ΤΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

 

ΤΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

 Αρχιμ. Σαράντη Σαράντου 

Η ακολουθούσα ομιλία του π. Σαράντη Σαράντου με θέμα: «Τα θεολογικά αίτια της κρίσεως» πραγματοποιήθηκε στο ενοριακό κέντρο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου, το Σάββατο στις 19 Ιουνίου 2011 και ώρα 17^ην . Δεύτερη ομιλία με συναφές θέμα ήταν του Δικηγόρου κ. Ιωάννη Ζερβού. Μετά τις ομιλίες η σύνεδροι παρακολούθησαν την ιερά Ακολουθία του Εσπερινού και τέλος διεξήχθη συζήτηση. Η όλη εκδήλωση οργανώθηκε από τη «Διαβαλκανική» ως προετοιμασία του Συνεδρίου που θα επακολουθήσει στη Ρουμανία.

Από που προέρχεται η σημερινή κρίση;

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς (+1956)

(Το κείμενο εγράφη πριν ογδόντα σχεδόν χρόνια! Τότε που η Αμερική και ο κόσμος όλος συγκλονιζόταν από το οικονομικό κράχ του 1929. Το κείμενο του Σέρ­βου τότε Ιεράρχου, Μητροπολίτου Αχρίδος, του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς είναι σαν να εγράφη σήμερα).

Από που προέρχεται η σημερινή κρίση;

 Με ρωτάς, άνθρωπε του Θεού, από που προέρχε­ται η σημερινή κρίση και τι σημαίνει αυτή. Ποιος είμαι εγώ για να με ρωτάς για ένα τόσο μεγάλο μυστικό; «Μί­λα, όταν έχεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή», λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όμως παρόλο που θεω­ρώ  ότι η σιωπή είναι τώρα καλύτερη από κάθε ομιλία, όμως λόγω αγάπης προς εσένα, θα σου εκθέσω εκεί­να που σκέπτομαι περί αυτού που ρώτησες.

Η κρίση είναι ελληνική λέξη και σημαίνει δίκη. Στην Αγία Γραφή αυτή η λέξη χρησιμοποιείται πολλές φορές. Έτσι ο ψαλμωδός λέει: «δια τούτο ουκ αναστή­σονται ασεβείς εν κρίσει» (Ψαλμ. 1, 5). Σε άλλο μέρος πάλι λέει: «έλεος και κρίσιν άσομαί Σοι, Κύ­ριε» (Ψαλμ. 100, 1). Ο σοφός Σολομώντας γράφει, ότι «παρά δε Κυρίου πάντα τα δίκαια». (Παρ. Σολ. 16, 33). Ο ίδιος ο Σωτήρας είπε «αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω Υιώ» (Ιωάν. 5, 22), ενώ λίγο πιο κάτω λέγει πάλι «νυν κρίσις εστί του κόσμου τούτου» (Ιωάν. 12, 31). Ο απόστολος Πέτρος γράφει «ότι ο καιρός του άρξασθαι το κρίμα από του οίκου του Θεού» (Α΄ Πετρ. 4, 17).

 Αντικατάστησε τη λέξη «κρίση» με τη λέξη «δίκη» και διάβασε: «Δια τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν δίκη» η «αλλά την δίκην πάσαν δέδωκε τω Υιώ» η «νυν δίκη εστί του κόσμου τούτου» η ότι «αποδώσουσι λόγον τω ετοίμως έχοντι δικάσαι ζώντας και νεκρούς».

Έως τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη «δίκη»  αντί για τη λέξη «κρίση», όποτε και να τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα η καινούργια λέξη αντικατέστησε την παλιά και το κατανοητό έγινε ακατανόητο. Όταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος η έπεφτε επιδημία, όταν έρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί και άλλες συμφορές, λέγανε «Θεία δίκη!».

Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξηρασίες, κρίση μέσα από πλημμύρες, μέσα από πολέμους, μέσα από επιδημίες κ.λπ. Και τη σημερινή χρηματικο-οικονομική δυσκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη, όμως δεν λέει η «δίκη» αλλά η «κρίση». Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλα­πλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη «δίκη», ήταν γνωστή και η αιτία, λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία, ήταν γνω­στός και ο Δικαστής, ο Οποίος επέτρεψε τη δυσκολία, ήταν γνωστός και ο σκοπός της επιτρεπόμενης δυσκολίας. 

