“ΜΙΑ «ΑΛΛΗ» ΑΠΟΨΗ” Αφορμή για να γράψω τις σκέψεις μου αυτές είναι η άποψη-θεωρία περί της «Μεσοβασιλείας» ή αλλιώς γνωστή και ως «Αναλαμπή της Ορθοδοξίας» –[σ.σ.: στο εξής για λόγους συντομίας θα αναγράφεται σκέτο ως «Αναλαμπή» ή και «Αναλαμπής»]. Και ξεκινώ να «ξετυλίγω» τις σκέψεις μου με βάση την απλή –[κοινή]– λογική: Πρώτα από όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η λογική μας δόθηκε από τον ίδιο τον Θεό και εάν κάνουμε σωστή χρήση –(όπως και με όλα τα άλλα δώρα του Θεού)– τότε βαδίζουμε σε ασφαλή μονοπάτια. Η λογική δεν καταργεί την Πίστη· το αντίθετο, μάλιστα, μας επιτρέπει –στο μέτρο του δυνατού– να την κατανοήσουμε. Φυσικά εδώ πρέπει να πούμε πως η Πίστη στέκει πιο πάνω από τη λογική και άρα κατά συνέπεια και εκ των πραγμάτων είναι υπέρλογη. Όμως η ορθή χρήση, (και όχι η παράχρηση που συνιστά κακή χρήση δηλ. κατάχρηση), της λογικής σε συνδυασμό με τους λόγους των Αγίων Πατέρων, την Ιερά Παράδοση και εν γένει την Αγία Γραφή, μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον Κόσμο γύρω μας και τα όσα συμβαίνουν σε αυτόν.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την άποψη-θεωρία περί «Αναλαμπής» πιστεύεται από πολλούς, (και δυστυχώς μέσα σε αυτούς και αρκετοί πνευματικοί πατέρες και ταγοί της Ορθοδοξίας), ότι στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε –τους καιρούς της «μεγάλης αποστασίας»– θα κάνει ο Θεός ένα θαύμα και θα μας εμφανίσει έναν Βασιλέα, (βλ. «Μαρμαρωμένο Βασιλιά» Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, κατά άλλους τον Ιωάννη Βατάτζη και κατά μία άλλη θεωρία τον Ιωάννη εκ Πενίας, ενώ για κάποιους άλλους κάποιον άλλον σύγχρονό μας «εν πνεύματι και δυνάμει» αυτών), ο οποίος θα μας βγάλει από την κρίση και την κατάντια μας με την κατρακύλα που έχουμε πάρει, αρχής γενομένης από την πνευματική μας κατάπτωση έως την υλιστική ζωή που διάγουμε με τον ουμανιστικό τρόπο σκέψης και ζωής, που είναι συνυφασμένα το ένα στο άλλο και πλέον καθώς όλα δείχνουν τίποτε και κανένας δεν μας σταματά παρά μόνο –κατά παραχώρηση Κυρίου– ο μεγάλος πόλεμος γνωστός και ως «Τρίτος Παγκόσμιος». Με τον Βασιλιά, λοιπόν, αυτόν θα ζήσουμε χρόνια ευμάρειας –(θα τρώμε κατά κυριολεξία με χρυσά κουτάλια όπως διατείνονται όλοι αυτοί που πιστεύουν και αναμασούν σαν άλλα μηρυκαστικά την εν λόγω άποψη-θεωρία και την διαλαλούν –ευκαίρως ακαίρως– όπου σταθούν και όπου βρεθούν)– και ο Ελληνισμός μαζί με την Ορθοδοξία θα εξαπλωθούν σε ολόκληρο τον Κόσμο. Μετά, δε, από αυτό το διάστημα της «Αναλαμπής» θα έλθει, λένε, ο Αντίχριστος και τα Έσχατα της Ιστορίας. Η αλήθεια είναι πως εάν δεν έχουμε διαβάσει την Αγία Γραφή ή έστω την Καινή Διαθήκη, εάν δεν έχουμε ακούσει και διαβάσει λόγους Πατέρων της Εκκλησίας μας και εάν δεν ερευνούμε όπως ο Κύριος μας προτρέπει, και εν συνεχεία κατ’ επέκταση οι Άγιοί μας, όλα αυτά μπορούμε εύκολα να τα δεχτούμε και εμείς. Κι εγώ τα άκουγα κάποτε και ένιωθα όμορφα. «Χάϊδευαν» υπέροχα τα αυτιά μου όλες αυτές οι θεωρίες και «προφητείες»! Όμως διαβάζοντας και βλέποντας τα γεγονότα που εξελίσ-σονται γύρω μου «ξεδιπλώνοντας» και «ξετυλίγοντας» το κου-βάρι της Ιστορίας της ανθρωπότητας, διαπίστωσα πως η θεωρία της «Αναλαμπής», ενώ «καταρρέει» σαν χάρτινος πύργος από τραπουλόχαρτα, είναι παράλληλα και ταυτοχρόνως μία ύπουλη και επικίνδυνη θεωρία ύπνωσης που λειτουργεί ως κατασταλτικός μηχανισμός στα τεκταινόμενα και γενόμενα της εγχώριας αλλά και της παγκόσμιας «σκακιέρας» ως άλλος Δούρειος Ίππος εξυπηρετώντας πρωτίστως τα άνομα και αντίχριστα σχέδια της λεγομένης «Νέας Τάξης Πραγμάτων» με πυρήνα το Σιωνιστικό λόμπυ με πρωτοστάτες και πρωτεργάτες τους υψηλά ιστάμενους Σιωνιστές ανά την υφήλιο και τα υποχείριά τους· τους Μασόνους και τα παρακλάδια αυτών όπως Ρόταρι, Λάϊονς, Προσκοπισμός και τα συναφή. Έτσι έκανα «πίσω» τα «βήματά» μου και αποφάσισα να πάρω τον «ασφαλή δρόμο». Παίρνοντας, λοιπόν τον ασφαλή δρόμο των Πατέρων και των Γραφών και με στήριγμα την απλή λογική κάνω τις εξής σκέψεις: Διαβάζοντας την Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε ότι όταν οι άνθρωποι αποστατούσαν από τον αληθινό Θεό και έπεφταν στην αμαρτία, τότε ο Θεός απομακρύνονταν από κοντά τους, ή μάλλον κατά το ορθότερο, τότε ο άνθρωπος έφευγε μακριά από τον Θεό, με αποτέλεσμα να πέφτει στα «σκοτάδια» και το χάος. Έτσι βλέπουμε πως μετά το λεγόμενο και γνωστό ως «Προπατορικό αμάρτημα», να φεύγουν ο Προπάτωρ Αδάμ και η Προμήτωρ Εύα από τον Κήπο της Εδέμ· τον Παράδεισο. Βλέπουμε, ακόμη, ότι την εποχή του Νώε ο Κόσμος είχε γίνει σάρκες όπως χαρακτηριστικά μας λέει η Π.Δ. περιγράφοντας με γλαφυρότητα και ζωηρά, αλλά με μελανά χρώματα, την σαπίλα και την ηθική εξαθλίωση και κατάπτωση του τότε γνωστού Κόσμου βάζοντας και προσδίδοντας στον Λόγο του Θεού ανθρωπομορφικές εκφράσεις ώστε να γίνεται αντιληπτό στον πεπερασμένο –από άποψη νόησης– άνθρωπο εν συγκρίσει με το μεγαλείο και την άπειρη τελειότητα του Ζώντος Τριαδικού και Τρισυπόστατου Θεού. Οι άνθρωποι τότε πόρνευαν, μοίχευαν, σκότωναν, μεθούσαν, λάτρευαν τα είδωλα και έπεφταν σε κάθε είδους ασωτίες ικανοποιώντας στο έπακρο τα πάθη τους γινόμενοι σάρκες, όπως προανέφερα λίγο παραπάνω, και γενικά υπήρχε μεγάλη αποστασία. Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο γνωστός Κατακλυσμός σε παγκόσμια κλίμακα από τον οποίο διεσώθησαν όλοι κι όλοι μονάχα 8 άνθρωποι· ο Νώε με την οικογένειά του! Βλέπουμε, επίσης, ότι την εποχή του Δίκαιου Αβραάμ, στην περιοχή των Σοδόμων και των Γομόρρων, ο Κόσμος πάλι είχε εκπέσει και είχαν γίνει «σάρκες». Η αμαρτία «έζεχνε» παντού. «Ξεχείλιζε» και «ξεχύνονταν» πανταχόθεν πλην του Δικαίου Αβραάμ και του ανιψιού του Λώτ και των οικογενειών τους. Πορνείες, ειδωλολατρία, όργια, ομοφυλοφιλία, και πλείστα άλλα πάθη είχαν σε καθημερινή βάση τον πρώτο ρόλο στις ζωές των ανθρώπων εκείνων που «κυλιόντουσαν» μέσα στον «βόρβορο» της ασωτίας, των κάθε είδους ηδονών ψυχή τε και σώματι ικανοποιώντας τα ακόρεστα πάθη τους γινόμενοι σάρκες! Αποτέλεσμα ήταν να στείλει, κατά κυριολεξία, ο Θεός φωτιά και θειάφι εξ ουρανού ώστε να κατακάψει και να εξαφανίσει τις πόλεις εκείνες οριστικά από προσώπου Γης μια και δια παντός σηματοδοτώντας έτσι κατά αυτόν τον τρόπο τι περιμένει τις μετά ταύτα όμοιες μελλοντικές παρεκτροπές και ακόμη χειρότερα αυτών. Από εκεί γλίτωσε μόνο ο Λώτ με τις δύο κόρες του, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε από την αφηγηματική περιγραφή του Βιβλίου της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης. Κατά την εποχή της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο πέρασαν 40 χρόνια περιπλανώμενοι στην έρημο. Μέσα σε αυτά τα σαράντα χρόνια και ενώ συνέχεια ζούσαν τη θαυμαστή προστασία του Θεού, (βλ. διαχωρισμός της Ερυθράς θαλάσσης στα δύο, το μάννα εξ ουρανού, την πέτρα με το νερό, τη νεφέλη την ημέρα και τη φωτεινή στήλη κατά την διάρκεια της νύκτας, το χάλκινο φίδι και μύρια άλλα), εν τούτοις πάμπολλες φορές πέσαν σε μεγάλες αμαρτίες και φτάσαν στην αποστασία, (πεθύμησαν τα κρεμμύδια και τα σκόρδα της Αιγύπτου –όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, φτιάξαν χρυσό μοσχάρι και το λάτρευαν σαν θεό και πολλά άλλα που περιγράφονται στην Π.