ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ 3 ΘΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ!!!ΟΙ ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΕΣ ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ!!!
Το παρόν βιβλίο που έχεις εις τα χέρια σου είναι του 18ου αιώνος. Περιέχει χρησμούς και προφητείες δια το μέλλον της ανθρωπότητος. Είναι αληθές ότι το περιεχόμενό του είναι κάπως δύσκολο εις πάντας. Χρειάζεται πολλή και συνεχής μελέτη. Το βιβλίο αυτό είναι δυσεύρετο και χρήσιμο δια την μελέτην των μελλόντων γενέσθαι. Είναι μία έκδοσις σπάνια, αλλά και κανονική και ορθόδοξος.
Αποφασίσαμεν να το τυπώσωμεν δια την ωφέλειαν όλων που αγωνιούν να μάθουν στο μέλλον τι θα γίνη. Το παραδίδομεν λοιπόν εις την δημοσιότητα, δια να γίνη κτήμα εις πάντας δια να γνωρίζουν το μέλλον των εθνών. Είναι το βιβλίο αυτό θησαυρός εκ του θησαυρού της ορθοδόξου πίστεως και αληθείας. Είναι το πνεύμα της προφητείας, το οποίον μας προειδοποιεί δια το μέλλον και μας ετοιμάζει να φυλαχθώμεν από την οργή του Θεού την δικαίαν, η οποία θα έλθη επί τους υιούς της απειθείας.
Εύχομαι λοιπόν εις τον Πανάγαθον Θεόν να χαρίζη εις σε τον μελετητήν τούτου του βιβλίου πνεύμα σοφίας και γνώσεως δια να εννοήσης τα γεγραμμένα και δοξάζης των Τριαδικόν Θεόν, την πηγήν πάσης σοφίας και πάσης γνώσεως.
***
Γ’. Του σοφωτάτου Κυρίου Πανταζή του Λαρισσαίου εξήγησις εις το δέκατον τρίτον κεφάλαιον της Αποκαλύψεως του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστού.
Γραφείσα κατά το αψπθ’ έτος.
Κείμενον
1 Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας.
Εξήγησις.
Θηρίον ενταύθα εννοεί ο άγιος την μωαμεθανικήν θρησκείαν, η οποία ανεφάνη από το μέρος της μεσημβρίας, ήτις και θάλασσα καλείται, έχουσα πρώτον επτά κεφαλάς, ήγουν επτά Σουλτάνους προ του να παρθή η Κων/πολις· οίον τον Οτμάνην, τον Αμουράτην, τον Χαλεπηνόν, τον Μπαγιαζήτην, τον Ορχάνην, και πάλιν τον Αμουράτην και τον Μεχμέτην, ο οποίος πήρε την Κων/πολιν· έσχε δε και δέκα κέρατα η ειρημένη θρησκεία, ήτοι δέκα βασιλείς, αφ’ ου επήρε την βασιλείαν των χριστιανών, η οποία πρώτον μεν, επί Κωνσταντίνου του θεοσέπτου βασιλέως ήτον μία, έπειτα δε προϊόντος του χρόνου διηρέθη εις δέκα βασιλείς, ή εις δέκα διαδήματα, διο και ευάλωτος τω μωαμεθίτη και βλασφήμω βασιλεί Μεχμέτη εγένετο· τούτο εστί το όνομα της βλασφημίας, ότι έκαστος των ειρημένων επτά Αγαρηνών βασιλέων έχει το όνομα της βλασφημίας Μωάμεθ, ήτοι μωαμεθισταί και βλάσφημοι εις Θεόν καλούνται. Οι δέκα βασιλείς ό,που αλληγορούνται με τα δέκα κέρατα, ποιοι είναι, θέλω τους φανερώσει εις την εξήγησιν του δεκάτου εβδόμου κεφαλαίου.
Κείμενον.
2 Καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡςἄρκου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁδράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην.
Εξήγησις.
Το Οθωμανικόν τούτο θηρίον, και τέκνον του νοητού Σατάν, ήτοι οι βασιλείς των Αγαρινών υποδηλούνται δια των ειρημένων υπό του αγίου, ότι είναι πολυποίκιλον, πανούργον, δίλιον, απατηλόν κατά των Χριστιανών αυτών, οίον ειπείν, κατά της εικόνος του Χριστού, ως η πάρδαλις κατά της εικόνος του ανθρώπου, και αρπακτικόν, και φθαρτικόν του χρυσωνύμου λαού, ωσάν αρκούδα κατ’ αυτού κινούμενον, και θυμώδες πυρ πνεον του σόματος αυτού του σοβαρού και μαγαλαύχου και απειλητικού, και γεγωνόφονον δε είναι, και υψίβοον αυτό πολεμείν, ως το στόμα και φωνή λέοντος. Εις αυτό λοιπόν το θηρίον ο δράκων, ο πατέρας του ο σατανάς έδωκε την δύναμίν του, και τον θρόνον του, και εξουσίαν μεγάλην κατά παραχώρησιν Θεού.
Κείμενον.
3 καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. Καὶἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆὀπίσω τοῦ θηρίου.
Εξήγησις.
Ένας από τους επτά ειρημένους βασιλείς των Οθωμανών ο Μπαγιαζίτης, ο οποίος τοσούτον ήτον εις τους πολέμους οξύς, ώστε ονομάζετο αστραπή, κινούμενος δια να πάρη την Κων/πολιν, επολεμήθη από τον βασιλέα των Τατάρων, και επιάσθη ζωντανός, και εβάλθη εις ένα κλουβί, και εθανατώθη υπ’ αυτού, και έπεσεν η Μωαμεθανική βασιλεία εις ολίγους χρόνους, και ούτως η μία των επτά κεφαλών του θηρίου εσφάγη, ήτοι ο εις των επτά Σουλτάνων εθανατώθη, και πάλιν ανωρθώθη η Μωαμεθανική βασιλεία υπό των μετ’αυτόν βασιλέων, και μάλιστα υπό του Σουλτάνου Μεεμέτη οπού επήρε την Κωνσταντινούπολιν, και ούτως η πληγή του θηρίου εθεραπεύθη, και δια την λαμπράν νίκην και άλωσιν τηςπόλεως οπού έκαμε το μωαμεθανικόν θηρίον ο Μεχμέτης, εθαύμασαν αυτόν όλοι οι επί της γης άνθρωποι, και εκείνοι οι Αγαρηνοί οπού ήσαν κατόπιν εις αυτό το θηρίον το μωαμεθανικόν.