Μόλις όμως χρησιμοποιήθηκε η λέξη «κρίση», λέξη ακα­ταλαβίστικη σε όλους, κανείς δεν ξέρει πια να εξηγήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιόν, ούτε ως προς τι. Μόνο σ' αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρχονται από την ξηρασία η την πλημμύρα η τον πόλεμο η την επιδημία η τους πνιγμούς η κάποιους άλλους πειρασμούς.

Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρίσης, η της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώ­πων από το  Θεό. Με την αμαρτία της Θεο-αποστα­σίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώ­πους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον. 

Στις μοντέρνες αμαρτίες­,  μοντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητο­ποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπε­ζες, τα χρηματιστήρια, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλ­λαγές σ' όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στο ναό των Ιεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μετα­ξύ εμπόρων και αυτών που ανταλ­λάσ­σουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο. Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κε­φα­λάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικο­ποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλικής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνω­ρί­σουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον ύψι­στο Θεό, το ζωντανό Θεό.

Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύμα των ανθρώ­πων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν την ακαταλαβίστικη λέξη «κρίση», να τη μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνάξουν: «η Θεία δίκη»!

Πές και εσύ, τίμιε πατέρα, «η Θεία δίκη», αντί η «κρίση» και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα.

Χαιρετισμούς και ειρήνη

(Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…» Ιεραποστολικές επιστολές Α΄ εκδ.  «Εν πλώ» Αθήνα 2008 σελ. 33-36 Ο τίτλος του πρωτοτύπου είναι: «Στον παπα-Κάραν για την κρίση του κόσμου»).

    Ξέρουμε φυσικά ότι και σήμερα πολλοί Πατέρες, διανοητές, λόγιοι, κοινωνιολόγοι, προσπαθούν με τα φώτα τους καθένας να ερμηνεύσουν την παρούσα οικονομική κρίση, η οποία ασφαλώς έχει διάφορες αφετηρίες και κάποια βασικά αίτια.

Τα πρόδηλα κοσμικά αίτια είναι ο ευδαιμονιστικός και εύκολος καταναλωτικός τρόπος ζωής, τον οποίο επηύξησαν τα τρα­πεζικά συστήματα με τους εύκολους δανεισμούς.  Έτσι εθίστηκαν και τα άτομα ξεχωριστά αλλά και οι οικογένειες να μη ζουν απλά και λιτά κατά τα Ευαγγελικά πρότυπα.  Ο ζαλισμένος από την υπερκατανάλωση άνθρωπος απώλεσε την ικανότητα διακριτικής διαχειρήσεως των υλικών του, αφού προηγουμένως είχε αποπροσα­νατολισθεί και πνευματικά.

Εμείς θα επικεντρωθούμε στα πνευματικά και θεολογικά αίτια της κρίσεως δίνοντας την πρωτοπορεία στην πνευματική ανάλυση-ερμηνεία του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Κατ’ αρχάς θα παραθέσουμε αναλυτικά ερμηνευτικά σχόλια των αγιογραφικών χωρίων, που ενδεικτικά παραθέτει ο Μητροπολίτης Αχρίδος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, για να τεκμηριώσει το λόγο του περί της πραγματικής σημασίας της Ελληνικής λέξεως «κρίση».

1.   Κατά την μέλλουσα κρίση, όταν όλοι οι άνθρωποι θα περνούν διαδοχικά από το φοβερό δικαστήριο του δικαιοκρίτου, εσταυρω­μένου για την αγάπη όλων των ανθρώπων, του Αναστάντος και δοξασθέντος Χριστού, δεν θα μπορούν να σταθούν στα πόδια τους οι ασεβείς και αμαρτωλοί.  Σαν άχυρο κούφιο και σαν χνούδι θα μοιάζουν, ανήμποροι να σταθούν μπροστά στο ασύλληπτο μεγαλείο και στην άκτιστη θεανθρώπινη λαμπρότητα του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού (ψαλμ. 1,5).

2.     Η ευσπλαχνία και η δικαιοσύνη του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι τέλειες θεανθρώπινες ιδιότητές Του, που τις αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος που ζει εν Χριστώ.  Αισθανεται την ασίγαστη ψυχική ανάγκη να ευχαριστεί, να υμνεί και να δοξάζει τον Κύριο γι’ αυτή την ανεξάντλητη αγαπητική συμπεριφορά Του προς τον κατ’  εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Του πλασθέντα άνθρωπο (Ψαλμ. 100,1).