Δ.). Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν κανένας από την γενεά εκείνη, την πρώτη που έζησε την έξοδο από την Αίγυπτο, να μην μπει στην γη της Επαγγελίας, ούτε καν αυτός ο Θεόπτης Μωυσής! (Σημειωτέον είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μόνο οι Εβραίοι αναφέρονται στην Π.Δ. ως «περιούσιος λαός του Θεού» καθότι μόνο εκείνοι γνώριζαν τότε τον Ένα και μόνο αληθινό Θεό που στο πρόσωπό τους συμβολίζεται και αντικατοπτρί-ζεται ολόκληρη η ανθρωπότης μια που το υπόλοιπο του τότε γνωστού Κόσμου δεν γνώριζε τον αληθή Θεό και τελούσε υπό το σκότος της ειδωλολατρίας). Προχωρώντας μέσα στους αιώνες και φτάνοντας στις μετά Χριστόν εποχές, πάμπολλα είναι τα παραδείγματα που δείχνουν ότι κάθε φορά που ο άνθρωπος ξέπεφτε στην αμαρτία, κάθε φορά που ξεχνούσε τον Θεό, έφτανε να κατρακυλήσει σε μεγάλα δεινά. Δεν θα αναφερθώ σε πολλά. Θα θυμίσω ενδεικτικά μονάχα την Άλωση της Πόλης. Όποιος γνωρίζει λίγα πράγματα σχετικά με το θέμα και έχει διαβάσει ελάχιστα πάνω σε αυτό θα δει ότι πριν την πτώση της Πόλης οι άνθρωποι είχαν ξεχάσει τον Θεό και πολιτεύονταν εν αμαρτία. Αποκορύφωμα ήταν η ψευδοένωση που υπογράφθηκε στη Φερράρα-Φλωρεντία και λίγους μήνες μετά το ανίερο συλλείτουργο που πραγματοποιήθηκε στο Ναό της Αγίας –[του Θεού]– Σοφίας. Τους επόμενους μήνες «Εάλω η Πόλις» και το Έθνος των Ελλήνων υποδουλώθηκε στους Τούρκους για 400 και πλέον ολόκληρα χρόνια... Και κάπου εδώ επιτρέψτε μου να κάνω έναν απλό λογισμό: Ας πούμε, σαν παράδειγμα, ότι έχουμε ένα παιδί. Η μητέρα του το αγαπάει πάρα πολύ. Είναι, αντικειμενικά, μια πάρα πολύ καλή μάνα. Άριστη θα λέγαμε. Κάποια στιγμή, λοιπόν, φεύγει για λίγο από το δωμάτιο που είναι το παιδί για να πάει να δει το φαγητό στην κουζίνα. Γυρίζοντας όμως στο δωμάτιο βλέπει το μικρό της να έχει πετάξει κάτω όλα τα πράγματα που βρισκόταν πάνω στο τραπεζάκι, να έχει σπάσει τις καρέκλες, να έχει ξεσχίσει τις κουρτίνες και με λίγα λόγια να τα έχει καταστρέψει όλα μέσα στο δωμάτιο. Και ερωτώ: Πείτε μου τώρα σας παρακαλώ, ειλικρινά, πιστεύετε ότι αυτή η μητέρα θα πάει χαρούμενη να αγοράσει στο παιδί της γλυκά και καραμέλες για να το επιβραβεύσει;;;(!) Ποιός νοήμων και εχέφρων γονιός θα έκανε κάτι τέτοιο;;; Ε;;; Κι όμως η θεωρία της «Αναλαμπής» αυτό ισχυρίζεται!!! Και ας εξηγηθούμε: Ζούμε στο σωτήριο έτος 2016, σχεδόν παραμονές της «δύσης» του, βαδίζοντας για το 2017. Στην Ελλάδα την ώρα που γράφω τούτες τις σκέψεις έχουν γίνει πολλά. Θα παραθέσω ενδεικτικά μονάχα τα εξής: Έχουμε θέσπιση του νόμου υπέρ των εκτρώσεων το 1986 (σ.σ. νομιμοποίηση του εκουσίου φόνου πρώτου βαθμού από τους ίδιους του τους –βιολογικούς– γονείς), αποχαρακτηρισμός της μοιχείας από ποινικό αδίκημα βάσει νόμου το 1982, θεσπίστηκε το αυτόματο διαζύγιο το 1983, έχει θεσπιστεί ο λεγόμενος «Πολιτικός Γάμος» το 1982 (σ.σ. νομιμοποίηση της πορνείας), θεσπίστηκε ακόμη το λεγόμενο «Σύμφωνο Συμβίωσης» για ελεύθερα ζευγάρια (σ.σ. νομιμοποίηση της πορνείας) και προσφάτως, το 2015, το «Σύμφωνο Συμβίωσης» και για τα ομοφυλόφιλα –[ανώμαλα]– «ζευγάρια» (σ.σ. η έσχατη κατάπτωση με νομιμοποίηση της παραφύσιν ανωμαλίας)...(!!!) Επιπλέον, το 2000 καταργήθηκε δια νόμου το θρήσκευμα από τις αστυνομικές ταυτότητες και τώρα έχει παρθεί –προ πολλού– η απόφαση μέσα στο 2017 να περάσουμε στις λεγόμενες «Βιομετρικές ηλεκτρονικές Ταυτότητες». Σημειώστε ακόμη ότι σχετικά προσφάτως ψηφίστηκε ο λεγόμενος «Αντιρατσιστικός Νόμος» σύμφωνα με τον οποίο όλες οι μειονότητες έχουν δικαίωμα στην έκφραση εκτός από τον φυσιολογικό μέσο άνθρωπο ο οποίος ανήκει στην πλειοψηφία. Άλλο πολύ σοβαρό είναι πως νομιμοποιήθηκε η καύση των νεκρών και μάλιστα αν ο αποθανών το επιθυμούσε και το είχε δηλώσει στους οικείους του είναι υποχρεωτική –δια νόμου– και η «ιερολόγησή» του σε Ορθόδοξο Ναό...! Ας σταματούσε τουλάχιστον εδώ. Όμως –δυστυχώς– έχει και συνέχεια καθώς 5 ολόκληρα χρόνια τώρα οι παρελάσεις των ομοφυλοφίλων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι πλέον θεσμός και μάλιστα πολλοί στέκουν υποστηρικτές όλου αυτού του τραγικού γεγονότος τόσο από θεσμικούς όσο και από εξωθεσμικούς παράγοντες, επωνύμους και ανωνύμους από όλες τις κάστες όλων των τάξεων, παρατάξεων και ηλικιών δίχως διακρίσεις. Προάγεται έτσι ο πανσεξουαλισμός, ο πολυπολιτισμός και ο κοινωνικός οικουμενισμός με τραγικές συνέπειες και προεκτάσεις. Οι εκκλησιαστικοί ταγοί της Διοικούσας Εκκλησίας, σαν άλλοι Ιούδες, προδίδουν τον Κύριο για «τριάκοντα αργύρια», (ίσως και κάτι παραπάνω – βλ. ΕΣΠΑ κ.λπ.), ανταλλάσουν τον Χριστό για τον Χρυσό καταπατώντας –κατά κόρον– τους Ιερούς Κανόνες, ξεσχίζοντας τα Δόγματα της Εκκλησίας και εκπορνεύοντας τη «Νύμφη» του Κυρίου! ... Κι εμείς οι Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι τι κάνουμε; Τίποτα· ή μάλλον χειρότερα «χειροκροτούμε» ακόμα και με τη σιωπή μας όλο αυτό το εφιαλτικό τοπίο ζητώντας με κάθε τρόπο απλώς να περνάμε καλά. Ψηφίσαμε –όχι μία άλλα δύο φορές– επίσημα αθεΐα, αποκτήσαμε τυπική έως ανύπαρκτη σχέση με τον Θεό, φτιάξαμε μία εικόνα για την Πίστη στα μέτρα μας. Μείναμε ακατήχητοι και επιμένουμε να μένουμε στα «σκοτάδια» μας. Ασχολούμαστε και προσκυνούμε είδωλα, (πάσης φύσεως «τυχερά» παιχνίδια, αστρολογίες, γιόγκες, καφεμαντείες κ.λπ.), αρνούμαστε την Πίστη και τον Κύριο είτε με τα λόγια μας, είτε με τις πράξεις μας, πότε και με τα δύο, θεοποιώντας την ύλη. Σε παγκόσμιο επίπεδο τα πράγματα είναι ακόμη πιο τραγικά και αυτό διότι οι λοιποί λαοί έχουν εδώ και δεκαετίες προχωρήσει μέσα στην αμαρτία, τη διαφθορά, την ανωμαλία και την αρνησιχριστία. Ολόκληρη η γη πάσχει· πόλεμοι, λοιμοί, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί και τυφώνες, ολοένα και επαναλαμβάνονται κάθε φόρα με τραγικότερες για τον άνθρωπο συνέπειες. Παρά ταύτα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κανείς δεν σκέφτεται να μετανοήσει ειλικρινά για τη ζωή που κάνει και να αλλάξει, κανείς δεν σκέφτεται να επιστρέψει στην αγκαλιά του Κυρίου... Γυρίζω όμως και πάλι σε εμάς τους Έλληνες. Παρατηρώντας την πορεία μας μέσα στις τελευταίες δεκαετίες θα δούμε ότι από ηθικής και πνευματικής απόψεως πήγαμε από το κακό στο χειρότερο. Αρχίζοντας από τη δεκαετία του ‘60 και μετά η αποστασία μας όλο και μεγαλώνει και φτάνοντας στις ημέρες μας δε βλέπεις –σχεδόν– πουθενά τον Έλληνα όπως ήταν πάντα· τον Έλληνα που είχε αξίες και ιδανικά. Αντιθέτως ο λεγόμενος νεο-Έλληνας έχει πλήρως ενσωματωθεί στο παγκοσμιοποιημένο πρότυπο του σύγχρονου ανθρώπου. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το χρήμα, η «αναρρίχηση» σε όσο το δυνατόν ψηλότερα «σκαλοπάτια» της κοινωνίας, η επίδειξη και η καλοπέρασή μας. Αδιαφορώντας, (ως επί το πλείστον), για το διπλανό μας και πολλές φορές, ίσως από φόβο, κλεινόμαστε μέσα στα «χρυσά κλουβιά» μας για να χαρούμε μια εικονική ζωή. (Παρενθετικά να πω κάτι ακόμα που –σημειωτέον– για εμένα είναι άκρως σημαντική ένδειξη ότι είμαστε στους έσχατους χρόνους: Βιάσαμε την αθωότητα, κακοποιήσαμε –με κάθε τρόπο– ακόμα και αυτή την ίδια τη φύση των παιδιών μας... Ώ, ναι! Όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό, δυστυχώς, έτσι είναι! Τα παιδιά πια δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Δεν τους δίνουμε «πνευματική τροφή». Τους παρέχουμε μονάχα, κατά κύριο λόγο, κοσμικές γνώσεις και υλικά αγαθά, που πολλές φορές –αν όχι όλες– είναι «τοξικά» για την ψυχή τους με αποτέλεσμα να τα «θανατώνουμε» πνευματικά!...) Η Εκκλησία, από την άλλη, έχει –δυστυχώς– ακολουθήσει το αντίθεο ρεύμα της εποχής. Το κοσμικό φρόνημα-πνεύμα έχει εισχωρήσει, πλέον, για τα καλά μέσα Της και η εδραίωσή του είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Οι δε φύσει και θέσει εκκλησια-στικοί ταγοί και θεματοφύλακες έγιναν χειρότεροι από όλους. Όπως προείπα, οι Ιεροί Κανόνες παραβιάζονται συστηματικά και καταπατούνται βάναυσα εν είδει μίας και καλά κατά τα άλλα εσφαλμένης-ξεχειλωμένης –δήθεν– «οικονομίας» που στο όνομά της γίνονται οι μεγαλύτερες παρεκτροπές σε Δογματικό, αλλά και σε ηθικό άλλοτε επίπεδο, ξεπερνώντας κατά πολύ τα «εσκαμμένα» μεταθέτοντας τα Όρια που όρισαν εν Αγίω Πνεύματι οι Θείοι Πατέρες κάνοντας έτσι τα «θεμέλια» της Εκκλησίας να «τρίζουν» έτοιμα να «σωριαστούν» κάτω με πάταγο και να «γκρεμιστούν». Κατά κύριο λόγο το Ιερατείο συστηματικά και μεθοδευμένα αδιαφορεί για το λογικό ποίμνιο του Κυρίου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν –δυστυχώς– τον κανόνα, αφήνοντας τους Πιστούς ακατήχητους και για το μόνο που νοιάζεται είναι η προσωπική προβολή και επίδειξη και η πιθανή «αναρρίχηση» σε πιο «λαμπρούς θρόνους». «Σέρνεται» και «σέρνει» μαζί του την Εκκλησία σε ανίερα Συμβούλια και αντίθεες παρατάξεις. Τελευταίο δε και έσχατο «σκαλοπάτι» της κατάπτωσης και της αποστασίας είναι η καθόλα πέραν πάσης αμφιβολίας ληστρική ψευδο-«σύνοδος» που πραγματοποιήθηκε το περασμένο καλο-καίρι (2016) στο Κολυμπάρι της Κρήτης, όπου οι –κατά τα άλλα «ορθόδοξοι»– ταγοί της Εκκλησίας υπέγραψαν επαίσχυντες αποφάσεις που την «αλυσοδένουν» στο «άρμα» της Παν-θρησκείας με μπροστάρη τον Παν-αιρετικό/Παν-αιρεσιάρχη φραγκολατίνο «Πάπα» και οσονούπω «καπετάνιο» στο «τιμόνι» της τον αναμενόμενο και επικείμενο «υιό της απωλείας» και «βδέλυγμα της ερημώσεως»· τον Αντίχριστο! Ήταν, κατά κυριολεξία, η επισφράγιση της μεγάλης πτώσης, της «μεγάλης αποστασίας» που αναφέρει ο θείος και Απόστολος των Εθνών Παύλος· αυτό το «στόμα του Χριστού» σύμφωνα με τον χρυσορήμων Ιωάννη. Έτσι περάσαμε πλέον επίσημα σε «Νέα Εποχή» για την Εκκλησία· την λεγόμενη «Μετά-Πατερική» – κατ’ αυτούς, «Αντί-Πατερική» – κατά το ορθώς και Ορθοδόξως. Δεν είναι πια η αληθινή και μόνη Εκκλησία του Κυρίου κατά το «Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» που απαγγέλουμε στο Σύμβολο της Πίστεώς· το γνωστό μας «Πιστεύω», αλλά μία άλλη· η «νεωτερίζουσα “εκκλησία”» ... Όποιος απλός Πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός αντιδρά υγιώς σε όλα αυτά Ορθόδοξα σύμφωνα πάντα και μόνο με τα παραδεδομένα και Ορθοπραττεί χαρακτηρίζεται από ανόητος, ακραίος, αιρετικός έως «φονταμενταλιστής», «ταλιμπάν της Ορθοδοξίας», «μισαλλόδοξος», «ανυπάκουος», «εωσφορικά υπερήφανος», «δαιμονισμένος», «πλανεμένος», «ρατσιστής» μη έχων «αγάπη» για τους άλλους και μύρια άλλα όσα ... Ώ του παραλόγου το μυστήριο!!! Κάπου εδώ επιτρέψτε μου να εξηγήσω [το] γιατί η θεωρία της «Αναλαμπής» είναι άκρως επικίνδυνη πλάνη «εκ δεξιών» και «σχοινοβατεί» «ακροβατώντας» στα όρια της αίρεσης οδηγώντας στην πνευματική ύπνωση έχοντας σωτηριολογικές προεκτάσεις και οδεύοντας ολοταχώς για την αιώνια απώλεια η οποία μας χωρίζει οριστικά και αμετάκλητα από τον Θεό με τον λεγόμενο δεύτερο θάνατο. Πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί βλέπουν όλα όσα γίνονται σε κοινωνικο-πολιτικό, οικονομικό και «θρησκευτικό» επίπεδο όμως κλείνουν τα μάτια και λένε «δεν πειράζει, ο Θεός δε θα μας αφήσει», «δεν πειράζει, ο Θεός δε θα επιτρέψει να γίνει μεγαλύτερο κακό», «θα τα σταματήσει όλα αυτά» και άλλα τέτοια «χαϊδεύοντας τα αυτιά» τόσο των άλλων, όσο και τα δικά τους. Τα λένε και τα πιστεύουν διότι έτσι τους συμφέρει και τους βολεύει αφού οι περισσότεροι εξ αυτών δεν μπήκαν καν στον κόπο να ψάξουν καλύτερα και όσο το δυνατόν σε βάθος μήπως και χαλάσουν την ησυχία τους και την υποτιθέμενη ειρήνη τους, μη συνειδητοποιώντας ότι οι λόγοι αυτοί είναι κυριολεκτικά βλάσφημοι με όλη την σημασία της λέξης και την όποια βαρύτητα ευθύνης φέρει. Ξεχνούν, καθώς φαίνεται, ότι ο Θεός δεν παραβιάζει την ελευθερία μας. Απλοποιώντας λίγο το όλο θέμα θα βάλω, με βάση τη δική τους οπτική, τα εξής απλά –μα σημαντικά– ερωτήματα: Αν όντως είναι έτσι όπως ισχυρίζονται, τότε ο Θεός: – ΓΙΑΤΙ επέτρεψε να χάσουμε την Πόλη; – ΓΙΑΤΙ επέτρεψε να σκλαβωθούμε για 400 και πλέον ολόκληρα συναπτά χρόνια στους Τούρκους; – ΓΙΑΤΙ επέτρεψε κανείς από την γενιά των Εβραίων που βγήκαν από την Αίγυπτο να μην μπει στη γη της Επαγγελίας; Και ας το προχωρήσουμε ακόμη πιο βαθιά και πιο πολύ πηγαίνοντας πίσω στην αρχή της Ιστορίας από την δημιουργία του ανθρώπου: – ΓΙΑΤΙ επέτρεψε στον Αδάμ και την Εύα να γευθούν από τον απαγορευμένο καρπό του «ξύλου –[δένδρου]– της γνώσεως του καλού και του κακού» εξαιτίας του οποίου ήταν η εξορία-έξοδός τους, και κατ’ επέκταση και δική μας, από τον παράδεισο; Αναπάντητα τα ερωτήματα και αμείλικτα μένουν διαχρονικά ανά τους αιώνες μέσα στην Ιστορία, τύπου ρητορικής φύσεως και μορφής, για όσους εθελοτυφλούν είτε διότι δεν μπορούν, είτε διότι δεν θέλουν να αντικρίσουν κατάματα την αλήθεια «στρουθοκαμηλίζοντας» κρυβόμενοι πίσω από το δάκτυλό τους με αστεία ερωτήματα και σαθρά επιχειρήματα τα οποία πίπτουν, (σαν άλλο σπίτι χτισμένο πάνω στην άμμο), με την πρώτη αγιογραφική-αγιοπατερική αναφορά και απόδειξη. Έτσι, δυστυχώς, όλοι αυτοί –κατά το κοινώς λεγόμενο– ενώ τους δείχνεις το φεγγάρι, κοιτάζουν το δάκτυλο μια που βλέπουν κοντόφθαλμα και βραχυπρόθεσμα βλέποντας το δένδρο και χάνοντας το δάσος. Όπου το δάκτυλο από τη μία και το δένδρο από την άλλη, κατά παράφραση, θα λέγαμε σε πιο ελεύθερη απόδοση και μεταφορικά είναι τούτη η υλική γη με τις όποιες υλικές απολαύσεις, ενώ στον αντίποδα το φεγγάρι και το δάσος παρομοιάζοντάς τα με την Ουράνια και Αιώνια Πολιτεία και [αντι]-παραβάλλετέ τα με αυτά. Βλέπετε, λοιπόν, πόσο βλάσφημο είναι το να λέμε “ο Θεός δεν θα μας αφήσει”;(!) Μα ο Θεός δεν μας αφήνει. Εμείς –κακήν κακώς– αφήνουμε τον Θεό αδέλφια μου και αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Γύρω μας τα πάντα “βοούν” και “κράζουν” ότι φτάνουμε στο τέλος, στο τέρμα της Ιστορίας, κι εμείς πεισματικά κλείνουμε τα αυτιά και τα μάτια και ονειρευόμαστε χρυσά κουτάλια, ονειρευόμαστε υλικά αγαθά ακούγοντας τις σύγχρονες σειρήνες, ποθώντας όλα όσα