Κείμενον.
4 Καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷθηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; Τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;
Εξήγησις.
Ας μάθουν από το ρητόν του αγίου, όσοι λέγουσιν ότι οι Τούρκοι Θεόν αληθινόν προσκυνούσιν, ότι προσκυνούσι τον νοητόν δράκοντα τον σατανάν· δια τούτο λέγει ο άγιος ότι αφ’ου επήραν την Κων/πολιν οι Τούρκοι, ευχαριστούντες προσεκύνησαν ως θεόν τούτον τον δράκοντα σατανάν, όπου έδωκε τόσην δύναμιν και εξουσίαν εις το θηρίον, δηλαδή εις τον βασιλέα Μεχμέτην, να κάμη τόσας νίκας θαυμαστάς κατά των Χριστιανών. Έπειτα δε προσεκύνησαν και αυτό το θηρίον, ήγουν τον βασιλέα του Μεχμέτην, εγκωμιάζοντες και λέγοντες ούτω, ποίος άλλος βασιλεύς είναι όμοιος με τον δικόν μας βασιλέα; Και ποίος ημπορεί να αντισταθή και να πολεμήση με αυτόν;
Κείμενον.
5 Καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν·
Εξήγησις.
Ουδέν ούτω στόμα μεγαλόρρημον, και εις θεόν βλάσφημον, ως το στόμα το Οθωμανικόν και βασιλικόν.
Κείμενον.
καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσαράκοντα δύο.
Εξήγησις.
Αναλογούσι τα μέτρα της χρονικής κινήσεως με τα μέτρα του αριθμού, ήγουν η μοίρα, δηλαδή το λεπτόν της ώρας, αναλογεί με αδιαίρετον μονάδα του αριθμού, και η ώρα αναλογεί με την δεκάδα, και η ημέρα αναλογεί με την εκατοντάδα· και πάλιν ως εξ’ υπαρχής, η εβδομάδα αναλογεί με την μονάδα, και ο μήνας με την δεκάδα, και ο χρόνος, ή το έτος αναλόγως έχει προς την εκατοντάδα, ως ε οι τεσσαράκοντα δύο μήνες ό, που ο άγιος λέγει, κάμνουσι τρεις και ήμισυ χρόνους χωρίς αναλογίαν. Οι δε τρεις χρόνοι αναλογούσι με τρεις εκατοντάδας, και ο ήμισυς χρόνος με την ημίσειαν εκατοντάδα, αι δε τρεις και ημίσειαι εκατοντάδες ποιούσι χρόνους τριακοσίους πεντήκοντα· λοιπόν εις τοσούτους χρόνους, δηλαδή: 350: έχει να βασιλεύση εις την Κωνσταντινούπολιν, και να πολεμήση κατά των χριστιανών η μωαμεθική βασιλεία· ειδέ και μετρήσης μήνας μόνον τεσσαράκοντα δύο, δεκάδας, αι οποίαι 42: δεκάδας ποιούσιν εκατοντάδας τέσσαρας, και δύο δεκάδας, ήγουν τετρακοσίους είκοσι χρόνους, οι οποίοι 420 χρόνοι μετρούνται προτήτερα από την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως προ εβδομήκοντα χρόνων, καθ’ον καιρόν επροχώρησαν οι Αγαρηνοί με τον Σουλτάνον τους εις αύξησιν και δύναμιν, και εκινούντο κατά την βασιλεύουσαν να πλησιάσουν με σκοπόν δια να την πάρουν, από τότε λοιπόν εδόθη εξουσία τω μωαμεθικώ θηρίω πολεμήσαι τεσσαράκοντα δύο μήνας, λέγει η Αποκάλυψις· ως τόσον και ο υστερινός λογαριασμός των : 420 χρόνων, είναι ο ίδιος με τον πρώτον των 350: χρόνων, καθ’ ον μέλλει να σταθή εις το Βυζάντιον η βασιλεία του Μωάμεθ, καθώς και ο άγιος Ταράσιος ο Πατριάρχης Κων/πόλεως το αυτό σχεδόν διάστημα των χρόνων της Οθωμανικής βασιλείας υποσημαίνει εις τον χρησμόν του, λέγων ούτω. «Και στήσει ο Μωάμεθ την βασιλείαν αυτού εν τη αυλή του Βύζαντος δύο νυχθήμερα, και μίαν ημέραν, και δις δύο ώρας, και ημίσειαν». Το ίδιον χρονικόν διάστημα της μωαμεθικής βασιλείας υπαινίττεται εις τον χρησμόν του και ο Στέφανος ο Αλεξανδρεύς, λέγων «μετά τους πέντε και οκτώ τριτής εκατοντάδος, δόξα Σελήνης εκλείψει εμβληθήσεται μέχρι σεπτής εικάδος».
Κείμενον.
6 Καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας.
Εξήγησις.
Εν όσω ακόμη δεν είχε πάρη την βασιλείαν των χριστιανών βασιλέων ο βασιλεύς των Αγαρηνών, κεκλεισμένων είχε το στόμα αυτού, αν και η καρδία του εβλασφήμει πάντοτε κατά των χριστιανών· αφ’ ου όμως έλαβεν αυτήν την βασιλείαν, ήνοιξε το στόμα αυτού αδεώς και εχθρωδώς βλασφημών εις τους χριστιανούς, εις αυτόν δ’ ειπείν τον Χριστόν, και την αγίαν αυτού εκκλησίαν εν η αυτός ο Χριστός κατασκηνεί, και τους εν ουρανώ οικούντας αγίους ατιμάζων, και καταπατών τας αγίας εικόνας αυτών, και πίστιν και νόμον των χριστιανών, και σταυρόν καθηβρίζων, καθώς εμπράκτως εφάνη η ύβρις και η βλασφημία του· ό,που έκαμεν εις τα θεία σκηνώματα και άγια θυσιαστήρια, όταν επήρε την Κωνσταντινούπολη.