3.    Διδακτικό κείμενο είναι οι Παροιμίες Σολομώντος της Π. Δ.  Ο 33^ος στίχος του 16^ου Κεφαλαίου διατυπώνει την εμπειρία του συγγραφέως του κειμένου.  Κάθε άδικο απόκτημα θα χαθεί και θα καταστραφεί.  Μόνον όσα με δίκαιο τρόπο έχουν αποκτηθεί με την ευλογία του Κυρίου θα μείνουν, θα μπορούν να χρησιμοποιη­θούν και να ευχαριστήσουν τον κάτοχό τους.

4.     Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο ο Κύριος λέγει, ότι ο Θεός Πατέρας δε δικάζει κανένα.  Από άρρητη θεία πατρική αγάπη και συμφωνία, όλη την εξουσία να κρίνει τους ανθρώπους την έχει αναθέσει στον Υιό, έτσι ώστε όλοι να τιμούν τον Υιό καθώς τιμούν τον Πατέρα (Ιωάν. 5,22). 

5.    Ομοίως στο 12^ο κεφάλαιο, στίχο 31^ο δηλώνει την υπερβατι­κότητα της παγκοσμίου κρίσεως.  Η δίκη, το δικαστήριο αρχίζει από εδώ και τώρα.  Μέσα στη συνείδηση όλων των ανθρώπων πιο έντονα η πιο ήπια δημιουργούνται ενοχές για παράνομες πράξεις η ψυχικές αμαρτωλές η αντιπαθητικές κινήσεις.  Επιβράβευση, χαρά η βαθειά ικανοποίηση αναπαύουν  και τρέψουν την ψυχή η και ολόκληρη την προσωπικότητα.

6.     Στην πρώτη Επιστολή του Πέτρου και στους στίχους 17^ο και 18^ο υπολογίζει ο Απόστολος του Χριστού ότι είναι πια καιρός να αρχίσει η Κρίση του Θεού.  Η πρώτη Εκκλησία ζούσε την εσχατολογική προσδοκία του Χριστού και μαζί βέβαια και την Κρίση Του, τη Δίκη Του.  Και αυτή η Δίκη θα αρχίσει από το λαό του Θεού, αφού εξυπακούεται ότι είναι πιο έτοιμος για να σταθεί σ’ αυτή τη θεία Δίκη.  Φαντασθείτε, λέγει λίγο πιο κάτω στο κείμενό του ο απόστολος Πέτρος, τι θα γίνει με όσους δεν δέχονται το Ευαγ­γέλιο του Θεού.  Θα είναι όντως κρίσιμες και οριακές όλες οι αιώ­νιες προοπτικές των ανθρώπων.  Αφού ο δίκαιος μόλις σώζεται, τι θα γίνει με όσους δεν αποδέχονται το σωτήριο Ευαγγέλιο του Σωτήρος Χριστού;

Κατά το Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεο η κρίση σχετίζεται με τους πειρασμούς του Χριστού που συνίστανται στη φιληδονία (άρτοι), φιλοδοξία (πτερύγιο του Ναού), φιλαργυρία (απόκτηση κάθε εξουσίας με οποιονδήποτε τρόπο).  Ο Κύριος τους υπερνίκησε.  Ο πεπτωκώς άνθρωπος δια του Κυρίου μόνον νικά διαφορετικά ηττάται, νικιέται εύκολα.  Απόδειξη η παρούσα κρίση.

Νομίζουμε ότι είναι πολύ σημαντικό το παραπάνω κείμενο του αγίου Νικολόαου Βελιμίροβιτς Μητροπολίτου Αχρίδος, γιατί ήδη πριν από ογδόντα χρόνια προφητικά, με θεία όραση αντιλαμβάνεται το τι γίνεται με τους «ισχυρούς» εξουσιαστές της γης.  Η από τότε κατασκευαζόμενη αίρεση της Νέας Εποχής μηχανευόταν επέμβαση και διαστροφή σε όλους τους τομείς και της πνευματικής ζωής και της επιγείου, της βιολογικής.   
Έτσι τους έβγαινε και έτσι αδίστακτα και σήμερα τους βγαίνει.  Βρίσκονται και ατομικά αλλά και συνολικά στους αντίποδες της εν Χριστώ πνευματικής ζωής.  Δεν κατάλαβαν αλλά και πολέμησαν τη θεανθρώπινη προσωπικότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.  Τον πολέμησαν, διέστρεψαν τους λόγους Του, Τον μαστίγωσαν, Τον προπηλάκισαν, Τον λοιδώρησαν, Τον σταύρωσαν.  «Το αίμα Αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών» απεφάν­θησαν.   

 Έφτασαν να βάλουν και τους απογόνους τους ως ενέχυρο για να πείσουν και να παρασύρουν τους όχλους να κραυγάσουν εναντίον Του.  Αβυσσαλέο το μίσος τους εναντίον του Θεανθρώπου.  Συνεχίζεται εναντίον του Χριστού και της Εκκλησίας Του, δηλαδή και εναντίον του ανθρώπου και όλου του Σώματος του Χριστού.  

Ασύλληπτα θαυμαστή η στάση του Κυρίου μας ενώπιον και του Συνεδρίου και του Πιλάτου και όλων των βασανιστών Του.  Κρεμάμενος επί του ξύλου του Σταυρού, μιλώντας προσευχητικά προς τον Πατέρα Του, ευχήθηκε να μην εκχυθεί η θεία Δίκη εναντίον των σταυρωτών Του, «ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».  Έχουν διαστραφεί όλες οι λειτουργίες της γνώσεως και του νού τους.  Ολόκληρη η φυσιολογία της ψυχής  τους έχει αλλοιωθεί.  Δεν έχουν πια την ικανότητα να φρονούν τα σωστά και να ενεργούν ορθά, ανθρωπιστικά.  

«Ο δε Ιησούς εσιώπα».  Καταλάβαινε ο Θεάνθρωπος Κύριος, ότι είναι πια αδύνατη η συνεννόηση με τους εξουσιαστές και με τον παρασυρθέντα μικρονοϊκό και οχλοκρατούμενο άνθρωπο.  Γιαυτό και με απόλυτη θεία, Τριαδική συμφωνία, επιλέγεται ο εκούσιος θάνατος δια Σταυρού του Κυρίου μας, «ίνα σώση τον άνθρωπον».  Σταυρούμενος και ανιστάμενος ως η αυτοζωία, προσλαμβάνοντας μαζί Του όλη την ανθρώπινη φύση, την αποκαθιστά ανανεωμένη, χριστοποιημένη, κρατώντας την αιωνίως μαζί Του στην αιώνια Βασιλεία Του.  Κάθε άνθρωπος ενούμενος στο Σώμα Του, στο σώμα της Εκκλησίας, της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, εξυγιαίνεται, φωτίζεται και ζει αιωνίως μαζί Του συν πάσι τοις Αγίοις.

Οι δικοί μας, οι ντόπιοι εξουσιαστές, τι ρόλο παίζουν;  Ασφα­λώς και μπορούσαν να δανεισθούν με πολύ μικρότερα επιτόκια.  Διαλέγουν τα ανώτερα.  Αυτό υπαγορεύουν οι εκτός εξουσιαστές, οι παγκόσμιοι.  Κυριαρχεί στους δικούς μας η νοοτροπία της Νέας Εποχής, η αντίστροφη, η καλύτερα η διάστρο­φη, η καταστρεπτική.  Όχι τα φθηνότερα, αλλά τα ακριβότερα επιτόκια.  Κανένα αναπτυξιακό πρόγραμμα.  Απειλές για πτώχευση.  Μείωση δραματική μισθών, συντάξεων, ασφαλιστικών παροχών, απολύσεις, ανεργία.  Πολεμική στις ανθρώπινες αξίες, στην ιστορία μας, στο μάθημα των θρησκευτικών. 

Ογκώνεται η δοκιμασμένη και αποτυ­χημένη προσπάθεια χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους.  Ψηφίστηκε ήδη ο περιβόητος Νόμος για τήν εικαζόμενη συναίνεση δωρεάς ανθρωπίνων οργάνων.  Δημοκρατικά-υποχρεωτικά όλοι μας πρέπει να γίνουμε δωρητές ανθρωπίνων οργάνων.  Διαφημίζεται ο σοδομισμός - ομοφυλοφιλία, διαστρέφονται συνειδήσεις, επιλογές, κατευθύνσεις, νεανικοί οραματισμοί.  Η Τηλεόραση, ο άμβωνας της Νέας Εποχής οργιάζει, καταστρέφει, παραπληροφορεί.

Το χειρότερο όλων η ήδη υπογραφείσα θανατηφόρος δανειακή σύμβαση.  Έχουν υπογράψει ένας η δύο από τους κυβερνήτες μας την εκποίηση του εδάφους μας, του υπεδάφους, του εναερίου και θαλασσίου χώρου μας, των πολιτιστικών μας θησαυρών π.χ. Παρθενώνας, Δελφοί κλπ και όλων των ΔΕΚΟ.  Αν κυρώσει η βουλή των Ελλήνων την ήδη υπογραφείσα σύμβαση… είμαστε χαμένοι. 

Οι πολίτες κατέβηκαν στις πλατείες.  Καλά έκαναν.  Ίσως άριστα.  Κάποιες ιστοσελίδες μας συνέστησαν με κάποια δικά τους επιχειρήματα, ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις διαδηλώσεις μας.  Υποστηρίζουν ότι αυτές οι διαδηλώσεις κατευθύνονται από προβοκάτορες της Νέας Εποχής.  Τρανή απόδειξη είναι ότι όλα τα κανάλια, οι άμβωνες της Νέας Εποχής, ευνοούν και διαφημίζουν αυτόν το συναγερμό του λαού.  Πάντως χρειάζεται ιδιαίτερη νήψη και προσοχή, για να μη καπελωθεί αυτό το κίνημα ούτε και εκ των υστέρων, από αυτούς που επιστημονικά κατεργάζονται τη διαστροφή.

Ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου που ανήκε στον κομματικό χώρο του κυβερνώντος κόμματος ως νομικός Σύμβουλος του Ανδρέα  Παπανδρέου κ. Κασιμάτης, απορεί και εξίσταται.  Ούτε το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ούτε το Ελληνικό Σύνταγμα επιτρέπουν τη σύναψη αυτής της πρωτοφανούς εκποιητικής Δανειακής Συμβάσεως.  Θα την ψηφίσουν, θα την κυρώσουν οι Βουλευτές μας, οι εκπρόσωποί μας;  Βάσει της αντίστροφης λογικής της Νέας Εποχής των εξου­σια­στών μας, αυτή είναι η μόνη διέξοδός μας, η καταστροφή μας.  Τα συστρατευμένα με τη Νέα Εποχή κανάλια μάχονται απεγνωσμένα να μας πείσουν, ότι μόνον έτσι θα μπορούμε να έχου­με ένα ξεροκόμματο και ίσως όχι και αυτό. 

Ο καθηγητής Κασιμάτης μαζί με κάποιους εγκρίτους νομικούς έχουν υποβάλει προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της Δανειακής Σύμβασης.

Ίσως αγαπητοί αδελφοί παραξενεύεσθε.  Επιτρέπεται σ’ έναν ιερέα να ασχολείται με τα κοσμικά και κομματικά πράγματα; Υπάρχουν διάφορες απόψεις που επιτρέπουν η απαγορεύουν στους ιερείς μια τέτοια προβληματική η ενασχόληση.

Βεβαίως, ως Χριστιανοί σεβόμαστε το κάθε πολίτευμα στο οποίο ζούμε, αλλά η ζωή μας προσδιορίζεται από το ουράνιο πολίτευμα και τους πνευματικούς νόμους που το διαπνέουν.  Γι’ αυτό και οι Χριστιανοί μπορούν να ζουν σε οποιαδήποτε Πατρίδα, με τις οποιεσδήποτε κοινωνικές συνθήκες και πολιτικές επιλογές, αλλά εμφορούνται από το εκκλησιαστικό πολίτευμα και αναδει­κνύονται μάρτυρες και ομολογητές της πίστεως.  Μερικές δε φορές οπου επικρατεί πλήρης ελευθερία εκκοσμίκευση η πίστη, ενώ σε άλλες περιπτώσεις που επικρατούν σκληρές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες αναδεικνύονται μάρτυρες.  Υπάρχουν δε μέλη της Εκκλησίας, οπως οι ερημίτες, που αρνήθηκαν και το πιο δίκαιο πολίτευμα, και άλλοι, όπως οι κατά Χριστόν σαλοί, που ενέπαιξαν και την καλύτερη κοινωνική ζωή που αρνείται όμως το βάθος του προσώπου».

Η ιστορία της Ελληνορθόδοξης πατρίδος μας έμπρακτα και διαχρονικά, αλλά και θεολογικά έχει κατοχυρώσει μια τέτοια ενασχόληση.  Υποστηρίζουμε, με όσο εν ταπεινώσει σθένος διαθέτουμε, ότι δεν είμαστε μονοφυσίτες.  Ο Κύριός μας ως άσαρκος Λόγος, μονογενής Υιος  και Λόγος του Θεού, Θεός αληθινός γεννημένος προ πάντων των αιώνων εκ του Πατρός, θα μπορούσε να μην είχε σαρκωθεί.  Θα μπορούσε μαζί με το Θεό Πατέρα και το Θεό, το Πανάγιο Πνεύμα να μην είχε προσλάβει εξ άκρας συλλήψεως ολόκληρη την ανθρωπίνη φύση.  

 Δεν υπήρχε καμία, μα καμία ανάγκη να ταπεινωθεί ο τέλειος Θεός, να θανατωθεί από το ανίσχυρο πλάσμα του.  Θα μπορούσε από τα ύψη της Μεγαλειότητός Του και της Παντοδυναμίας Του μόνο με νεύματα η και με εντολές να συνετίσει και να αγκυλώσει στο καλό, στο αγαθό, στην υποταγή, στη λατρεία Του, στην αναγνώρισή Του πάντα τα έθνη και πάσα πνοή και ψυχή ζώσα.  Όμως άλλως έδοξε τω Κυρίω.  Προτίμησε να ταπεινωθεί, να προσλάβει την αχρειότητά μας, να μη την σταυρώσει στανικά, αλλά σταυρούμενος ο Ίδιος, να μας απελευθερώσει εκ της δουλείας της παρακοής και της παραφροσύνης μας.  Ούτως θεϊκώς, παντελείως έδοξε τω Κυρίω.

Ο Κύριός μας ως άνθρωπος έζησε και ασχολήθηκε με όλα όσα ζει και ασχολείται ένας απλός άνθρωπος.  Δίδαξε και θαυματούργησε και με τη θεία Του διάκριση μας έδωσε τον τύπο του νέου Αδάμ, του νέου ανθρώπου, του κεχωρισμένου από την παρακοή και την αμαρτία. 

Στην παρούσα κρίση το κινδυνευόμενον είναι η Πίστη μας και η Πατρίδα μας. Και τα δύο αλληλοπεριχωρούμενα σφυροκοπούνται μετά μανίας η υπουλίας από την παγκοσμιοποιημένη Νέα Τάξη πραγμάτων.  Μας θέλουν κατ’ ουσίαν απάτριδες και άθεους, τυφλοπόντικες ήσυχους και βολεμμένους. 

Η ένδοξη μακραίωνη Ιστορία μας γέμει αγωνιστών Αρχιε­ρέων Ιερέων και μοναχών που έδωσαν αγώνες και μαρτύρησαν για να έχουμε αδούλωτη και ελεύθερη την πατρίδα μας και ζώσα την αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας.  Μέσα σ’ αυτό το άγιο και θεόπνευστο σχήμα συνεργασίας Εκκλησίας και Πολιτείας χιλιάδες και μυριάδες οικογένειες αγιάσθηκαν ευτύχησαν και καταξιώθηκαν ως ουρανοπολίτες στη Βασιλεία του Θεού.

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί

Εμείς ως αγωνιζόμενοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε ελπίδα.  «Μείζων ο εν ημίν η ο εναντίος»  Ο Χριστός είναι μαζί μας.  Αφού όμως ο Ίδιος έπαθε για χάρη μας χωρίς να φταίει σε τίποτα, (άδικα έπασχε υπέρ ημών, εντελώς άδικα) είναι ύψιστη τιμή και για μας να υφιστάμεθα.  Εφ’ όσον έχουμε και εμείς μικρό η μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την παρούσα οικονομική και όχι μόνο κρίση, κατά μείζονα λόγο, απόλυτα δικαιολογημένα και μείς κινδυνεύουμε, ταλανιζόμαστε, απειλούμαστε, προσβαλόμαστε.  Ο Απ. Παύλος όμως μας διαβεβαιώνει: «Ποιήσει ο Κύριος συν τω πειρασμώ και την έκβασιν».  Θα βάλει τέλος στους πειρασμούς και στους κινδύνους.  Είναι μεγίστη ευκαιρία να αξιοποιήσουμε την παρούσα κρίση προς εν Χριστώ πνευματικό όφελος και όχι μόνο.

Από την αρχή της κρίσεως, προ έτους περίπου, χωρίς να επιχειρήσουμε να σχολιάσουμε ή να ερμηνεύσουμε το «πως και το γιατί» της κρίσεως, παρακαλέσαμε αδελφικώς τα πνευματικά μας τέκνα και όχι μόνο να βρουν ένα κομποσχοινάκι των εκατό κόμπων και κάθε πρωί να περνούν αυτό το κομποσχοίνι λέγοντας την ευχή του Ιησού «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» αναφέροντας το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και δηλώνοντας με το «ελέησόν με» την αναξιότητά μας και το μερίδιο της ευθύνης μας.  Εκ του αποτελέσματος καταλαβαίνουμε όλοι πόσο καλό μας κάνει πνευματικά, ψυχολογικά, γενικότερα.  Πάντως δεν μας πτοούν οι απειλές της Νέας Εποχής που ασταμάτητα εκτοξεύονται από την τηλεόραση.

Δόξα τω εν Τριάδι Θεώ,

Γιατί οι τρεις θεόπνευστοι τελευταίοι πατέρες Ιάκωβος, Παίσιος και Πορφύριος μας είχαν προετοιμάσει με την ολοκάθαρα Ορθόδοξη ζωή διδαχή και διορατικότητά τους, για τις ερχόμενες δοκιμασίες και την εν Χριστώ αντιμετώπισή τους.  Ο π. Παίσιος είχε διαβεβαιώσει ότι μετά την μπόρα τη δαιμονική, θα ανατείλει η λιακάδα η θεϊκή.  Όντως λιακάδα θεϊκή ήταν κάθε ευλογημένη επικοινωνία με τον π. Πορφύριο.  Παρόμοια λιακάδα πνευματική, ψυχική άπλωνε ο π. Ιάκωβος σε κάθε προσερχόμενο στο πετραχήλι του.  Αυτή η λιακάδα έλυωνε τους πάγους της μισαδελφίας και άνοιγε τους κρουνούς της θείας χάριτος με τις ευχές του πολυαγαπημένου του Οσίου Δαβίδ του Γέροντος.

Αξέχαστα θα μας μείνουν τα γεμάτα εν Χριστώ παρηγορία λόγια του π. Παϊσίου.  Στα δύσκολα χρόνια ο Θεός θα δίνει περισσή Χάρη στους αγωνιζομένους χριστιανούς, που οι Άγιοι του παρελθόντος θα ζηλεύουν.  Θα ήθελαν να ζούσαν στη δική μας εποχή, ώστε αγωνιζόμενοι σε σκληρότερες συνθήκες, να έχουν λαμπρότερα πνευματικά έπαθλα από τον αγωνοθέτη Κύριο. 

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Η οικονομική κρίση δημιουργεί τόσους κραδασμούς και θα επιφέρει τόσες επιπλοκές, όσες δεν μπορούμε ως άσοφοι να προβλέψουμε.  Γιαυτό κάθε ημέρα που περνάει φέρνει ξαφνικά και νέα προβλήματα.  Αγανακτούμε, βρίζουμε.  Με δριμύτητα κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας.  Οδηγούνται και οδηγούν και μας στον γκρεμό.  Με το πάθος της ψυχής μας τους σπρώχνουμε να συμπαρασύρουν όλους μας στην άβυσσο.

Οι Άγιοι μάρτυρες της Εκκλησίας μας, ως λέοντες της εν Χριστώ πνευματικής ζωής εύχονταν για τους δημίους τους, πολλοί των οποίων άλλαζαν αθρόως τρόπο ζωής, μετανοούσαν, ομολογούσαν Χριστό και κατατάσσονταν ως λαμπροφόροι άγιοι στις ένδοξες χορείες των μαρτύρων.  Ταπεινώς φρονούμε, ότι η θεοσθενής εν Χριστώ ακακία, η ευχή του Ιησού Χριστού και η χαριτόβρυτη μετάνοια μαζί με την ευλογημένη προς πάντας φιλαδελφία μπορούν να μας εξαγάγουν θαυματουργικώς από την κρίση και να μας αναζωογονήσουν σε Αναστάσιμες εν Χριστώ εμπειρίες.

Από τις Αναβάσεις

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ     www.egolpion.com

12 ΙΟΥΛΙΟΥ  2011