είναι πεπερασμένα και φθαρτά και αρνούμαστε πεισματικά τα αληθινά και Επουράνια. Ποθούμε γήινα βασίλεια και ξεχνάμε ότι εμείς, οι απανταχού της γης, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί είμεθα “βασίλειον ιεράτευμα” καθόσον άλλη Πολιτεία έχουμε για μόνιμη και εκείνη αναζητούμε· την “Άνω Ιερουσαλήμ”. Ζούμε πολιτευόμενοι επί της γης ως παρεπίδημοι και πάροικοι, κατά το παράδειγμα του Προπάτορα και Δίκαιου Αβραάμ στη γη της Επαγγελίας, αφού τούτη η γη είναι ένα μεγάλο ξενοδοχείο που απλώς και μόνο, κυριολεκτικά, μας φιλοξενεί προσωρινά και τίποτα παραπάνω. Πολλοί λένε πως ο τρόπος που σκέπτομαι ότι είναι “αιρετικός” διότι –κατ’ αυτούς– αρνούμαι “προφητείες” αγίων και φωτισμένων Πατέρων της Εκκλησίας [αλλά και ανωνύμων φερόμενες –δήθεν– ως “προφητείες” και που έχουν στυλ και τύπο χρησμών από μαντεία]. Όχι! Δεν δέχομαι τέτοια κατηγορία! Φυσικά και υπάρχουν Άγιοί μας που μίλησαν για την “Αναλαμπή”. Όμως το ότι είναι Άγιοι δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είχαν και έφεραν το αλάθητο όσο ήταν στη ζωή αφού ήταν άνθρωποι καθόλα όμοιοι με εμάς, και σαν άνθρωποι είχαν και αυτοί τις πτώσεις τους. Αυτό, όμως, δεν μικραίνει σε τίποτα την αγιότητά τους όπως μας βεβαιώνει μεταξύ άλλων ο πολύς και Μέγας Φώτιος επάνω σε αυτό το θέμα. Αυτές είναι δυτικότροπες λατινικές θεωρίες, Παπικού τύπου, αφού το αλάθητο –κατά κυριολεξία– το διεκδικούν οι Αιρετικοί Παπικοί Φραγκο-Λατίνοι και είναι μία εκ των πολλών κακοδοξιών τους. Αυτά, λοιπόν, δεν ταιριάζουν στην Πίστη μας και ουδεμία σχέση έχουν με Αυτή. Έτσι, δεν σημαίνει ότι δεν είπαν ή δεν έκαναν πράγματα λάθος. Μια ματιά να ρίξουμε στους βίους των αγίων –ακόμη και αυτών που θεωρούνται μεγάλα αναστήματα από την Εκκλησία μας– θα δούμε πως και είπαν και έκαναν, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε από την δισχιλιόχρονη Εκκλησιαστική Ιστορία – παλαιότερη και σύγχρονη. Μη ξεχνάμε, άλλωστε, πως οι Άγιοι δεν ήταν Θεοί όσο ζούσαν και είχαν το τρεπτόν. Αλλά ούτε και μετά θάνατον είναι φύσει Θεοί και άρα κατά συνέπεια αλάνθαστοι, αλλά κατά χάριν, ενώ μόνο ο Άγιος Τριαδικός Θεός είναι άτρεπτος, αλάνθαστος και αναμάρτητος παντελώς και από την φύση και ουσία Του στον τέλειο και υπερθετικό βαθμό που είναι ασύλληπτο στον πεπερασμένο ανθρώπινο νου. Όλοι όσοι αναμασούν –κάθε τόσο– όλες αυτές τις “προφητείες” και θεωρίες περί “Αναλαμπής” δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ψάξουν και να βρουν άλλες τόσες προφητείες που μιλάνε για το ακριβώς αντίθετο. Το θέμα μας όμως δεν είναι να μπούμε σε αντιπαραθέσεις· ζητούμενο είναι να βρούμε την αλήθεια. Και για να γίνει αυτό, ένας τρόπος υπάρχει με το να να ανατρέξουμε στην ίδια την Αλήθεια· στον Κύριο δηλαδή και σε όσα μας είπε, είτε ο Ίδιος με το πανάμωμο και πανάχραντο στόμα Του, είτε μέσω των Αποστόλων και των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων. Με προεξάρχοντα, λοιπόν, τον λόγο του Κυρίου, ο Οποίος μίλησε για τα έσχατα μέσα στα Ευαγγέλια, βλέπουμε ότι μας προειδοποιεί ούτως ώστε να γνωρίζουμε τα Σημεία που θα μας “μιλούν” για τον ερχομό του Αντιχρίστου και την Δευτέρα Του Παρουσία. Μας μιλάει για μεγάλη αποστασία του κόσμου (μήπως δεν την ζούμε;). Μας μιλάει για πολέμους και ταραχές, για σημεία στην ίδια την φύση –(σεισμούς, ακραία καιρικά φαινόμενα, διασάλευση και σημεία στον ουρανό κ.ά.)– πράγματα δηλαδή των καιρών μας. Μας λέει, ακόμα, ότι η αγάπη των πολλών θα χαθεί, θα ψυχρανθεί. Και εν τέλει μας θέτει, διαχρονικά, το ρητορικό ερώτημα εάν θα βρει την πίστη στον κόσμο όταν ξανάρθει. Ομοίως στις Επιστολές τους οι Απόστολοι μας δίνουν ίδιες εικόνες για τον καιρό των εσχάτων. Και τέλος στην Αποκάλυψη αναφέρονται όλα όσα μέλλουν να γίνουν στην –ταλαίπωρη– ανθρωπότητα... Αυτό που μου προξενεί [μεγάλη] εντύπωση είναι ότι πουθενά, ΜΑ ΠΟΥΘΕΝΑ, δεν αναφέρεται αυτή η περίοδος της «Μεσοβασιλείας» ή «Αναλαμπής της Ορθοδοξίας». Αναρωτιέμαι, λοιπόν· είναι δυνατόν ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό γεγονός να μας το έκρυβε ο Κύριος;;; Μη γένοιτο! Ο Θεός δεν παίζει με τον άνθρωπο· το αντίθετο μάλλον γίνε-ται. Και επειδή ο Θεός είναι και Αγάπη, θέλοντας να μας προφυλάξει από παγίδες και πλάνες, θέλοντας να μας προετοιμάσει για τα επερχόμενα, μας ειδοποιεί. Γι’ αυτό όλες αυτές οι λεπτομερείς αναφορές... Μέσα σε όλα όσα έχει πει ο Κύριος, μας εφιστά την προσοχή, ούτως ώστε στους έσχατους χρόνους να μην πλανηθούμε. Και αυτό διότι θα προσπαθήσει ο πονηρός αν είναι δυνατόν να πλανήσει και τους εκλεκτούς. Σάμπως με όσα βλέπουμε και ακούμε αυτό δεν κάνει τούτος ο αιών ο απατεών; Μας λέει πως πολλοί θα πλανηθούν. Εμείς όμως πρέπει να μείνουμε σταθεροί στην Πίστη μας και σε όσα παραλάβαμε από τον Ίδιο, τους Αποστόλους και τους Πατέρες. Να μείνουμε σταθεροί στα Δόγματα και την Αγία Γραφή. Πολλοί ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες, λέει, θα εμφανιστούν. Εμείς όμως ένα θα πρέπει να κάνουμε –και αυτό δεν είναι άλλο παρά– να εμμένουμε σταθεροί στην Πίστη μας· αμετακίνητοι και ακλώνητοι στην πίστη μας στον Κύριο! Και θα κάνω τώρα και μία άλλη σκέψη: Ποιός μας λέει αδέλφια μου ότι κάποιες από αυτές τις φερόμενες «προφητείες» δεν έχουν ήδη γίνει και πολύ απλά πέρασαν «αθόρυβα» απαρατήρητες και δεν τις καταλάβαμε;;; Δεν μιλώ, φυσικά, για την καθέ αυτού θεωρία της «Αναλαμπής», (η οποία είναι μεγίστη πλάνη και βασίζεται σε ευσεβείς πόθους, θρύλους και δοξασίες), αλλά για διάφορες παρόμοιες τις οποίες, μέσα στο «χωματένιο» μυαλό μας, τις φανταζόμαστε διαφορετικά από ότι οι ίδιες είναι. Παίρνω ένα απλό παράδειγμα: Υπάρχουν φερόμενες προφητείες από Ρώσους γέροντες που μιλούν για αναλαμπή της Ρωσίας. Λένε, δηλαδή, ότι η Ρωσία θα ξανά γίνει μεγάλη έχοντας στο «τιμόνι» έναν σπουδαίο Τσάρο. Ε, μήπως, λίγο-πολύ, έτσι δεν έγινε; Και εξηγώ: Τον καιρό που η Ρωσία ήταν Ε.Σ.Σ.Δ., ήταν μεγάλη και τρανή. Ήταν η μία από τις δύο –λεγόμενες– υπερδυνάμεις. Με το πέρας, όμως, του «ψυχρού πολέμου» η Ρωσία διαλύθηκε και για χρόνια ολόκληρα ήταν μια ξεπεσμένη χώρα που παρήκμαζε. Με τον ερχομό του 1990 η χώρα αυτή άρχισε σιγά-σιγά να ξανά γεννιέται από τις στάχτες της και μέσα σε μία δεκαετία, φτάνοντας στο 2000 και πλέον, με αρχηγό τον Πούτιν ξανά απόκτησε την πρότερη αίγλη της, ξανάγινε ο πανίσχυρος «γίγαντας» που ήταν πριν, και φυσικά η Ορθοδοξία έχει αρχίσει να ξανά αποκτά την προ κουμμουνισμού αίγλη της. Και σας ρωτώ αδέλφια μου: μήπως ξέρετε πως ονομάζουν τον Πούτιν εχθροί και φίλοι; Και ευθύς απαντώ: «Τσάρο»! Ε, λοιπόν, μήπως οι προφητείες των Ρώσων έχουν ήδη πραγματοποιηθεί;(!) Έτσι, τόσο απλά και καθημερινά και «αθόρυβα» θαρρώ πως πληρώθηκαν αυτές οι προφητείες... Το πρόβλημα είναι πως επειδή έχουμε περίπλοκο τρόπο σκέψης και μάθαμε στην επίδειξη και τις φαντασμαγορικές καταστάσεις, νομίζουμε ότι για να πραγματοποιηθεί μια προ-φητεία θα πρέπει –[ντε και καλά]– να αρχίσουν να σκάνε βεγγαλικά στον ουρανό... Έτσι και τότε, όταν ο Κύριος γεννή-θηκε, ενώ όλοι οι σοφοί του έθνους των Εβραίων τον περίμεναν, ενώ όλοι μελετούσαν –μετά σπουδής και μεγάλης προσοχής– τις προφητείες για τον ερχομό Του, κανείς τους δεν αντι-λήφθηκε την Γέννησή Του. Αντιθέτως αυτοί που το κατάλαβαν ήταν οι «Μάγοι»· Πέρσες, τελείως ξένοι... τραγικό!... Κι έρχομαι στα δικά μας. Καλά μου αδέλφια εν Χριστώ, αυτά τα «χρυσά κουτάλια» που λέει η «προφητεία» της «Αναλαμπής», μήπως δεν τα απολαύσανε οι περισσότεροι Έλληνες; Οι εποχές της δεκαετίας του ‘80 ήταν –κατά κοινή ομολογία– εποχές «παχιών αγελάδων». Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως τότε «έφαγαν με χρυσά κουτάλια»... Λοιπόν; Και κάτι ακόμα· μήπως το να πάρουμε την Αγία Σοφία θα μας έκανε με μαγικό τρόπο αγίους; Μη τρελαθούμε τελείως! Άγιο σε κάνει η ζωή σου και όχι ο τόπος που ζεις. Καταλαβαίνω τον καημό του Έθνους μας, καταλαβαίνω τις επιθυμίες και τα όνειρα. Όμως μέχρι εκεί. Λέει, επίσης, η «προφητεία» της «Αναλαμπής» ότι μετά τον «μεγάλο πόλεμο» (τον 3ο Παγκόσμιο), άγγελος Κυρίου θα εμφανιστεί και θα μας υποδείξει τον Βασιλιά που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, ο οποίος θα μας οδηγήσει στην υπέροχη εποχή των «χρυσών κουταλιών»!!! Απορώ· δεν φρίττεις με όλα αυτά;;; Ο Κύριος μας είπε ότι ένας θα είναι αυτός που θα ανακηρυχθεί «Παγκόσμιος Βασιλιάς» και αυτός θα είναι ο Αντίχριστος!!! Όσο για τους αγγέλους και τα συναφή πάλι ο Κύριος μας ενημερώνει ότι δεν πρέπει στους έσχατους χρόνους να βλέπουμε προς τον ουρανό διότι θα πλανηθούμε. Στην εποχή μας που η τεχνολογία έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, (άλλο ένα σημείο των εσχάτων), με τα ολογράμματα και οι προβολές διαφόρων αντικειμένων και υπάρξεων είναι πολύ απλά πράγματα. Λοιπόν, δε βλέπεις το συσχετισμό;(!) Φυσικά, εδώ πρέπει να επισημάνω και το εξής σημείο το οποίο θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι που μπορεί να μπερδέψει πολλούς: Οι «προφητείες» της «Αναλαμπής», σε πρώτη φάση, μιλάνε για έναν μεγάλο πόλεμο –παγκοσμίων διαστάσεων– ο οποίος θα προηγηθεί του αναμενόμενου «Βασιλέα», (βλ. ή Ιωάννη Βατάτζη, ή Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ή Ιωάννη εκ Πενίας ή κάποιον σύγχρονο όμοιο αυτών). Αυτό το μέρος της «προφητείας» έχει μέσα του δόση αλήθειας. Δηλαδή, σύμφωνα με όσα γράφονται στην Ιερά Αποκάλυψη του Ιωάννου, και με βάση τα όσα μας έχουν αφήσει οι Άγιοι Πατέρες ερμηνεύοντάς την, όντως προ της ελεύσεως του Αντιχρίστου, θα προηγηθεί ένας πολύ μεγάλος Παγκόσμιος Πόλεμος· ο Τρίτος. Η μεγάλη και ειδοποιός διαφορά είναι ότι, σύμφωνα –πάντα– με την «Αναλαμπή», μετά από αυτόν τον καταστρεπτικό Παγκόσμιο Πόλεμο, θα εμφανιστεί ένας «σωτήρας» –ο Βασιλέας– σταλμένος από τον Θεό να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε χρόνους ευημερίας. Αυτή είναι και η μεγάλη παγίδα! Ο Κύριος και οι Γραφές μας λένε το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή ότι μετά από αυτόν τον Πόλεμο θα εμφανιστεί και θα ανακηρυχθεί «Παγκόσμιος Βασιλέας» ο Αντίχριστος. Όλοι όσοι ισχυρίζονται ότι η «Αναλαμπή» θα γίνει, φέρνουν ως απόδειξη και το σημείο [της Αποκάλυψης] που λέει ότι το Ευαγγέλιο θα κηρυχθεί σε όλο τον κόσμο και λένε ότι αυτό δεν έγινε ακόμα αφού οι περισσότεροι λαοί δεν ασπάστηκαν την Ορθοδοξία. Αυτή είναι μία τελείως λανθασμένη ερμηνεία των λόγων αυτών αδέλφια μου. Το Ευαγγέλιο δεν λέει ότι όλοι οι άνθρωποι θα ασπασθούν την Ορθόδοξη Πίστη· λέει ότι όλοι οι άνθρωποι θα γνωρίσουν, θα ακούσουν δηλαδή, τον λόγο του Κυρίου. Στις μέρες μας όλοι γνωρίζουν για τον Κύριό μας. Το Ευαγγέλιο έχει ταξιδέψει σε ολόκληρο τον πλανήτη και όποιος θέλει, μπορεί ελεύθερα και αβίαστα, να διαβάσει την Αγία Γραφή. Δεν είναι κάποιο μυστικό έγγραφο στο οποίο έχουν πρόσβαση μονάχα οι πιστοί! Όλοι γνωρίζουν, αλλά όλοι δεν δέχονται. Εδώ πρέπει να ξανά αναφέρω ότι ο Θεός δεν παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου· ας μη το ξεχνάμε αυτό. Έτσι, λοιπόν, καθένας είναι ελεύθερος να ακολουθήσει το δρόμο που θέλει. Όταν όμως θα έλθει η ώρα του απολογισμού, η ώρα της Κρίσης, κανείς δε θα μπορεί να πει ότι δεν γνώριζε! Και τούτοι οι λόγοι που γράφω δεν είναι δικοί μου, αλλά λόγοι των Αγίων Πατέρων και είναι άκρως σωστοί και ορθά λογικοί διότι, βρε αδελφέ, εάν όλοι οι άνθρωποι γινόνταν Ορθόδοξοι, αν όλοι πορεύονταν εν Κυρίω, τότε ποιός θα προσκυνήσει τον Αντίχριστο; Εδώ, καλά-καλά, εμείς που είμαστε Βαπτισμένοι και Χρισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, καταντήσαμε ειδωλολάτρες και αρνησίχριστοι με τον τρόπο που ζούμε! Τι λέμε τώρα;(!) Αφήσαμε την Πίστη μας και προσκολληθήκαμε στην ύλη. Τον πρώτο ρόλο στη ζωή μας έχει η σάρκα. Όλοι οι κόποι και οι αγώνες μας έχουν να κάνουν με τη ζωή μας εδώ και τώρα. Ξεχάσαμε την Ουράνια Βασιλεία και αν τη θυμόμαστε, όσοι τη θυμόμαστε, την έχουμε μέσα στο μυαλό μας σαν αυτονόητη συνέχεια των εδώ απολαύσεών μας. Μικρύναμε το πνεύμα μας και γιγαντώσαμε τη σάρκα μας. Καταντήσαμε ζωώδης υπάρξεις και αν είμαστε λίγο ειλικρινείς με τον εαυτό μας, αν κάνουμε μια μικρή αυτοκριτική θα δούμε ότι έτσι είναι. Ο Κύριος πολλές φορές μέσα στα Ευαγγέλια μας λέει πως όποιος θέλει να Τον ακολουθήσει, πρέπει να πάρει το σταυρό του και να πατήσει στα βήματά Του· βήματα επώδυνα που ανεβαίνουν στο «Γολγοθά» και οδηγούν στη σταύρωση. Σε καμία περίπτωση δεν μας έταξε εδώ στη γη τίποτα άλλο παρ’ εκτός από θλίψεις, πόνους και αγώνες και τελικά διωγμούς. Ούτε πλούτοι, ούτε βασίλεια, ούτε χαρές. Μας είπε πως εάν σε Αυτόν που είναι Κύριός μας, έδωσαν οι άνθρωποι χολή και σταυρό, σε εμάς να μην περιμένουμε να δώσουν κάτι παραπάνω. Τι από όλα αυτά δεν καταλαβαίνουμε;;;(!) Εμείς, όμως, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί των εσχάτων χρόνων δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτούς τους λόγους, για αυτό και προσαρμόζουμε την Πίστη μας με βάση τα θέλω μας μέσα σε έναν εγωκεντρικό κόσμο. Αλλοιώνουμε τους λόγους του μόνου και αληθινού Λόγου και κλείνουμε τα αυτιά μας σε ότι δεν μας αρέσει. Μετατρέψαμε την Πίστη σε φθηνή ανθρώπινη θρησκεία και αποκτήσαμε μια επιφανειακή και χυδαία σχέση με τον Θεό. Για εμάς η Πίστη, όπως και κάθε άλλη σχέση στη ζωή μας, είναι μια σχέση πάρε-δώσε. Προσευχόμαστε, εκκλησιαζόμαστε –όσοι το κάνουν, νηστεύουμε, πιστεύοντας ότι κάνουμε το καθήκον μας και περιμένουμε από τον Θεό να μας ανταμείψει πλουσιοπάροχα για τις τόσο μεγάλες «θυσίες» μας. Θεωρούμε πως πράττουμε τα [λεγόμενα] χριστιανικά μας «καθήκοντα» και άρα [ότι] είμαστε σωστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ζούμε μέσα σε ένα ψέμα και απαιτούμε αυτό το ψέμα να το δεχτεί και ο ίδιος ο Θεός! Ω, πόσο φαρισαίοι γίναμε αδέλφια μου! Διαστρέψαμε και διαστραφήκαμε τελείως. Ο Θεός δεν θέλει να έχει μια τέτοια σχέση μαζί μας. Ο Κύριος δεν δέχεται μια τέτοια κοινωνία, καθότι ο Θεός είναι Πατέρας και θέλει να έχει γονεϊκή σχέση· μόνο αυτή αναγνωρίζει. Θέλει να το θέλουμε να είμαστε κοντά Του. Θέλει να πράττουμε με βάση την αγάπη μας προς Αυτόν και όχι με βάση τα προσωπικά μας «συμφέροντα» και θέλω. Και κάπου εδώ και πάλι θα αναφερθώ στις ψευδο-«προφητείες» περί «Αναλαμπής». Μήπως και όλα αυτά που προσδοκούν όσοι ασπάζονται αυτές τις –χιλιαστικού τύπου– θεωρίες δεν έχουν αρχή και τέλος μονάχα τα εγωιστικά μας «θέλω»; Εξηγώ: Σύμφωνα –πάντα– με τη θεωρία της «Μεσοβασιλείας» ή «Αναλαμπής», θα ξανά πάρουμε την Κωνσταντινούπολη και θα ξανά λειτουργήσει η Αγία του Θεού Σοφία. Επίσης, θα έρθει μια έξοχη περίοδος οικονομικής άνθησης και φυσικά ο Χριστιανισμός θα εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και όλοι θα απο-δεχθούν και θα υποταχθούν στον υπέροχο Θεόσταλτο Βασιλιά ο οποίος θα διοικεί εν δικαιοσύνη, θα είναι ελεήμων και φιλέσπλαχνος και θα φέρει, με λίγα λόγια, τον παράδεισο στη γη. Όλα αυτά είναι που ποθούν και περιμένουν οι οπαδοί, (διότι περί οπαδών πρόκειται), της εν λόγω θεωρίας. Όλα αυτά, όμως, έχουν ένα κοινό παρονομαστή· ότι μιλούν, βασίζονται και απευθύνονται στην ύλη. Πουθενά πνευματικότητα, πουθενά λόγος για Ουράνια Βασιλεία, πουθενά ο αληθινός και ένας Τριαδικός Θεός. Διότι εάν, όπως λένε, η γη γίνει παράδεισος, τότε ποιός ο λόγος να ποθούμε την «Άνω Ιερουσαλήμ» όπως ο Κύριος και οι Απόστολοι μας επισημαίνουν; Ποιός ο λόγος να μην πλουτίζουμε εδώ στη γη, αλλά και να βλέπουμε αυτή τη ζωή ως πρόσκαιρη όπως μας παραγγέλλει και πάλι ο ίδιος ο Κύριός μας μέσα στην Αγία Γραφή; Εδώ επιτρέψτε μου να πάρω ένα-ένα τα «κομμάτια» της θεωρίας αυτής και να τα αναλύσω με βάση και οδηγό –πάντα– τους λόγους του Κυρίου, τους Αγίους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες που εν Αγίω Πνεύματι ανάλυσαν και ερμή-νευσαν την Αγία Γραφή: ● Πρώτον, λοιπόν, μιλάει για την ανάκτηση των χαμένων αλύτρωτων πατρίδων του Έθνους μας που ως κέντρο έχουν την «Βασιλίδα των πόλεων»· την Κωνσταντινούπολη και σύμβολο έχουν τον –πάλαι ποτέ– μεγαλοπρεπή Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας. Αυτό το «κομμάτι» βασίζεται στον καημό του Έθνους μας για όσα χάσαμε, βασίζεται σε ευσεβείς πόθους και την μεγάλη επιθυμία να ξανά βρούμε αυτά που χάσαμε. Είναι λογικό, κατανοητό και σεβαστό να υπάρχει ένας τέτοιος καημός και πόθος· είναι το πένθος που βιώνει το Έθνος για τις απώλειές του. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και όταν χάσουμε ένα προσφιλή μας πρόσωπο. Θυμόμαστε τις στιγμές που ζήσαμε μαζί του, αναπολούμε τον καιρό που ήταν κοντά μας, και μέσα μας θέλουμε πολύ και όσο τίποτε άλλο, (τόσο πολύ που καιγόμαστε από την επιθυμία), –αν ήταν δυνατόν– να τον έχουμε και πάλι μαζί μας. Είναι το πένθος, αδέλφια μου, που βιώνουμε ως Έθνος και τίποτα περαιτέρω. Βεβαίως εάν αυτό το πένθος το χειριστούμε σωστά, τότε –σίγουρα– μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι και σωστότεροι ως άνθρωποι, μα και πιο σωστοί ως Ορθόδοξοι, ώστε να διορθώσουμε τα βήματά μας μέσα στη ζωή... Πείτε μου σας παρακαλώ, εμείς ως Έθνος διορθωθήκαμε; Μάθαμε; Μήπως γίναμε καλύτεροι; Μάλλον χειρότεροι γίναμε καθώς μια ματιά να ρίξει ο οποιοσδήποτε εχέφρων και νοήμων άνθρωπος στο τι γίνεται και στο τι κάνουμε εγχώρια θα τον πείσει για του λόγου το αληθές... ● Το δεύτερο μέρος της θεωρίας αναφέρεται σε μια αναμενόμενη άνθηση της οικονομίας, στην οποία, μάλιστα, θα φτάσουμε σε τέτοιο σημείο ευμάρειας και πλούτου που θα τρώμε κυριολεκτικά –[όχι με κανονικά, αλλά]– με χρυσά κουτάλια. Α! Τι ωραία! Θα αποκτήσουμε ύλη-ύλη-ύλη και ξανά ύλη...(!!!) Θα μπορέσουμε να βγούμε από τη δύσκολη οικονομική θέση που είμαστε και θα απολαύσουμε ότι μπορεί να απολαύσει κανείς, έχοντας –πάντα– υλικό πλούτο, (αφού αυτό, ούτως ή άλλως, φαίνεται πως είναι για τους πολλούς το ζητούμενο). Δηλαδή εντελώς υλιστικές προσδοκίες. Και να ρωτήσω τώρα: Μήπως όλοι όσοι είχαν ή έχουν πλούτο και χρήμα είναι άνθρωποι που το χρησιμοποιούν έτσι που να «αγοράζουν Ουρανό»; Εννοώ, μήπως επενδύουν τα χρήματά τους σε φιλανθρωπίες και σε καλά θεάρεστα έργα; Ας θυμηθούμε, και πάλι, τα λόγια του Κυρίου που λέει ότι ευκολότερο είναι να περάσει ένα χονδρό καραβόσχοινο, (μια “κάμηλος”), από την τρύπα μίας βελόνας, παρά ένας πλούσιος στον Παράδεισο και αυτό διότι ο πλούσιος –ως επί το πλείστον- κατά κύριο λόγο (δυστυχώς) γίνεται ατομιστής και φιλάργυρος και αντί να φέρεται σαν δίκαιος διαχειριστής του δώρου αυτού –[του πλούτου]– που του έκανε ο Θεός, αυτός τον μαζεύει και τον φυλάει για τον εαυτό του. Προσκυνά δηλαδή τον Μαμωνά και γίνεται ειδωλολάτρης βάζοντας στη θέση του Θεού το χρήμα – ή μάλλον κάνοντας το χρήμα θεό. Ε, για πείτε μου τώρα πώς μπορούν οι ψευδο-«προφητείες» περί «Αναλαμπής» να είναι από τον Θεό, όταν σου προβάλουν σαν όφελος και κέρδος –σαν βραβείο– το χρήμα και τον πλούτο; Τι σχέση μπορεί να έχει τούτος ο φθαρτός πλούτος με τον Κύριό μας και Θεό μας, ο Οποίος –κατά κυριολεξία– δεν είχε «που τη κεφαλή κλίνη», όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ίδιος μέσα στο Ιερό Άγιο Ευαγγέλιο, και ο Οποίος στηλιτεύει τη φιλαργυρία και ζητά από εμάς να αρνηθούμε τα επίγεια πλούτη ώστε να κερδίσουμε τα Ουράνεια; Που ταυτίζονται και συνταιριάζουν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες-αντιφατικές θέσεις; Τούτο είναι ένα ακόμα στοιχείο ότι όλη αυτή η θεωρία της «Μεσοβασιλείας» δεν έχει κανένα έρεισμα και καμία βάση αλήθειας, αλλά, μάλλον, είναι ή υποστηρίζεται και ενθαρρύνεται από αντίθετες –προς το Θέλημα του Θεού– δυνάμεις. ● Και ας περάσω στο τρίτο σημείο της θεωρίας αυτής: Σε αυτό το «κομμάτι» αναφέρεται πως ο Χριστιανισμός –[η Ορθοδοξία για την ακρίβεια]– θα εξαπλωθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ω, του πονηρού τα τεχνάσματα! Ω, της πλάνης οι αόρατες παγίδες! Εδώ βλέπουμε το «κερασάκι της τούρτας»! Ναι αδέλφια μου· αυτό είναι. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Αφού σου τάζει ότι η σάρκα και η καρδιά επιθυμεί· σου τάζει χαμένες πατρίδες και χρήμα, σου υπόσχεται μια ανέμελη και ευδαιμονική καθαρά υλιστική ζωή, σου «κοτσάρει» και τη διάδοση της Ορθοδοξίας ώστε να κοιμίσει και την ψυχή σου, δηλαδή «Μ’ ένα σμπάρο, δυο τριγόνια» που λέει και η γνωστή –σοφή– παροιμία. Και ως γνήσιος Ορθόδοξος των εσχάτων καιρών σκέφτεσαι και λες: «Ορίστε· εμείς οι Έλληνες θα εξαπλώσουμε την Ορθοδοξία στον κόσμο, οπότε θα έχω κάθε δικαίωμα –σαν Ελληνο-Ορθόδοξος– να απολαύσω όπως θέλω τη ζωή μου. Θα έχω πλούτη, θα ξανά γίνω πολίτης μιας λαμπρής αυτοκρατορίας –όπως κάποτε οι ένδοξοι Πρόγονοί μου τόσο επί Μ. Αλεξάνδρου, όσο και κυρίως επί Μ. Κωνσταντίνου και της χιλιόχρονης, κατά κυριολεξία, Βυζαντινής-Ελληνικής Αυτοκρατορίας και περιόδου–, θα εκτελέσω και το καθήκον μου στον Θεό, άρα μπορώ να ζήσω όπως μου αρέσει τη ζωή μου εδώ έχοντας εξασφαλίσει και τη μετάβασή μου –(αργότερα, πολύ αργότερα)– στη Βασιλεία των Ουρανών!». Αχ, κακόμοιρε άνθρωπε, αχ καημένε μου αδελφέ, πόσο μακριά από την Αλήθεια βρεθήκαμε, πόσο μακριά από την πύλη τη στενή και δύσκολη που οδηγεί στον Θεό...;(!) Χαθήκαμε αδελφέ· χαθήκαμε και ξεχαστήκαμε σε σκοτεινά και κατηφορικά μονοπάτια... Όχι