Κείμενον.
7 Καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶγλῶσσαν καὶ ἔθνος.
Εξήγησις.
Και ου μόνον κατά του αγίου έθνους των χριστιανών εδόθη αυτώ τω Αγαρηνώ βασιλεί πολεμήσαι και νικήσαι· αλλά και κατά πάσης άλλης φυλής, και γλώσσης, και έθνους δέδοται αυτώ εξουσία κατά παραχώρησιν Θεού.
Κείμενον.
8 Καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς,ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
Εξήγησις.
Όχι όλοι εκείνοι οι χριστιανοί, και άλλοι άλλου έθνους άνθρωποι ό,που κατοικούσιν επάνω εις την γην, αλλ’ εκείνοι μόνοι, των οποίων τα ονόματα δεν ήσαν γεγραμμένα εις την θείαν βίβλον των ζώντων, ούτοι αλλαξοπίστησαν, και ελάτρευσαν την μωαμεθανικήν θρησκείαν, και άλλοι μεν εκ προαιρέσεως και αυτοκινήτως, άλλοι δε από βίαν και απειλήν έγιναν Τούρκοι, και τότε εφάνησαν όσοι ήσαν χριστιανοί στερεοί εις την πίστιν τους, και υπομονητικοί εις τα οθωμανικάς θλίψεις και απειλάς και τιμωρίας. Δια τούτο παρακάτω ο άγιος λέγει «ώδε εστίν η υπομονή και πίστις των αγίων». Και βέβαια άγιοι ήσαν και εσίν όσοι χριστιανοί μεθ’ υπομονής και προς Θεόν ευχαριστίας υποφέρουσι τας παρά των Αγαρηνών θηριώδεις καταδρομάς και ενοχλήσεις, μένοντες στερεοί εις την πίστιν αυτών.
Κείμενον.
9 Εἴ τις ἔχει οὖς, ἀκουσάτω. 10 Εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι. Ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων.
Εξήγησις.
Εδώ προλέγει ο άγιος την εκδίκησιν ό,που έχει να ποιήση ο θεός εις τους αιμοβόρους Αγαρηνούς, την σφαγήν δηλαδή, την αιχμαλωσίαν, και την ολόκληρον αυτών φθοράν, ό,που μέλλουν να δοκιμάσουν από τους ξανθούς, μάλιστα όταν ήθελε παρθή υπ’ αυτών η βασιλεύουσα, και ούτω θέλει γίνει η αντάμειψις εις αυτούς, δια τας αιχμαλωσίας και αιματοχυσίας και αφανισμούς ό,που έκαμαν εις τους χριστιανούς, των οποίων τότε η υπομονή και η πίστις εις αυτάς τας αιχμαλωσίας και αιματοχυσίας εδείχθη· αυτήν την εκδίκησιν εις το δέκατον όγδοον κεφάλαιον σαφέστερον προλέγει ο άγιος ούτως «Απόδοτε αυτοίς ως και αυτοί απέδωκαν υμίν, και τα εξης» και με το να ήναι σκοτεινά και αινιγματώδη τα ρητά της Αποκαλύψεως, παρακινεί τον αναγιγνώσκοντα εις προσοχήν και κατανόησιν, λέγων ούτως, είτς έχει ους, ακουσάτω.
Κείμενον.
11 Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶχε κέρατα δύοὅμοια ἀρνίῳ, καὶ ἐλάλει ὡς δράκων.
Εξήγησις.
Καθώς η μεσημβρία καλείται και θάλασσα, ούτω και η δύσις λέγεται και γη εσπέριος, ης εξέβη και ανέβη το έχον δύο κέρατα θηρίον, το οποίον πολλοί των εξηγητών της Αποκαλύψεως λέγουσι πώς να ήναι ο μέλλων αντίχριστος, τον οποίον ως μεσσίαν οι Εβραίοι προσδοκώντες θέλουν πιστεύσει εις αυτόν, περί ου και τα λοιπά των εν τω παρόντι κεφαλαίω ειρημένα μέχρι τέλους αυτολεξεί και άνευ αλληγορίας εκλαμβάνουσιν οι ειρημένοι εξηγηταί. Ανίσως όμως και τις ήθελε μεθερμηνεύση ταύτα και αλληγορικώς, και τα εκλάβη περί του Πάππα του ποιήσαντος το σχίσμα της εκκλησίας, είχεν αρμονίαν περισσοτέραν ο λόγος· διότι πρόδρομος και ούτος είναι και τύπος εκείνου του μέλλοντος αντίχριστου, επειδή και οι δύο έχουσι κέρατα όμοια με τα κέρατα του αρνίου, ήγουν και οι δύο εν σχήματι προβάτου είναι λύκοι ψυχώλεθροι, πραείς και αγαθοί ως αρνία φαινόμενοι· τοιαύτη δε εστί και η λοιπή συμμορία των άλλων αιρετικών, και δυσεβών, και αθέων φαρμασόνων, οίτινες και ούτοι εκ γης εσπερίου ανέβησαν και ηύξησαν τα προοίμια του αντιχρίστου, έχοντες μεν την μόρφωσιν της πίστεως, χριστιανοί δηλονότι καλούμενοι, την δε δύναμιν αυτής αρνησάμενοι, καθώς λέγει ο Απόστολος. Δύο λοιπόν κέρατα έχει το ειρημένον θηρίον το εκ γης αναβαίνον· δύο δε δυνάμεις έχει και ο Πάππας τα δύο κέρατα, μίαν μεν, της εσωτερικής εκκλησίας, φορών τον σταυρόν επί ποδός, και λέγων αναμάρτητος είναι, και κεφαλή της εκκλησίας, και άλλην, την εξωτερικήν της βασιλικής και μιαιοφόνου μαχαίρας, την οποίαν φορεί ως βασιλεύς, με τας οποίας δύο δυνάμεις κερατίζει τους αθετούντας ορθοδόξους χριστιανούς στω Παπικώ αυτού δόγματι, και ως αρνίον φαινόμενος, ήτοι ως Αρχιερεύς και τύπος του μεγάλου δεσπότου Χριστού, ως δράκων λαλεί, και βλασφημεί εις την ορθόδοξον πίστιν, ως στόμα εκείνου του νοητού δράκοντος σατανά.
Κείμενον.
12 Καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ. Καὶ ποιεῖ τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσι τὸ θηρίον τὸ πρῶτον, οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ.
Αποφασίσαμεν να το τυπώσωμεν δια την ωφέλειαν όλων που αγωνιούν να μάθουν στο μέλλον τι θα γίνη. Το παραδίδομεν λοιπόν εις την δημοσιότητα, δια να γίνη κτήμα εις πάντας δια να γνωρίζουν το μέλλον των εθνών. Είναι το βιβλίο αυτό θησαυρός εκ του θησαυρού της ορθοδόξου πίστεως και αληθείας. Είναι το πνεύμα της προφητείας, το οποίον μας προειδοποιεί δια το μέλλον και μας ετοιμάζει να φυλαχθώμεν από την οργή του Θεού την δικαίαν, η οποία θα έλθη επί τους υιούς της απειθείας.
Εύχομαι λοιπόν εις τον Πανάγαθον Θεόν να χαρίζη εις σε τον μελετητήν τούτου του βιβλίου πνεύμα σοφίας και γνώσεως δια να εννοήσης τα γεγραμμένα και δοξάζης των Τριαδικόν Θεόν, την πηγήν πάσης σοφίας και πάσης γνώσεως.
***
Γ’. Του σοφωτάτου Κυρίου Πανταζή του Λαρισσαίου εξήγησις εις το δέκατον τρίτον κεφάλαιον της Αποκαλύψεως του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστού.
Γραφείσα κατά το αψπθ’ έτος.
Κείμενον
1 Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας.
Εξήγησις.
Θηρίον ενταύθα εννοεί ο άγιος την μωαμεθανικήν θρησκείαν, η οποία ανεφάνη από το μέρος της μεσημβρίας, ήτις και θάλασσα καλείται, έχουσα πρώτον επτά κεφαλάς, ήγουν επτά Σουλτάνους προ του να παρθή η Κων/πολις· οίον τον Οτμάνην, τον Αμουράτην, τον Χαλεπηνόν, τον Μπαγιαζήτην, τον Ορχάνην, και πάλιν τον Αμουράτην και τον Μεχμέτην, ο οποίος πήρε την Κων/πολιν· έσχε δε και δέκα κέρατα η ειρημένη θρησκεία, ήτοι δέκα βασιλείς, αφ’ ου επήρε την βασιλείαν των χριστιανών, η οποία πρώτον μεν, επί Κωνσταντίνου του θεοσέπτου βασιλέως ήτον μία, έπειτα δε προϊόντος του χρόνου διηρέθη εις δέκα βασιλείς, ή εις δέκα διαδήματα, διο και ευάλωτος τω μωαμεθίτη και βλασφήμω βασιλεί Μεχμέτη εγένετο· τούτο εστί το όνομα της βλασφημίας, ότι έκαστος των ειρημένων επτά Αγαρηνών βασιλέων έχει το όνομα της βλασφημίας Μωάμεθ, ήτοι μωαμεθισταί και βλάσφημοι εις Θεόν καλούνται. Οι δέκα βασιλείς ό,που αλληγορούνται με τα δέκα κέρατα, ποιοι είναι, θέλω τους φανερώσει εις την εξήγησιν του δεκάτου εβδόμου κεφαλαίου.
Κείμενον.
2 Καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡςἄρκου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁδράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην.
Εξήγησις.
Το Οθωμανικόν τούτο θηρίον, και τέκνον του νοητού Σατάν, ήτοι οι βασιλείς των Αγαρινών υποδηλούνται δια των ειρημένων υπό του αγίου, ότι είναι πολυποίκιλον, πανούργον, δίλιον, απατηλόν κατά των Χριστιανών αυτών, οίον ειπείν, κατά της εικόνος του Χριστού, ως η πάρδαλις κατά της εικόνος του ανθρώπου, και αρπακτικόν, και φθαρτικόν του χρυσωνύμου λαού, ωσάν αρκούδα κατ’ αυτού κινούμενον, και θυμώδες πυρ πνεον του σόματος αυτού του σοβαρού και μαγαλαύχου και απειλητικού, και γεγωνόφονον δε είναι, και υψίβοον αυτό πολεμείν, ως το στόμα και φωνή λέοντος. Εις αυτό λοιπόν το θηρίον ο δράκων, ο πατέρας του ο σατανάς έδωκε την δύναμίν του, και τον θρόνον του, και εξουσίαν μεγάλην κατά παραχώρησιν Θεού.
Κείμενον.
3 καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. Καὶἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆὀπίσω τοῦ θηρίου.
Εξήγησις.
Ένας από τους επτά ειρημένους βασιλείς των Οθωμανών ο Μπαγιαζίτης, ο οποίος τοσούτον ήτον εις τους πολέμους οξύς, ώστε ονομάζετο αστραπή, κινούμενος δια να πάρη την Κων/πολιν, επολεμήθη από τον βασιλέα των Τατάρων, και επιάσθη ζωντανός, και εβάλθη εις ένα κλουβί, και εθανατώθη υπ’ αυτού, και έπεσεν η Μωαμεθανική βασιλεία εις ολίγους χρόνους, και ούτως η μία των επτά κεφαλών του θηρίου εσφάγη, ήτοι ο εις των επτά Σουλτάνων εθανατώθη, και πάλιν ανωρθώθη η Μωαμεθανική βασιλεία υπό των μετ’αυτόν βασιλέων, και μάλιστα υπό του Σουλτάνου Μεεμέτη οπού επήρε την Κωνσταντινούπολιν, και ούτως η πληγή του θηρίου εθεραπεύθη, και δια την λαμπράν νίκην και άλωσιν τηςπόλεως οπού έκαμε το μωαμεθανικόν θηρίον ο Μεχμέτης, εθαύμασαν αυτόν όλοι οι επί της γης άνθρωποι, και εκείνοι οι Αγαρηνοί οπού ήσαν κατόπιν εις αυτό το θηρίον το μωαμεθανικόν.
Κείμενον.
4 Καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷθηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; Τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;
Εξήγησις.
Ας μάθουν από το ρητόν του αγίου, όσοι λέγουσιν ότι οι Τούρκοι Θεόν αληθινόν προσκυνούσιν, ότι προσκυνούσι τον νοητόν δράκοντα τον σατανάν· δια τούτο λέγει ο άγιος ότι αφ’ου επήραν την Κων/πολιν οι Τούρκοι, ευχαριστούντες προσεκύνησαν ως θεόν τούτον τον δράκοντα σατανάν, όπου έδωκε τόσην δύναμιν και εξουσίαν εις το θηρίον, δηλαδή εις τον βασιλέα Μεχμέτην, να κάμη τόσας νίκας θαυμαστάς κατά των Χριστιανών. Έπειτα δε προσεκύνησαν και αυτό το θηρίον, ήγουν τον βασιλέα του Μεχμέτην, εγκωμιάζοντες και λέγοντες ούτω, ποίος άλλος βασιλεύς είναι όμοιος με τον δικόν μας βασιλέα; Και ποίος ημπορεί να αντισταθή και να πολεμήση με αυτόν;
Κείμενον.
5 Καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν·
Εξήγησις.
Ουδέν ούτω στόμα μεγαλόρρημον, και εις θεόν βλάσφημον, ως το στόμα το Οθωμανικόν και βασιλικόν.
Κείμενον.
καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσαράκοντα δύο.
Εξήγησις.
Αναλογούσι τα μέτρα της χρονικής κινήσεως με τα μέτρα του αριθμού, ήγουν η μοίρα, δηλαδή το λεπτόν της ώρας, αναλογεί με αδιαίρετον μονάδα του αριθμού, και η ώρα αναλογεί με την δεκάδα, και η ημέρα αναλογεί με την εκατοντάδα· και πάλιν ως εξ’ υπαρχής, η εβδομάδα αναλογεί με την μονάδα, και ο μήνας με την δεκάδα, και ο χρόνος, ή το έτος αναλόγως έχει προς την εκατοντάδα, ως ε οι τεσσαράκοντα δύο μήνες ό, που ο άγιος λέγει, κάμνουσι τρεις και ήμισυ χρόνους χωρίς αναλογίαν. Οι δε τρεις χρόνοι αναλογούσι με τρεις εκατοντάδας, και ο ήμισυς χρόνος με την ημίσειαν εκατοντάδα, αι δε τρεις και ημίσειαι εκατοντάδες ποιούσι χρόνους τριακοσίους πεντήκοντα· λοιπόν εις τοσούτους χρόνους, δηλαδή: 350: έχει να βασιλεύση εις την Κωνσταντινούπολιν, και να πολεμήση κατά των χριστιανών η μωαμεθική βασιλεία· ειδέ και μετρήσης μήνας μόνον τεσσαράκοντα δύο, δεκάδας, αι οποίαι 42: δεκάδας ποιούσιν εκατοντάδας τέσσαρας, και δύο δεκάδας, ήγουν τετρακοσίους είκοσι χρόνους, οι οποίοι 420 χρόνοι μετρούνται προτήτερα από την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως προ εβδομήκοντα χρόνων, καθ’ον καιρόν επροχώρησαν οι Αγαρηνοί με τον Σουλτάνον τους εις αύξησιν και δύναμιν, και εκινούντο κατά την βασιλεύουσαν να πλησιάσουν με σκοπόν δια να την πάρουν, από τότε λοιπόν εδόθη εξουσία τω μωαμεθικώ θηρίω πολεμήσαι τεσσαράκοντα δύο μήνας, λέγει η Αποκάλυψις· ως τόσον και ο υστερινός λογαριασμός των : 420 χρόνων, είναι ο ίδιος με τον πρώτον των 350: χρόνων, καθ’ ον μέλλει να σταθή εις το Βυζάντιον η βασιλεία του Μωάμεθ, καθώς και ο άγιος Ταράσιος ο Πατριάρχης Κων/πόλεως το αυτό σχεδόν διάστημα των χρόνων της Οθωμανικής βασιλείας υποσημαίνει εις τον χρησμόν του, λέγων ούτω. «Και στήσει ο Μωάμεθ την βασιλείαν αυτού εν τη αυλή του Βύζαντος δύο νυχθήμερα, και μίαν ημέραν, και δις δύο ώρας, και ημίσειαν». Το ίδιον χρονικόν διάστημα της μωαμεθικής βασιλείας υπαινίττεται εις τον χρησμόν του και ο Στέφανος ο Αλεξανδρεύς, λέγων «μετά τους πέντε και οκτώ τριτής εκατοντάδος, δόξα Σελήνης εκλείψει εμβληθήσεται μέχρι σεπτής εικάδος».
Κείμενον.
6 Καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρὸς τὸν Θεόν, βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ, τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας.
Εξήγησις.
Εν όσω ακόμη δεν είχε πάρη την βασιλείαν των χριστιανών βασιλέων ο βασιλεύς των Αγαρηνών, κεκλεισμένων είχε το στόμα αυτού, αν και η καρδία του εβλασφήμει πάντοτε κατά των χριστιανών· αφ’ ου όμως έλαβεν αυτήν την βασιλείαν, ήνοιξε το στόμα αυτού αδεώς και εχθρωδώς βλασφημών εις τους χριστιανούς, εις αυτόν δ’ ειπείν τον Χριστόν, και την αγίαν αυτού εκκλησίαν εν η αυτός ο Χριστός κατασκηνεί, και τους εν ουρανώ οικούντας αγίους ατιμάζων, και καταπατών τας αγίας εικόνας αυτών, και πίστιν και νόμον των χριστιανών, και σταυρόν καθηβρίζων, καθώς εμπράκτως εφάνη η ύβρις και η βλασφημία του· ό,που έκαμεν εις τα θεία σκηνώματα και άγια θυσιαστήρια, όταν επήρε την Κωνσταντινούπολη.
Κείμενον.
7 Καὶ ἐδόθη αὐτῷ πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶγλῶσσαν καὶ ἔθνος.
Εξήγησις.
Και ου μόνον κατά του αγίου έθνους των χριστιανών εδόθη αυτώ τω Αγαρηνώ βασιλεί πολεμήσαι και νικήσαι· αλλά και κατά πάσης άλλης φυλής, και γλώσσης, και έθνους δέδοται αυτώ εξουσία κατά παραχώρησιν Θεού.
Κείμενον.
8 Καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς,ὧν οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
Εξήγησις.
Όχι όλοι εκείνοι οι χριστιανοί, και άλλοι άλλου έθνους άνθρωποι ό,που κατοικούσιν επάνω εις την γην, αλλ’ εκείνοι μόνοι, των οποίων τα ονόματα δεν ήσαν γεγραμμένα εις την θείαν βίβλον των ζώντων, ούτοι αλλαξοπίστησαν, και ελάτρευσαν την μωαμεθανικήν θρησκείαν, και άλλοι μεν εκ προαιρέσεως και αυτοκινήτως, άλλοι δε από βίαν και απειλήν έγιναν Τούρκοι, και τότε εφάνησαν όσοι ήσαν χριστιανοί στερεοί εις την πίστιν τους, και υπομονητικοί εις τα οθωμανικάς θλίψεις και απειλάς και τιμωρίας. Δια τούτο παρακάτω ο άγιος λέγει «ώδε εστίν η υπομονή και πίστις των αγίων». Και βέβαια άγιοι ήσαν και εσίν όσοι χριστιανοί μεθ’ υπομονής και προς Θεόν ευχαριστίας υποφέρουσι τας παρά των Αγαρηνών θηριώδεις καταδρομάς και ενοχλήσεις, μένοντες στερεοί εις την πίστιν αυτών.
Κείμενον.
9 Εἴ τις ἔχει οὖς, ἀκουσάτω. 10 Εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπάγει, εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγει· εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτέννει, δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ ἀποκτανθῆναι. Ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων.
Εξήγησις.
Εδώ προλέγει ο άγιος την εκδίκησιν ό,που έχει να ποιήση ο θεός εις τους αιμοβόρους Αγαρηνούς, την σφαγήν δηλαδή, την αιχμαλωσίαν, και την ολόκληρον αυτών φθοράν, ό,που μέλλουν να δοκιμάσουν από τους ξανθούς, μάλιστα όταν ήθελε παρθή υπ’ αυτών η βασιλεύουσα, και ούτω θέλει γίνει η αντάμειψις εις αυτούς, δια τας αιχμαλωσίας και αιματοχυσίας και αφανισμούς ό,που έκαμαν εις τους χριστιανούς, των οποίων τότε η υπομονή και η πίστις εις αυτάς τας αιχμαλωσίας και αιματοχυσίας εδείχθη· αυτήν την εκδίκησιν εις το δέκατον όγδοον κεφάλαιον σαφέστερον προλέγει ο άγιος ούτως «Απόδοτε αυτοίς ως και αυτοί απέδωκαν υμίν, και τα εξης» και με το να ήναι σκοτεινά και αινιγματώδη τα ρητά της Αποκαλύψεως, παρακινεί τον αναγιγνώσκοντα εις προσοχήν και κατανόησιν, λέγων ούτως, είτς έχει ους, ακουσάτω.
Κείμενον.
11 Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶχε κέρατα δύοὅμοια ἀρνίῳ, καὶ ἐλάλει ὡς δράκων.
Εξήγησις.
Καθώς η μεσημβρία καλείται και θάλασσα, ούτω και η δύσις λέγεται και γη εσπέριος, ης εξέβη και ανέβη το έχον δύο κέρατα θηρίον, το οποίον πολλοί των εξηγητών της Αποκαλύψεως λέγουσι πώς να ήναι ο μέλλων αντίχριστος, τον οποίον ως μεσσίαν οι Εβραίοι προσδοκώντες θέλουν πιστεύσει εις αυτόν, περί ου και τα λοιπά των εν τω παρόντι κεφαλαίω ειρημένα μέχρι τέλους αυτολεξεί και άνευ αλληγορίας εκλαμβάνουσιν οι ειρημένοι εξηγηταί. Ανίσως όμως και τις ήθελε μεθερμηνεύση ταύτα και αλληγορικώς, και τα εκλάβη περί του Πάππα του ποιήσαντος το σχίσμα της εκκλησίας, είχεν αρμονίαν περισσοτέραν ο λόγος· διότι πρόδρομος και ούτος είναι και τύπος εκείνου του μέλλοντος αντίχριστου, επειδή και οι δύο έχουσι κέρατα όμοια με τα κέρατα του αρνίου, ήγουν και οι δύο εν σχήματι προβάτου είναι λύκοι ψυχώλεθροι, πραείς και αγαθοί ως αρνία φαινόμενοι· τοιαύτη δε εστί και η λοιπή συμμορία των άλλων αιρετικών, και δυσεβών, και αθέων φαρμασόνων, οίτινες και ούτοι εκ γης εσπερίου ανέβησαν και ηύξησαν τα προοίμια του αντιχρίστου, έχοντες μεν την μόρφωσιν της πίστεως, χριστιανοί δηλονότι καλούμενοι, την δε δύναμιν αυτής αρνησάμενοι, καθώς λέγει ο Απόστολος. Δύο λοιπόν κέρατα έχει το ειρημένον θηρίον το εκ γης αναβαίνον· δύο δε δυνάμεις έχει και ο Πάππας τα δύο κέρατα, μίαν μεν, της εσωτερικής εκκλησίας, φορών τον σταυρόν επί ποδός, και λέγων αναμάρτητος είναι, και κεφαλή της εκκλησίας, και άλλην, την εξωτερικήν της βασιλικής και μιαιοφόνου μαχαίρας, την οποίαν φορεί ως βασιλεύς, με τας οποίας δύο δυνάμεις κερατίζει τους αθετούντας ορθοδόξους χριστιανούς στω Παπικώ αυτού δόγματι, και ως αρνίον φαινόμενος, ήτοι ως Αρχιερεύς και τύπος του μεγάλου δεσπότου Χριστού, ως δράκων λαλεί, και βλασφημεί εις την ορθόδοξον πίστιν, ως στόμα εκείνου του νοητού δράκοντος σατανά.
Κείμενον.
12 Καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ. Καὶ ποιεῖ τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσι τὸ θηρίον τὸ πρῶτον, οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ.
Εξήγησις.
Ην εξουσίαν έχει το πρώτο θηρίο, ήτοι ο βασιλεύς των Αγαρηνών, κατά των υπηκόων αυτού Χριστιανών, να βιάση αυτούς εις άρνησιν της προς Χριστόν πίστεως, την αυτήν εξουσίαν και βίαν μεταχειρίζεται και ο παπισμός κατά των ορθοδόξων χριστιανών, εις την παπικήν δυσσέβειαν και κακοδοξίαν, και υπογραφήν της εν Φλωρεντία μιαράς και παρανόμου ογδόης συνόδου, κατατρέχοντας αυτούς ως σχισματικούς, και τας εκκλησίας αυτών των ορθοδόξων, καθώς εις τον καιρόν της Μαρίας Τερέζης βασιλευούσης τούτο έγινε περιβόητον· ούτω δε ποιών ο παπισμός, το δεύτερον θηρίον, ποιεί πάσαν την εξουσίαν του πρώτου θηρίου του Μωαμεθικού, και ποιεί ενώπιον αυτού του θηρίου, ήτοι τα τοιαύτα κατά των ορθοδόξων χριστιανών έργα του παπισμού, είναι φανερά και αρεστά εις το αυτό πρώτον θηρίον το Μωαμεθικόν, διότι ο βασιλεύς των Αγαρηνών αγαπά να μισώνται και να κατατρέχονται οι χριστιανοί από τον παπισμόν, δια να μη φεύγωσιν από την βασιλείαν του ενοχλούμενοι από τα βαρέα δοσίματα και άλλας καταδρομάς, και να καταφυγώσιν εις το γειτονικόν βασίλειον των παπιστών, ή με αυτάς τας καταδρομάς και ενοχλήσεις ό,που κάμνει να μένωσιν υπό τον Οθωμανικόν ζυγόν, και να προσκυνώσιν υποτασσόμενοι το πρώτον θηρίον το Οθωμανικόν, και να υποτάσσωνται δηλαδή προς τον Αγαρηνόν βασιλέα τους· όθεν εις καιρόν όπου εκινδύνευε να αιχμαλωτιστεί η Κων/πολις από τον Σουλτάν Μεχμέτην, αν ήθελεν ο πάππας να δώση βοήθειαν και συμμαχίαν εις τους χριστιανούς, δεν ήθελε να κάμη να προσκυνήσωσι το πρώτον θηρίον, τον Σουλτάν Μεχμέτην, αφ’ου ενικήθησαν, ου η πληγή (εκπεσούσης της χριστιανικής βασιλείας) και εθεραπεύθη, ως εν τοις προλαβούσιν είρηται.
Κείμενον.
13 Καὶ ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καὶ πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνῃεἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων.
Εξήγησις.
Σημεία μεγάλα εννοεί τα ψευδοθαύματα οπού έκαμεν ο πάππας δια μέσου των Ιησουϊτών, εις απάτην των απλουστέρων, και τα μεγάλα κατά των ορθοδόξων κακά, ως περιβόητα και περίπτυστα εις όλην την οικουμένην, και τοσαύτην καταδρομήν έχει κατά των ορθοδόξων, ώστε έκαμε και πυρ να καταίβη εκ του ουρανού κατά το, πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, ήγουν εκ της αγίας εκκλησίας Ανατολικής και Δυτικής, οπού ήτον ενωμένη και μία το πρότερον, έφερεν ο δοξομανής και θεομάχος πάππας άσπονδον έχθραν και πόλεμον αιώνιον αναμεταξύ τούτων των ειρημένων εκκλησιών· αυτό το πυρ εποίησε καταβήναι εκ του ουρανού, ήτοι εκ της εκκλησίας, ο πάππας, ενώπιον τοσούτου απείρου λαού.
Κείμενον.
14 Καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου, λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε.
Εξήγησις.
Πλανά ο απατεών πάππας δια της διδαχής των πανταχού παρ αυτού Ιησουϊτών του κατοικούντας επί της γης ορθοδόξους χριστιανούς, και δια τινα ψευδοθαύματα, και πιθανά και απατηλά επιχειρήματα αυτών, λανθάνοντα τους πολλούς και απλούς ανθρώπους, έλκει ως γόης αυτός εις τα παπικά αυτού δόγματα, και ποιεί αυτά τα σημεία ενώπιον του θηρίου· δηλαδή, άπερ ο πάππας, το δεύτερον θηρίον πράττει κατά των χριστιανών, ταύτα εστί φανερά και αρεστά και τω Οθωμανικώ πρώτω θηρίω, εφιεμένω της των χριστιανών διχονοίας και αλληλομαχίας, ίνα η αυτού βασιλεία μάλλον μεγαλύνεται και κραταιούται· και πράττω νουν και λέγων ο πάππας τοιαύτα κατά των χριστιανών, εμφαίνει πάσι τοις ανθρώποις τοις κατοικούσιν επί της γης, ότι καθ’ ομοίωσιν του πρώτου Οθωμανικού θηρίου, εχθρεύων και μισών επιτίθεται και διώκει το άγιον έθνος των ευσεβών χριστιανών, και ούτω ποιών, ποιεί εικόνα τω πρώτω θηρίω τω Μωαμεθανικώ, ήγουν ομοιάζει ο πάππας εις την κατά των χριστιανών καταδρομήν και έχθραν με τους Τούρκους.
Κείμενον.
15 Καὶ ἐδόθη αὐτῷ πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ, ὅσοι ἐὰν μὴ προσκυνήσωσι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα ἀποκτανθῶσι.
Εξήγησις.
Επειδή η παρά του πάππα κατά των χριστιανών καταδρομή και κήρυξις δια των Ιησουϊτών των παπικών δογμάτων, ομοιάζει με την Οθωμανικήν, ως προείρηται, δια τούτο και οι κατατρέχοντες τους χριστιανούς παπίσται και οι ψευδαπόστολοι Ιησουϊται λέγονται εικών του πρώτου θηρίου του Μωαμεθανικού, εις τους οποίους εμφυσώντας ο πάππας δίδει πνεύμα άγιον, κατά μίμησιν του δεσπότου Χριστού, λέγων προς αυτούς τους ψευδαποστόλους, λάβετε πανταχού τον λόγον της ευσεβείας, και όσοι χριστιανοί δεν ήθελαν πεισθή αθετήσαντες την υμετέραν κήρυξιν των εμών δογμάτων, παράδοτε τούτους εις θάνατον με ό,τι λογής τρόπον ηξεύρετε· ούτω δίδωσι πνεύμα τη εικόνι του πρώτου θηρίου των Μωαμεθανικού, το δεύτερον θηρίον το παππικόν, και ούτω λαλεί η εικών του θηρίου, ως ανωτέρω είρηται.
Κείμενον.
16 καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους,ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶτῶν μετώπων αὐτῶν,
Εξήγησις.
Το χάραγμα ό,που έδωκεν ο πάππας εις τους εδικούς του παπίστας και λατινόφρονας, εις μικρούς και μεγάλους, εις πλουσίους και πτωχούς, εις ελευθέρους και δούλους, εις το δεξιόν αυτών χέρι και εις το μέτωπον, εις διαστολήν των ορθοδόξων και χαρακτηρισμόν των παπιστών, είναι αυτό οπού κάμνουν τον σταυρόν τους με τα τέσσατα δάκτυλα, τα οποία βάζουν εις το μέτωπον, και πρώτον εις των αριστερόν ώμον, και έπειτα εις τον δεξιόν· αυτό λοιπόν είναι το χάρισμα και σημάδι οπού έδωκε το δεύτερον θηρίον εις το μέτωπον και δεξιόν των παπιστώνχέρι.
Κείμενον.
17 καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸχάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.
Εξήγησις.
Και δια να μην ημπορεί άλλος κανένας να έχη φιλίαν και δοσοληψίαν με τον δράκοντα διάβολον, παρά ούτοι οι τρεις αντίχριστοι, ο πάππας, ο έχων το χάραγμα του δευτέρου θηρίου, ή ο Αγαρηνός ο έχων το όνομα του πρώτου θηρίου Μωάμεθ, ή ο μέλλων, ό,που μέλλει να έχη τον αριθμόν του ονόματος του πρώτου θηρίου· λοιπόν η ειρημένη λοψοδοσία σημαίνει φιλίαν, διότι το αγοράσαι και πωλήσαι και αγοράζοντος, κάμνει αυτούς να ήναι φιλιωμένοι αναμεταξύ τους, δια το συνεχές του συναλλάγματος. Δια τούτο πολλάκις δείχνοντες την φιλίαν οπού έχομεν με κανένα, λέγομεν μεταφορικώς, ότι έχω αλησβερήσι με εκείνον· όταν δε πάλιν τινός αποποιούμεθα την φιλίαν, και αρνούμεθα την γνωριμίαν του, λέγομεν, ότι δεν έχομεν αλησβερήσι με εκείνον· λοιπόν κατά τον ευαγγελικόν λόγον, ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· δια τούτο ακόλουθον είναι να αρνηθή και να μισήση τον ένα, τον άλλον να αγαπήση· όθεν και ο βαπτιζόμενος λέγει ότι αποτάσσεται τω σατανά, και συντάσσεται τω Χριστώ· έτσι εξ εναντίας δεν εμπορεί να φιλιωθεί με τον διάβολον όστις δεν είναι αντίχριστος και αντίθεος· αντίχριστοι δε είναι τρεις, ως ανωτέρω είρηται, ο έχων το χάραγμα, ο δεύτερος ο έχων το όνομα του θηρίου, και ο τρίτος ο έχων τον αριθμόν του θηρίου. Αυτοί λοιπόν οι τρεις έχουν αλησβερήσι με τον σατανάν, με το οποίον και ο Ιουλιανός ο παραβάτης έκαμε τέτοιον αλησβερήσι, τον Χριστόν αρνούμενος και πωλώντας την ψυχή του δια να αγοράση πρόσκαιρον και ματαίαν βασιλικήν δόξαν· και ότι τρεις είναι οι αντίχριστοι, γίνεται γνωστόν εις τον έχοντα σοφίαν και νουν, και από τον ψηφισμόν του αριθμού του ονόματος του θηρίου, καθώς ανωτέρω λέγει ο άγιος.
ΠΗΓΗ: Έκδοσις Επισκόπου Μεσσηνίας Γρηγορίου Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Καλαμάτα, Σκήτη Παναγουλάκη, 1974, σ.σ. 1, 20-31.
.jpg)
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου