνταστου σκοταδισμού, δεισιδαιμονί­ας και πρωτογονισμού, θησαύριζαν καθ7 όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας. Έστω για παράδειγμα το πασίγνωστο άντρο του αποκρυφισμού και του άνθελληνισμού, οι Δελφοί, που αποτελούσε το κέντρο της εκμετάλλευσης όλου τού αρχαίου κόσμου. Όλοι οι επιφανείς μελετητές συμφωνούν πως οι αρχαίες θρησκείες, και χωρίς εξαί­ρεση η αρχαιοελληνική, ήταν η «βαριά βιομηχανία» στην αρχαιότητα! Ο πλού­τος που έρεε στα μαντεία, και ιδιαίτερα στους Δελφούς είναι απερίγραπτος. Από το απώτερο παρελθόν το δελφικό «Ιερό» λειτουργούσε ως παγκόσμιο νομισματο-πιστωτικό σύστημα, κάτι σαν το σημερινό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο οποίο κατέφευγαν οι πόλεις - κράτη για να δα­νειστούν με επαχθείς όρους!

Ο μέγιστος μυθοποιός όλων των εποχών Αίσωπος τον 7ο π.Χ. αιώνα επισκέφτηκε το μαντείο των Δελφών και διαπίστωσε πως «Φοίβος άνευ χαλκού ου μαντεύεται»! Το αποτέ­λεσμα ήταν να δολοφονηθεί οικτρά από την ιερατική δελφική σπείρα! Οι τέσσερις φονικότατοι «ιεροί πόλεμοι» που προκά­λεσε το δελφικό μαντείο, και οι όποιοι αποδεκάτισαν τους Έλληνες για τριακό­σια χρόνια (696-332 π.Χ.) έγιναν για τη διασφάλιση των εσόδων του. Όλες οι ατέ­λειωτες εμφύλιες συρράξεις των αρχαί­ων, ακόμα και αυτού του αδελφοκτόνου πελοποννησιακού πολέμου, έγιναν με την υποδαύλιση τού ιερατείου των Δελφών, με σκοπό πάντα την απόδοση στο «ιερό» της «δεκάτης» από τα λάφυρα των πολέμων! Τέλος αξίζει να αναφέρουμε την προδοτι­κή και ανθελληνική στάση του μαντείου των Δελφών κατά τους περσικούς πολέ­μους, που είχε συνταχθεί με τους Πέρσες και διέτασσε τους Έλληνες με τους ψευτοχρησμούς του να υποταχτούν στους ασιάτες εισβολείς, γεγονός που στοίχησε τη ραγδαία παρακμή του στους ύστερους χρόνους!

Ορέγονται οι σύγχρονοι «αρχαιολάτρες» να ανασυστήσουν τα «μυστήρια» της αρχαίας θρησκείας, όπως τα ελευσί­νια, τα καβείρια κλπ. Όμως μελετώντας κάποιος τις λίγες (έστω) αρχαίες πληρο­φορίες, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει ότι αυτά ήταν συνάρτηση πνευματιστικών τελετουργιών και απάτης. Διαπρεπείς αρ­χαίοι σοφοί, όπως ο Αισχύλος, ο Διογένης ο κυνικός, ο Αλκιβιάδης, ο Λουκιανός ο Σαιαοσατέας και άλλοι άσκησαν κριτική και λοιδόρησαν αυτόν τον σκοταδιστικό θεσμό, που σκοπό είχε την ολοκληρωτική επιρροή της θρησκείας στους ανθρώπους!

Χαρακτηρίζουν τα πολυπληθή παράσι­τα της αρχαίας θρησκείας ως «σπουδαί­ες προσωπικότητες», (μάγους, μάντεις, ορφεοτελεστές, μητραγύρτες, εξορκιστές, καθαρτές μιασμάτων, τσαρλατάνους θρησκειοθεραπευτές, θαυματοποιούς, γόητες, φαρμακούς κλπ), όπως για παράδειγ­μα τους διαβόητους μάγους και αγύρτες: Αγλαόφαμο, που δίδαξε τη μαγεία στον Πυθαγόρα, Ερμότιμο τον Κλαζομένιο, Αριστέα Προκόννησο, τη μάγισσα Αγλαονίκη, τον Απολλώνιο Τυανέα, τον Αλέξαν­δρο Αβονοτειχίτη, τον Επιμενίδη Κνώσιο, τον Μάξιμο τον Εφέσιο, κλπ. Ας μελετή­σουν τον Πλάτωνα να δουν με ποιο τρό­πο αντιμετωπίζει ο μεγάλος σοφός όλον αυτόν τον συρφετό του σκοταδισμού, της αγυρτείας και της δεισιδαιμονίας.

Αποκαλούν την αρχαία θρησκεία «μή­τρα του πολιτισμού και της επιστήμης». Θέλουν να λησμονούν πως εξαιτίας της θρησκείας καταδιώχτηκαν άγρια όλοι οι σοφοί της αρχαίας Ελλάδος και έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από πεντα­κόσιοι γνωστοί επιστήμονες, μόνο στην Αθήνα!

Στο ενεργητικό της αρχαίας θρησκείας υπήρχαν πρακτικές που με τα σημερινά κριτήρια δε δικαιολογούνται με τίποτε. Οι ανθρωποθυσίες, συνηθέστατο φαινό­μενο στο απώτερο παρελθόν, αν και πε­ριορισμένο στους πρόσφατους ιστορικούς χρόνους, ήταν τελετουργικό της αρχαίας θρησκείας, τουλάχιστον ως τον 4ο μ. Χ. αι­ώνα, σύμφωνα με σαφή μαρτυρία του νε­οπλατωνικού Πορφυρίου. Η επαίσχυντη «Ιερή Πορνεία» ασκούνταν στους ναούς της Αφροδίτης καθ' όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας. Η ανθρωπολατρία είχε πά­ρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις μετά τον 4ο π. Χ. αιώνα. Οι διονυσιασμοί ευθύνονταν για την εξάπλωση της ανηθικότητας και τού εγκλήματος στις λαϊκές μάζες. Στα ρωμαϊκά χρόνια οι θρησκευτικοί σύλλο­γοι των «Βακχών» τέθηκαν εκτός νόμου, επί ποινή θανάτου, για τις ανείπωτες εγ­κληματικές πράξεις που γινόταν κατά τις εορτές του Διονύσου! Η άσκηση της μαγεί­ας από τους νεοπλατωνικούς είχε πάρει παροιμιώδεις διαστάσεις στους ύστερους χρόνους.

Κανένας μας δεν αρνείται ότι οι αρχαί­οι μας πρόγονοι δημιούργησαν πολιτισμό και μάλιστα τη βάση του παγκόσμιου πολιτισμού. Όμως ο πολιτισμός αυτός δημιουργήθηκε ξέχωρα από την επίσημη θρησκεία και το ιερατείο της, διότι αυτή στάθηκε απόλυτα εχθρική απέναντι στην επιστήμη και τους επιστήμονες, παρ' όλο που ο πολιτισμός είχε και θρησκευτικό χαρακτήρα. Δεν υπάρχει η παραμικρή νύ­ξη για επιστημονική διερεύνηση σε ολό­κληρο το φάσμα της αρχαιοελληνικής θρησκευτικής γραμματείας, παρά μόνο πλεονάζουν ανόητες, γραώδεις, παράλο­γες και άκρως ανήθικες μυθοπλασίες, στις οποίες οι αρχαίοι έδιναν νόημα κατά το δοκούν. Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, οι όποιοι έβαλαν τα θεμέλια της επιστή­μης, έδρασαν ερήμην της θρησκείας. Ο υπέροχος Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος (6ος π. Χ. αιώνας) είναι ο πρώτος που έθεσε το μοχλό της εκθεμελίωσης του σαθρού αρχαιοελληνικού θρησκευτικού οικοδομή­ματος, με τη σαφέστατη μονοθεϊστική του διακήρυξη. Ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ο Παρμενίδης, ο Αναξαγόρας παραμέρισαν τις θρησκευτικές δοξασίες και τους μύθους, πρόταξαν τη λογική εμ­πειρία και παρατήρηση και θεμελίωσαν την επιστήμη. Ο βαθυστόχαστος Ηράκλειτος θεμελιώνει τον ενοθεϊσμό και στη­λιτεύει τον πρωτογονισμό της θρησκείας, όπως λ.χ. οι βακχισμοί. Ο Πυθαγόρας εναντιώθηκε στην ηθική κατάπτωση της θρησκείας και ίδρυσε «αιρετική» ασκητική ομάδα με πνευματικό υπόβαθρο. Ο πα­τέρας της ιστορίας Ηρόδοτος κατάγγειλε την επαίσχυντη «ιερή πορνεία» και από­δειξε την ξενική προέλευση των «θεών». Οι παρεξηγημένοι σοφιστές δάσκαλοι κα­τάδειξαν τα παράλογα και τρωτά στοιχεία της αρχαίας θρησκείας και εισήγαγαν τον σκεπτικισμό. Ο μέγιστος των φιλοσόφων Σωκράτης απέρριψε τη δεισιδαίμονα πο­λυθεϊστική θρησκεία και εισήγαγε «καινά δαιμόνια», που για την ενέργεια του αυτή έχασε τη ζωή του από το αδίστακτο ιερα­τείο. Ο Πλάτων εξοβέλισε τον Όμηρο και τον Ησίοδο από την εκπαίδευση, ως αρνη­τικά πρότυπα για τους νέους. Ο Αριστο­τέλης παρά λίγο να χάσει τη ζωή του από τα παράσιτα τού ιερατείου των Αθηνών πεθαίνοντας εξόριστος στη Χαλκίδα. Ο Θεόφραστος στηλίτευσε τη δεισιδαιμονία και το βάρβαρο τελετουργικό των θυσιών. Ο Φειδίας, ο μέγιστος καλλιτέχνης όλων των εποχών, έχασε τη ζωή του από το ειδωλολατρικό ιερατείο. Οι μεγάλοι τρα­γικοί ποιητές κατάδειξαν τα απαράδεκτα για το θείον ελαττώματα των «θεών». Ο Αισχύλος επιχείρησε να κάνει γνωστά τα σκοταδιστικά «ελευσίνια μυστήρια», ο Ευ­ριπίδης φανέρωσε με τον πιο παραστατικό τρόπο την ανηθικότητα των «θεών» και το μίσος τους για τους ανθρώπους. Ο πατέ­ρας της ιατρικής επιστήμης Ιπποκράτης προσπάθησε να αποδεσμεύσει την ιατρική επιστήμη από τα χέρια των ιερέων και τα σκοταδιστικά «ασκληπιεία», όπου διαδρα­ματίζονταν σκηνές αφάνταστης δεισιδαι­μονίας και τσαρλατανισμού. Ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς διακωμώδησε με τον πιο σαρκαστικό τρόπο τα παράλογα τερτίπια της αρχαίας θρησκείας. Ο Αλκιβιάδης διακωμώδησε τα «ελευσίνια μυστήρια» και εναντιώθηκε σφοδρά στην απίστευτη δεισιδαιμονία της εποχής του. Το ίδιο και ο ποιητής ιερών ασμάτων Διαγόρας ο Μήλιος και ο μαθηματικός Θεόδωρος. Ο επι­κούρειοι φιλόσοφοι, από σφοδρή αντίδρα­ση κατά τού θρησκευτικού κατεστημένου έφτασαν σε ακρότητες, όπως ο Λουκρήτιος (95-55 π.Χ.).

Για οικονομία χώρου δεν μπορούμε να παραθέσουμε τις αναρίθμητες περιπτώ­σεις εναντίωσης των αρχαίων σοφών, επιστημόνων και καλλιτεχνών στο θρη­σκευτικό κατεστημένο της αρχαίας θρη­σκείας. Μπορούμε όμως να αναφέρουμε απερίφραστα πως δεν υπάρχει περίπτωση σοφού η επιστήμονα που να είχε παγιδευ­τεί απόλυτα και άκριτα στην επιρροή της θρησκείας και τού σκοταδιστικού ιερα­τείου και να ακολούθησε πιστά την πρω­τόγονη λαϊκή μορφή των δοξασιών και τελετουργιών της! Δε μπορούμε να ταυ­τίσουμε τους μεγάλους αυτούς άνδρες με τον συρφετό τού Ιερατείου, των μάντεων, των οιωνοσκόπων, των ορφεοτελεστών, των γυρολόγων αγυρτών και όλα τα άλλα παράσιτα της αρχαίας θρησκείας, αφού όλοι αυτοί οι σοφοί είχαν δημιουργήσει μια ιδεοκρατική φιλοσοφική θρησκευτική πίστη, μονοθεϊστικής βάσης, εντελώς ξέ­χωρη από τη λαϊκή θρησκεία τού 99% του λαού.

Όμως από τις επίσημες εκπεφρασμένες επιθυμίες των συγχρόνων μας «αρχαιολατρών» συμπεραίνουμε ότι επιθυμούν να νεκραναστήσουν και να επιβάλουν στους νεοέλληνες τη λαϊκή μορφή της θρησκεί­ας που ακολουθούσε το 99% των αρχαίων προγόνων μας, αυτή που απορρίφτηκε από το σύνολο των μορφωμένων ανθρώ­πων, οι όποιοι δημιούργησαν τον κλασικό πολιτισμό. Οι πιο πολλές από τις «αρχαιολατρικές» ομάδες έχουν συστήσει ιερατεία και τελετουργικά, ανάλογα με αυτά της αρχαιοελληνικής λαϊκής θρησκείας, ιεροφάντες και μάντεις. Έχουν δηλώσει πως σκοπεύουν να συστήσουν μαντεία και οιωνοσκοπεϊα. Στήνουν βωμούς για θυσίες, στους οποίους για την ώρα προσφέρουν αναίμακτες θυσίες. Προβαίνουν σε υπαί­θριες ιεροπραξίες και κάνουν σπονδές και χοές για να «αποκτήσουν» την εύ­νοια των «θεών» τους, ανάλογες με αυτές των αρχαίων ιερέων. Ενθαρρύνουν τους διονυσιασμούς, τις εκστάσεις και τις πυ­ροβασίες. Ομιλούν για ενύπνια, οράσεις και «θείες» αποκαλύψεις. Εκτελούν τελε­τές αποτροπής μιασμάτων. Καθιερώνουν και «ιεροποιούν» χώρους και αντικείμενα. Πιστεύουν σε απόκρυφες δυνάμεις της φύσεως και σε προικισμένους τόπους με «θεϊκή» δύναμη.

Όλα αυτά όμως δεν έχουν καμιά σχέση με τις ιδεοκρατικές θρησκευτικές αντι­λήψεις των αρχαίων σοφών και των επι­στημόνων, τα οποία είχαν απορρίψει με βδελυγμία. Γι' αυτό θεωρούμε πως η οποι­αδήποτε «εμπλοκή» τους σε αυτές τις μορ­φές θρησκευτικότητας αποτελεί φρικτή ύβρη και κατάφορη αδικία προς αυτούς, οι όποιοι χάραξαν φωτεινή πορεία για την ανθρωπότητα, απαλλαγμένη από πρωτο­γονισμούς και παράλογα. Δε μπορούν να αναμιγνύουν τους Έλληνες σοφούς και να τους ταυτίζουν με τη λαϊκή θρησκεία, διότι η ιδεοκρατική φιλοσοφική τους θρησκευτι­κότητα ουδέποτε αποτέλεσε θρησκευτικό σύστημα, αλλά μόνο δυναμική θρησκευ­τική αναζήτηση. Οι φιλοσοφικές σχολές των Πυθαγορείων, των Ελεατών, του Πλά­τωνα, τού Αριστοτέλη, των Στωικών, των Κυνικών και βέβαια των Επικούρειων ήταν απόλυτα απαλλαγμένες από ιερείς, τελε­τουργικά, θυσίες, κλπ.

Στις ασύστολες και αστήρικτες κατη­γορίες των «αρχαιολατρών» ότι δήθεν η Χριστιανική Ορθοδοξία αδίκησε τον Ελ­ληνισμό απαντούμε με επιχειρήματα και σθένος πως αυτοί που πραγματικά τον αδικούν είναι εκείνοι. Εξυπηρετώντας τις επιδιώξεις της «Νέας Εποχής» -τού κατ' εξοχήν ανθελληνικού πνευματικού κλίματος- και θέλοντας να δώσουν στήριγμα στο σύγχρονο αποκρυφιστικό κατασκεύασμα της, ανασύρουν τα πρωτόγονα θρησκευ­τικά απορρίμματα της αρχαιότητας, εκθέ­τοντας έτσι ανεπανόρθωτα τη διαχρονική ελληνικότητα. Μειώνουν επίσης τα εκα­τομμύρια των νεοελλήνων ορθοδόξων, με τον χαρακτηρισμό της εθελοδουλίας στη «χριστιανική σκλαβιά», παραβλέποντας οL αυτόκλητοι «σωτήρες» μας το γεγο­νός, πως το αθάνατο ελληνικό πνεύμα δεν υπήρξε ποτέ δουλικό, διότι έχει τη δύναμη να αποτινάσσει την οποιαδήποτε ανελευθερία. Στον πνευματικό τομέα επί­σης ουδέποτε υπήρξε στατικό, αλλά στη διαχρονική του πορεία είναι εκλεκτικό, έχοντας τη διάκριση να αποβάλλει κάθε παρείσακτη σαθρότητα, όπως ήταν η ινδο­ευρωπαϊκή θρησκευτική παράδοση, δηλα­δή η αρχαία θρησκεία, η οποία επιβλήθηκε στους κατοίκους της Ελλάδος από τις ημιάγριες ορδές των ασιατικών στεπών. Ο,τι παραμένει ως αξία στην ελληνική ψυχο­σύνθεση είναι απόλυτα φιλτραρισμένο και βεβαιωμένο. Μια τέτοια ύψιστη αξία είναι η Ορθοδοξία, η οποία υπάρχει εδώ και εί­κοσι αιώνες, ως η ζώσα πνοή, στο σώμα τού Ελληνισμού. Αν δεν ήταν η Ορθόδοξη Εκκλησία αληθινή άξια και τρόπος υπάρ­ξεως για τους Έλληνες, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα είχε προ πολλού αποβληθεί από αυτούς ως πνευματικό απόρριμμα, όπως αποβλήθηκε η αρχαία θρησκεία, ως απαξία, πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια!

Από το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 61

ΠΗΓΗ http://www.egolpion.com/pagans_ellada.el.aspx