απλώς Ορθόδοξοι δεν είμαστε, αλλά με όλα αυτά που πιστεύονται και αναμένονται από πολλούς πλανεμένους αδελφούς, γινόμαστε σαν τους αιρετικούς και μάλιστα από τους χειρότερους όλων. Γινόμαστε σαν τους Φραγκολατίνους Σταυροφόρους που στο όνομα –δήθεν– της Αγάπης, στο όνομα –δήθεν– του Κυρίου, έσφαξαν, έκαψαν, βίασαν, λεηλάτησαν, κατάστρεψαν και αφάνισαν περιοχές ολόκληρες και ανθρώπους, με ωμότητα, βαρβαρότητα και κτηνώδη ένστικτα που ούτε τα άλογα ζώα δεν κάνουν και γίναμε οι άνθρωποι κατά πολύ χειρότεροι από την άλογη φύση των ζώων... Για πείτε μου σας παρακαλώ με ποιόν τρόπο θα εκχριστιανίσουμε τον κόσμο; Με ποιό τρόπο, δηλαδή, θα εξαπλώσουμε την Ορθοδοξία; Μήπως οι λαοί δεν έχουν ακούσει και δεν γνωρίζουν για τον Κύριο; Όλοι γνωρίζουν και απόδειξη είναι πως είτε είναι φανερά πολέμιοι και εχθροί Του, είτε όχι, λίγο-πολύ έχουν πεί τη γνώμη και άποψή τους για τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό· τον ΜΟΝΟ αληθινό Θεό! Όλοι, λοιπόν, ξέρουν αλλά όλοι δεν δέχονται. Εμείς οι Έλληνες, δηλαδή τι παραπάνω θα κάνουμε για να τους πείσουμε; Μήπως θα τους βαπτίσουμε με τη βία; Μήπως και εμείς –σαν άλλοι σύγχρονοι Σταυροφόροι– θα τους ρίξουμε στην πυρά για να τους τιμωρήσουμε αν δεν δεχτούν; Εκεί που ο ίδιος ο Θεός αφήνει τον άνθρωπο ελεύθερο να Τον δεχτεί ή να τον αρνηθεί, εμείς θα μπούμε στη μέση ώστε να αναγκάσουμε άπαντες τους ανθρώπους να δεχτούν τον ΜΟΝΟ Αληθινό, Ζωντανό και Έναν Τριαδικό-Τρισυπόστατο Θεό;;; Θα διορθώσουμε δηλαδή και τον ίδιο τον Θεό!!! – Ήμαρτον Κύριε και άπαγε τέτοιας εωσφορικής βλασφημίας μακριά από εμάς. Ή μήπως επειδή λέει μέσα στη θεωρία της «Αναλαμπής» ότι θα εμφανιστεί άγγελος Κυρίου, τον οποίο και θα πέσουν όλοι να προσκυνήσουν, πιστεύετε ότι όλοι θα γίνουν Ορθόδοξοι; Εδώ, καλά-καλά, τον ίδιο τον Κύριο είδαν και δεν πίστεψαν –τον ίδιο τον Θεό δηλαδή– ο Οποίος και θαύματα έκανε και θαυμαστά τους έθρεψε και με πολύ αγάπη τους δίδαξε και παρά ταύτα δεν Τον δέχτηκαν. Θα δουν τώρα άγγελο στον ουρανό και θα γίνουν Ορθόδοξοι;(!) Επί τέλους ας σοβαρευτούμε λίγο! «Αγγέλους» μπορεί να δουν –όπως και «αγίους», αλλά και «ούφο» με «εξωγήινους» και διάφορα άλλα– μα δεν θα είναι του Θεού. ΘΑ είναι συνεργασία της τεχνολογικής εξέλιξης –(βλ. «Σχέδιο Μπλε Ακτίνα / Blue Beam Project», «H.A.A.R.P.» και άλλα λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό)– και δαιμονικής ενέργειας του Διαβόλου και της αγέλης του. Πουθενά σε όλο αυτό δεν θα υπάρχει η παρουσία του Θεού. Γι’ αυτό και ο Κύριος μας προειδοποιεί ότι στους καιρούς των εσχάτων να μη βλέπουμε στον ουρανό, διότι θα πλανηθούμε σίγουρα. Τα όμοια αναφέρουν και οι άγιοι –παλαιότεροι και σύγχρονοι– που έχουν μιλήσει και γράψει για τα έσχατα. Το λένε, λοιπόν, ο Κύριος και οι Φίλοι Του οι άγιοι επειδή στον ουρανό θα κάνουν (οι εργάτες του Σατανά και του Αντιχρίστου) σημεία «θαυμαστά» για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους. Σημεία όπως αυτά που αναφέρουν οι περιβόητες «προφητείες» της «Μεσοβασιλείας». Αυτό είναι ένα ακόμη «κομμάτι» που δείχνει [το] πόσο επικίνδυνες είναι αυτές οι ψευδο-«προφητείες» τις οποίες αν δεχτούμε και ενστερνιστούμε, τότε όχι απλώς θα εξαπατηθούμε, αλλά κυριολεκτικά θα πέσουμε και θα προσκυνήσουμε τον Αντίχριστο. Μιλάμε για την αιώνια απώλειά μας, αδέλφια μου! Σκεφτείτε καλά, λοιπόν, μήπως έχετε κάνει λάθος πιστεύοντας στη «Μεσοβασιλεία» ή «Αναλαμπή». Σκεφτείτε και πράξτε ότι και οι Ουράνιες Δυνάμεις όταν είδαν το τάγμα του Εωσφόρου να κατρακυλά στη γη και την απώλειά του· πράξτε εκείνο που ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είπε εκείνη την πιο κρίσιμη ώρα και στιγμή: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου...» και ας το πούμε κι εμείς από τώρα αδέλφια μου πριν να είναι πολύ αργά. ● Ας πάμε τώρα και στο τέταρτο μέρος αυτής της περιβόητης και τόσο πολλά υποσχόμενης θεωρίας της «Μεσοβασιλείας»: Λέει, μεταξύ άλλων, ότι ο Θεός –με αποκάλυψη αγγέλου– θα μας υποδείξει έναν Βασιλιά τον οποίο θα δεχτούμε και ο οποίος θα βασιλέψει με δικαιοσύνη και θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μία εποχή ειρήνης και ευημερίας–(η οποία θα διαρκέσει κατά μία άποψη 30-40 χρόνια, κατά μία άλλη 70 χρόνια και κατά άλλους πολύ περισσότερα, και που αναγάγει την όλη θεωρία σε μορφή χιλιαστικού τύπου με ροδαλές υποσχέσεις και γήινες απολαύσεις, όπως έχουμε ήδη πολλαπλώς επισημάνει)– μέσα στην οποία εποχή όλοι εμείς θα ζούμε ως αληθινά αδέλφια και θα ξανά γίνουμε σωστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί – τόσο εμείς, όσο και σχεδόν ολόκληρη η ανθρωπότητα (ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος αυτής). Τα χαρακτηριστικά του Βασιλέα αυτού θα είναι η φιλανθρωπία, η φιλεσπλαχνία, η ελεημοσύνη, η δικαιοσύνη, και η ταπείνωσή του. Ακόμη, θα είναι Χριστιανός στην πίστη μια που θα την μεταδώσει σε όλο τον κόσμο. Θα είναι δηλ. με λίγα λόγια ο τέλειος ηγέτης. Ότι δεν είδε η ανθρωπότητα αιώνες και αιώνες, θα το δει τώρα. (Σε αυτό το σημείο, επιτρέψτε μου να βάλω μία –ακόμη– παρένθεση άκρως σημαντική: Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι ο Αντίχριστος θα είναι κάποιο «τέρας» και πως θα τον καταλάβουν και θα τον αναγνωρίσουν ποιός θα είναι. Επηρεασμένοι, από διάφορες δοξασίες που παρουσιάζουν σαν «τέρας» τον Αντίχριστο, μη γνωρίζοντας τους λόγους της Αγίας Γραφής –παραμελώντας την υποχρέωση που έχουν απέναντι στον Θεό και στον εαυτό τους να ψάξουν, να μάθουν και να κατοχηρωθούν· να γνωρίσουν τα Δόγματα της Πίστεώς μας– πιστεύουν πραγματικά ότι θα τον αναγνωρίσουν). Ας επιστρέψουμε πίσω στις Γραφές και τους Αγίους Πατέρες για να δούμε πως –εν Αγίω Πνεύματι– περιγράφουν τον Αντίχριστο. Γράφει, λοιπόν, στα Ευαγγέλια ότι ο Αντίχριστος θα πλανήσει –αν θα είναι δυνατό-εφικτό– και τους εκλεκτούς. Εκλεκτοί, κατά τη γενική έννοια, είμαστε όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί (ο εκλεκτός Λαός του Θεού· ο «νέος Ισραήλ»), αλλά και την ειδική-στενή έννοια του όρου, όλοι οι αγωνιζόμενοι Ορθόδοξοι που ζουν Μυστηριακή ζωή· οι φωτισμένοι ιερείς, μοναχοί και γεροντάδες αλλά και απλοί λαϊκοί της εποχής μας. Ο Αντίχριστος θα πράξει τα πάντα για να πλανή-σει και τους εκλεκτούς –και δυστυχώς θα πλανήσει σχεδόν το σύνολο της ανθρωπότητας, πλην των λιγοστών που θα κρατήσουν μέχρι τέλους και έως θανάτου την πίστη τους ακέραια στον Κύριο, διάσπαρτοι σε ολόκληρο τον κόσμο, στα βουνά και τις ερημιές, και που θα αποτελούν την Αληθινή Στρατευομένη Εκκλησία του Κυρίου· το «μικρό Ποίμνιο», έως την Δευτέρα του Χριστού-Κριτού ένδοξη Παρουσία. Πως όμως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο εάν θα εμφανιζόνταν ως «τέρας»; Απλά δεν θα γινόταν! Όμως δεν θα εμφανιστεί έτσι. Θα «μεταμορφωθεί» και θα παρουσιασθεί ως ένας υπέροχος άνδρας. Πέρα από την εξωτερική του εμφάνιση, η οποία –σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας– θα είναι γοητευτική και όμορφη, θα παρουσιάζει και υπέροχα χαρακτηριστικά ως άνθρωπος – τα οποία οι Άγιοι που ασχολήθηκαν με τα έσχατα, μας παρουσιάζουν αναλυτικά και εκτενώς. Θα παραθέσω εδώ –περιληπτικά– τα βασικά: Θα είναι πράος, θα αγαπά τους ανθρώπους, θα είναι ειρηνοποιός, δίκαιος, φιλόξενος, φιλόπτωχος και ελεήμων. Θα σέβεται τους ιερείς και τους γέροντες, και άλλα πολλά. Διαβάζοντάς τα, αδέλφια μου, δεν σας κρύβω ότι αναρωτιέμαι εάν θα μπορούσα να τον αναγνωρίσω ως Αντίχριστο... Φοβάμαι πως δίχως την προστασία και τη φώτιση του Θεού και χωρίς την επιμονή να πιαστώ στην Πίστη και τους λόγους του Κυρίου, άνετα θα μπορούσα να παρασυρθώ και να τον προσκυνήσω (μη γένοιτο Κύριε!). Κι εδώ θα κάνω μια παράλληλη παράθεση των χαρακτηριστικών του αναμενόμενου Βασιλέα των αναλαμπιστών και του Αντιχρίστου: > Βασιλέας των αναλαμπιστών: Φιλεύσπλαχνος, ελεήμων, δίκαιος, ταπεινός, φιλάνθρωπος, και πιστός Χριστιανός. > Αντίχριστος: Πράος, φιλάνθρωπος, ειρηνοποιός, δίκαιος, φιλόξενος, φιλόπτωχος, ελεήμων και με σεβασμό στους ιερείς και τους γέροντες (θα ανοίγει εκκλησίες και θα στηρίζει μοναστήρια). Κάνοντας τη σύγκριση αυτή, πείτε, μου δεν βλέπετε το προφανές;;;(!) Αυτός τον οποίο περιμένουν οι οπαδοί της «Αναλαμπής», αυτός για τον οποίο παρακαλούν και βιάζονται να κάνει την εμφάνιση του, δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ αδέλφια μου! Εν κατακλείδι, θα αναφέρω ότι η ένωση του κόσμου κάτω από έναν παγκόσμιο Ηγέτη-Βασιλιά θα γίνει μονάχα μια φορά και αυτός ο Ηγέτης-Βασιλιάς θα είναι –πέραν πάσης αμφιβολίας– ο Αντίχριστος! Αυτή είναι η αλήθεια που ο Κύριος –μέσω της Αγίας Γραφής και των Πατέρων– μας δείχνει! Να γιατί η θεωρία της «Μεσοβασιλείας» ή «Αναλαμπής» είναι άκρως επικίνδυνη και οδηγεί στην ύπνωση! Με όλα αυτά που αναφέρει «χαϊδεύοντας» τα αυτιά του ακροατή τον οδηγεί στον εφησυχασμό και τον αποκοιμίζει. Τον καθιστά άβουλο και τον κάνει ανίκανο να αντιδράσει σε όλα όσα γίνονται γύρω του. Και αυτά που γίνονται είναι τραγικά καλά μου αδέλφια... Με το γλυκό «νανούρισμα» –σαν άλλη «σειρήνα»– κάνει τον ακροατή της εν λόγω θεωρίας να φαντάζεται υπέροχα πράγματα. Τον κάνει να πιστέψει ότι θα κερδίσει τα πάντα και μάλιστα σε καιρούς που τα χάνουμε όλα. Χάσαμε την αυτοσυνειδησία μας ως Έθνος· δεν πράττουμε πια ως Έλληνες, αλλά ζούμε και υπάρχουμε σαν πολίτες μιας παγκόσμιας –σάπιας– κοινωνίας. Χάνουμε τα κυριαρχικά δικαιώματά μας εντός και εκτός συνόρων, χάνουμε την ασφάλεια και τη σιγουριά που θα έπρεπε να έχουμε σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο-τομέα, χάνουμε την ανθρωπιά και το φιλότιμό μας και όλα όσα ήταν οι ρίζες μας –τεχνηέντως και επιμελώς– νεκρώνονται. Και το κορυφαίο και σημαντικότερο όλων· χάνουμε την Πίστη μας. Δεν γνωρίζουμε τι πιστεύουμε, δεν γνωρίζουμε ποιά είναι τα Δόγματα που ορίζουν και διασφαλίζουν την ορθότητα της Πίστης μας, με αποτέλεσμα να αφήνουμε στο «τιμόνι» του «καραβιού» που λέγεται Εκκλησία «λύκους» και «ληστές» οι οποίοι μας οδηγούν κατευθείαν στο «γκρεμό». Και χάνοντας τα πάντα δεν αντιδράμε σε τίποτα... Φτάνοντας προς το τέλος του κειμένου θέλω να σας γνωρίσω και το εξής: Όπως πριν την Πρώτη Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όλη η ανθρωπότητα –από άκρου εις άκρον– δια μέσου διαφόρων χρησμών και προφητειών, περίμενε την εμφάνισή Του, έτσι και τώρα η ανθρωπότητα περιμένει την εμφάνιση κάποιου. Οι «Αναλαμπιστές» τον Ιωάννη, οι Εβραίοι τον «Μεσσία», οι Μουσουλμάνοι τον Ιμάχ-Μαντί, οι Βουδιστές τον «Πεφωτισμένο», οι Ινδουιστές τον Βισνού. Όλοι, δηλαδή, περιμένουν αυτόν που εμείς οι Ορθόδοξοι γνωρίζουμε ότι θα είναι ο Αντίχριστος. Αυτόν για τον οποίο ο Κύριος ήδη μας έχει ενημερώσει εδώ και –πλέον– 2.000 χρόνια (ακόμα και μέσω προφητών της Παλαιάς Διαθήκης). Όλα όσα αναφέρονται στην Αποκάλυψη θα γίνουν ή πιο σωστά γίνονται. Και γίνονται όχι διότι ο Θεός προορίζει, αλλά ακριβώς επειδή ως Παντογνώστης που είναι, προγνωρίζει και μας προειδοποιεί. Αυτό που πρέπει και θα πρέπει να κάνουμε είναι να είμαστε προετοιμασμένοι ώστε να μην πιαστούμε εξαπίνης. Να ετοιμαστούμε, μας ζητά ο Κύριος, για να μην ταραχθούμε – κατά το "ητοιμάσθην καί ουκ εταράχθην" μέσω του Ψαλμωδού Δαυίδ. Η Εκκλησία Του πάντα θα υπάρχει. Η «Κιβωτός της Σωτηρίας» δεν θα χαθεί· αυτό είναι σίγουρο, μια που ο Ίδιος μας βεβαιώνει γι’ αυτό. Ζητούμενο είναι να ψάξουμε και να Τη βρούμε, διότι η Εκκλησία Του δεν είναι οι ναοί και οι ιερείς που δεν κρατούν τα παραδεδομένα Δόγματα, αλλά αντιθέτως τα καταπατούν βάναυσα και κατάφορα. Η Εκκλησία στο τέλος της Ιστορίας του Κόσμου, θα επιστρέψει στη φυσική της θέση και κατάσταση. Θα είναι διωκόμενη στα βουνά και τις ερημιές όπως ακριβώς και ξεκίνησε. Και μη σας ξεγελά το ότι υπάρχουν παντού ναοί και γίνονται Λειτουργίες. Πάντα θα υπάρχουν, εκεί, όμως, δεν θα κατοικεί το Πνεύμα του Τριαδικού Θεού, αλλά το πνεύμα του Αντιχρίστου. Ήδη όπως έχω αναφέρει πιο πάνω, με τις αποφάσεις που πήρε η Διοικούσα Εκκλησία στη ληστρική ψευδο-«σύνοδο» στο Κολυμπάρι της Κρήτης, περάσαμε –και επισήμως– στη «Νέα Εποχή». «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον[...]» μας λέει ο Κύριος. Προσέξτε καλά τι λέει. Μιλάει για «μικρό ποίμνιο»! Το «λείμμα»· το υπόλοιπο δηλαδή θα μείνει στο τέλος... Σκοπός της συγγραφής του κειμένου αυτού δεν είναι να σας κάνω να δεχθείτε έτσι απλά τα όσα εξέθεσα. Σκοπός μου είναι να σας κάνω να προβληματιστείτε, να σκεφτείτε και να αναρωτηθείτε ούτως ώστε να ψάξετε και να βρείτε. Και αν ψάξετε και ζητήσετε, να είστε σίγουροι ότι θα βρείτε την αλήθεια. Ο Ίδιος ο Κύριος μας το λέει, ότι όποιος ψάχνει θα βρει και όποιος ζητά θα του δοθεί. Ερευνείστε, λοιπόν, αδέλφια μου, ψάξτε και βρέστε, μάθετε τα Δόγματα της Πίστης, μάθετε το τι και το γιατί πρέπει να πιστεύετε και να πράττετε. Διότι αν αμελήσετε, τότε την ώρα της Κρίσεως θα καταδικάσετε την ύπαρξή σας και πολλοί θα είναι εκείνοι που θα χαθούν, όχι διότι δεν πίστευαν, αλλά διότι δεν ήξεραν τι πίστευαν. Πλησιάζει ο καιρός που ο Αντίχριστος θα κάνει την εμφάνισή του. Ήδη τα συστήματα και οι υπηρέτες του είναι εδώ. Νιώθουμε την "ανάσα" του στο σβέρκο μας. Τώρα αδέλφια μου, όσο ποτέ άλλοτε, είναι επιτακτική ανάγκη να προετοιμαστούμε· ο χρόνος λιγοστεύει. Πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά και να είμαστε σε εγρήγορση όπως μας προτρέπει και πάλι ο Κύριός μας. Προσέξτε· δεν σας μιλάω για πανικό και ταραχή· όχι. Σας μιλάω για προετοιμασία. Και αν κάποια στιγμή νιώσετε αδύναμοι, αν κάποια στιγμή σας καταλάβει φόβος, μη λυγίσετε. Είναι φυσικό και λογικό να το νιώσετε και αυτό μια και είμαστε άνθρωποι. Κρατήστε το νου, την καρδιά και το βλέμμα σας στον Κύριο και όλα θα πάνε καλά, διότι εν τέλει ο Κύριος θα θριαμβεύσει καθώς η νίκη ανήκει στο «εσφαγμένο Αρνίο», διότι θα έλθει η ένδοξη Δευτέρα Του Παρουσία και η ώρα της τελικής Κρίσης. Ω, ναι· έλα Κύριε ημών Ιησού Χριστέ. Αμήν. ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΑΓΙῼ ΤΡΙΑΔΙΚῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
Πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου