ΕΠΙ ΤΗι ΚΥΡΙΑΚΗι ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2014 : Ο Πειραιώς Σεραφείμ για την παναίρεση του οικουμενισμού: «Σε ποιο θεό συμπροσεύχονται οι ορθόδοξοι οικουμενιστές;»

“Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι κατά κύριο λόγο θρησκεία, αλλά αποκάλυψη” αναφέρει μεταξύ άλλων ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ στην κάτωθι Ποιμαντορική Εγκύκλιο προς τον ευαγή κλήρο και τον φιλόχριστο λαό της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς.

Εξηγεί δε γιατί δεν θα πρέπει να υποβιβάζεται η Ορθοδοξία στο επίπεδο της θρησκείας.

Η εγκύκλιος θα αναγνωσθή την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΕΠΙ ΤΗι ΚΥΡΙΑΚΗι ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2014

Τέκνα μου αγαπητά και περιπόθητα,

Σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, εορτάζουμε όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί την ταυτότητά μας, το είναι μας, την οντολογία μας, που δεν είναι άλλη από την Ορθόδοξη πίστη. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, διότι ο Άγιος Τριαδικός Θεός επεδαψίλευσε την Χάριν Του προς εμάς και μας χάρισε την μεγίστη ευλογία και τιμή, μας κατοχύρωσε με το μέγιστο εχέγγυο, προνόμιο και πλεονέκτημα να είμαστε Ορθόδοξοι, να πιστεύουμε Ορθόδοξα και να ανήκουμε στην μοναδική κιβωτό σωτηρίας, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία! Γι’αυτό και χρεωστικώς οφείλουμε να προσφέρουμε νυχθημερόν αδιάλειπτες ευχαριστίες προς τον εν Τριάδι δοξαζόμενον Θεόν γι΄αυτή τη μεγίστη δωρεά Του προς εμάς τους αναξίους και αχρείους δούλους Του.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία, που είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, είναι η μοναδική, ανεπανάληπτη και ιστορική Εκκλησία, είναι καθαρή, αγνή και άμωμος, και προσεύχεται για την ενότητα του σύμπαντος κόσμου, θέλοντας να καταλήξει η σύμπασα κτίση και δημιουργία μέσα στην Αγία Τριάδα.

Βέβαια, η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι κατά κύριο λόγο θρησκεία, αλλά αποκάλυψη. Ούτε είναι χριστιανική αίρεση. Θρησκεία είναι μία ανθρωποκεντρική προσπάθεια εξευμενίσεως του Θεού ή των οποιωνδήποτε θεών, για να νοιώθει ο εκάστοτε άνθρωπος ασφάλεια και ψυχολογική ειρήνη και για να ερμηνεύσει τελικά τον θάνατο. Θρησκεία, επίσης, είναι ανθρωποπαθώς η ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης του προσβληθέντος εγωισμού του Θεού. Θρησκεία είναι το φαινόμενο της κινήσεως του ανθρώπου προς το Θείο. Ο άνθρωπος αναζητά τον Θεό. «Η Εκκλησία, όμως, δεν προτάσσει την κίνηση του ανθρώπου προς τον Θεό, αλλά την κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο. Δεν οικοδομείται με τη θρησκευτική αναζήτηση του ανθρώπου, αλλά με την αποκάλυψη του Θεού, που προσκαλεί τον άνθρωπο σε ανάλογη τοποθέτηση απέναντί του. Από την άποψη αυτή ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός είναι αποκάλυψη και όχι θρησκεία.

Αλλά, ήδη, με την τοποθέτηση του ανθρώπου απέναντι στην αποκάλυψη του Θεού παρουσιάζεται και το φαινόμενο της θρησκείας. Το χαρακτηριστικό, όμως, στην περίπτωση αυτή είναι ότι η θρησκεία προβάλλει ως δευτερογενές φαινόμενο. Δεν είναι, πλέον, η κίνηση για την εύρεση του Θεού, αλλά η προσπάθεια για την βίωση της αποκαλύψεώς του»1. Άρα, η Ορθοδοξία κατά πρώτο λόγο, κατ’ ακρίβειαν είναι αποκάλυψη, δεν είναι θρησκεία. Η Ορθοδοξία είναι η αποκάλυψη της μοναδικής, προσωποποιημένης, τελείας, σωτηριώδους και θεικής αληθείας εν τω θεανδρικώ προσώπω του ενανθρωπήσαντος Θεανθρώπου Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Αποκαλύπτεται ο Άγιος Τριαδικός Θεός μέσω της ενανθρωπήσεως του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Υιού και Λόγου του Θεού. Αποσαφηνίζοντας ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης την έννοια του όρου «θρησκεία» σημειώνει ότι το όνομα της θρησκείας έλαβε την αρχή του από τους Θράκες, οι οποίοι, επειδή είχαν βαθύτερο σέβας και περισσότερη δεισιδαιμονία στους δαίμονες και τα είδωλά τους, έδωσαν αφορμή και στους άλλους Έλληνες (ειδωλολάτρες) να ονομάζουν θρησκεία το σέβας προς τα είδωλα, καθώς μαρτυρεί ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον λόγο του στα Φώτα, λέγοντας˙ «ου Θρακών όργια ταύτα, παρ’ων και το θρησκεύειν ως λόγος». Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ορίζει την θρησκεία ως εξής˙ «θρησκείαν οίδα και το δαιμόνων σέβας, η δ’ευσέβεια προσκύνησις Τριάδος». Από αυτά τα λόγια, συνεχίζει ο άγιος Νικόδημος, συμπεραίνουμε ότι δεν κυριολεκτούν όσοι μεταχειρίζονται το όνομα της θρησκείας για την αγιώτατη ευσέβεια και πίστη μας, επειδή αυτό δόθηκε από τους Έλληνες (ειδωλολάτρες) κατά κάποιο κυριώτερο τρόπο στους μιαρούς δαίμονες και δεν πρέπει να εισάγεται στην Εκκλησία του Χριστού. Συνιστά, τέλος, ο Όσιος και συμβουλεύει αντί του ονόματος της θρησκείας, να είναι σε χρήση το όνομα της πίστεως ή της ευσεβείας ή της Ορθοδοξίας ή της θεοσεβείας1.
Χριστιανική αίρεση είναι η μερική ή και η ολοσχερής αναίρεση και καθαίρεση της αληθείας και της αγάπης του αληθινού Τριαδικού Θεού.
Επομένως, η Ορθοδοξία δεν είναι οργάνωση, ούτε σωματείο, ούτε πολιτικό κόμμα, ούτε φιλοσοφία, αλλά είναι το Σώμα του ζώντος Χριστού, θεανθρώπινος οργανισμός.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο λυτρωτής Χριστός, η Μητέρα του λυτρωτού Χριστού και οι φίλοι του λυτρωτού Χριστού. Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν έχει καμμία σχέση με θρησκείες και αιρέσεις. Είναι Βασιλεία των Ουρανών, Παράδεισος επίγειος και επουράνιος1. Σε τελική ανάλυση η Ορθοδοξία είναι Βασιλεία, γεγονός το οποίο ομολογούμε όλοι οι Ορθόδοξοι με την εναρκτήρια φράση της Θείας Λειτουργίας, δηλ. με το «Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»2.
Με βάση, λοιπόν, τα ανωτέρω δεν θα πρέπει να υποβιβάζεται η Ορθοδοξία στο επίπεδο της θρησκείας, διότι τότε σύρεται ακουσίως και ως μη ώφειλε στο ατελείωτο κουβάρι των διαθρησκειακών συναντήσεων και διασκέψεων. Εφόσον, η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, δεν θα πρέπει να έχει καμμία θέση ανάμεσα στο παναιρετικό συνονθύλευμα του διαθρησκειακού συμφυρμού.

Ο Οικουμενισμός είναι ένα παγκόσμιο κίνημα του Διεθνούς Σιωνισμού, το οποίο έχει ως μοναδικό σκοπό την πολιτική και θρησκευτική κατάκτηση της Οικουμένης! Ο θρησκευτικός Οικουμενισμός είναι κίνηση για την ένωση σε πρώτο στάδιο των αιρέσεων της Δύσεως με την Ορθοδοξία, χωρίς την κοινή Ορθόδοξη πίστη και με παραμένουσες τις μέγιστες δογματικές διαφορές, και σε δεύτερο στάδιο για την ένωση όλων των θρησκειών σ’ ένα τερατώδες κατασκεύασμα, σε μία Πανθρησκεία. Τελικό, όμως, σκοπό έχει να εξαφανίσει, μέσα σ’ αυτό το χωνευτήρι, τον Χριστιανισμό και ιδίως την Ορθοδοξία, που κατέχει την Αλήθεια. Σκοπεύει δε στην τελική φάση του σκοτεινού του σχεδίου να αντικαταστήσει την λατρεία του ενός Θεού, με την λατρεία του Σατανά! Η Πανθρησκεία εκφράζεται με τα τρία γράμματα «MRA» (Εμ Αρ Ει). Το «MRA» (Εμ Αρ Ει) είναι λέξη αρχαίας αιγυπτιακής προελεύσεως και άρχισε να χρησιμοποιείται τον 13ο π.Χ. αιώ., από της εποχής του Φαραώ Αμενχοτέπ, ο οποίος προσπάθησε να καταργήσει όλους τους αιγυπτίους ψευδοθεούς και τις μικροαιρέσεις και να τις συγχωνεύσει σε μία ενιαία θρησκεία με ένα Θεό3.

Η παναίρεση του διαθρησκειακού οικουμενισμού πρεσβεύει ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Δεν είναι μόνον ο Χριστιανισμός η μόνη οδός σωτηρίας. Την σωτηρία μπορεί κανείς να την βρεί και στον Μουσουλμανισμό και στον Ιουδαισμό και στον Ινδουισμό και στον Βουδισμό ακόμη και στην ειδωλολατρεία. Όλες οι θρησκείες είναι διαφορετικοί οδοί σωτηρίας. Με τον τρόπο αυτόν επιδιώκεται η ψευδοένωση όλων των θρησκειών σε μία πανθρησκεία. Η γενική τάση είναι να φανεί ότι δεν υπάρχουν δογματικές διαφορές ανάμεσα στις θρησκείες, ότι οι θρησκείες ουσιαστικά είναι ίδιες.

Τις παραπάνω πλανεμένες πανθρησκειακές θέσεις ασπάζεται και το κίνημα της «Νέας Εποχής του Υδροχόου», δηλ. του Αντιχρίστου, που προωθεί την Πανθρησκεία, σύμφωνα με το οποίο δεν υπάρχει μία και μόνη αλήθεια. Λένε οι της «Νέας Εποχής» : «Πίστευε ο,τι θέλεις, αλλά να μην είναι μονόδρομος, μη νομίζεις δηλαδή ότι μόνον εσύ έχεις την αλήθεια και ότι μόνον η δική σου πίστη είναι σωστή. Όλες οι θρησκείες είναι δρόμοι εξ ίσου σωστοί, και οδηγούν στον ίδιο σκοπό, στο ίδιοι τέρμα. Οι θρησκείες είναι μορφές, ο Θεός είναι ουσία». Αυτό, όμως, είναι δογματικός πλουραλισμός. Οι νεοεποχίτες στην πραγματικότητα πιστεύουν και διακηρύσσουν ότι οι Χριστιανοί, εφ’όσον μονοπωλούμε την αλήθεια, είμαστε κατώτερα εξελιγμένα όντα. Κατά βάθος πιστεύουν ότι αυτοί βρίσκονται σε ανώτερο εξελικτικό επίπεδο, επειδή είναι οι άνθρωποι της «Νέας Εποχής», ενώ εμείς οι Χριστιανοί βρισκόμαστε σε κατώτερο επίπεδο. Άρα, δεν είμαστε ίσοι. Εμείς, οι Ορθόδοξοι, θεωρούμαστε «κολλημένοι στην παλαιά εποχή του Χριστού» με αποτέλεσμα να μας συκοφαντούν ως φανατικούς, μισαλλόδοξους, ρατσιστές και φονταμενταλιστές1.

Ενώ οι άγιοι ένδοξοι Απόστολοι και Μαθητές του Κυρίου και όλοι οι άγιοί μας κηρύττουν ότι ο Χριστός είναι η μόνη οδός σωτηρίας – «εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή»1 – ότι ο Χριστός είναι το μοναδικό Φως του κόσμου, όπως ψάλλουμε στη Θεία Λειτουργία «είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον», ότι ο Χριστός είναι η αποκλειστική αποκάλυψη της αληθείας, η ίδια η Αλήθεια, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ότι δεν υπάρχει μετά από τον Χριστό άλλη αλήθεια, τώρα στην σύγχρονη εποχή ποιά είναι η τάση, που κυριαρχεί; Τι λέει αυτή η νέα απάτη του διαβόλου; Αυτή η νέα απάτη του διαβόλου με τις διαθρησκειακές συναντήσεις χρησιμοποιεί το ίδιο ψεύδος, που χρησιμοποίησε ο διάβολος στους πρωτοπλάστους. Διέψευσε τότε όσα τους είπε ο Θεός και τους έδωσε τον δικό του λόγο, που δεν είναι λόγος σωτηρίας, αλλά πτώσεως και καταστροφής. Τότε ο διάβολος τους είπε : «Μην ακούτε τι σας λέει ο Θεός. Δεν λέει την αλήθεια ο Θεός. Δεν θα πάθετε τίποτε, αν φάτε από τον απαγορευμένο καρπό». Τώρα με τις διαθρησκειακές συναντήσεις μας λέει :«Μην ακούτε τι σας λέει το Ευαγγέλιο, ότι μόνον ο Χριστός είναι η μοναδική οδός σωτηρίας. Καί οι άλλες θρησκείες σώζουν, γιατί κι αυτές πιστεύουν στον ίδιο Θεό και διδάσκουν τις ίδιες ηθικές αρχές και αξίες».
Αν όλοι οι άγιοι ένδοξοι μάρτυρες είχαν την συμπεριφορά και τη νοοτροπία των σημερινών οικουμενιστών, σίγουρα θα ασπάζονταν και τις άλλες θρησκείες και θα ήταν ταυτόχρονα και χριστιανοί και ετερόθρησκοι, αφού και τα δύο θα ήταν διαφορετικοί, αλλά έννομοι και έγκυροι τρόποι προσεγγίσεως της σωτηρίας. Ο Χριστιανισμός, όμως, και η ετεροδοξία είναι πράγματα ασυμβίβαστα.

Με την οικουμενιστική αυτή νοοτροπία, οι άγιοι ένδοξοι μάρτυρες δεν θα ήταν μάρτυρες του Χριστού, δεν θα στεφανόνωνταν από τον Χριστό, ούτε θα τους εορτάζαμε, ούτε θα τους είχαμε παραδείγματα προς μίμηση. Όλοι οι άγιοι ένδοξοι μάρτυρες και νεομάρτυρες, έδωσαν το αίμα τους για την πίστη μας, για την αγία Ορθοδοξία. Όλη αυτή η νεοταξική, η νεοεποχήτικη νοοτροπία και δραστηριότης, η οποία επιδιώκει να παρουσιάσει πως δήθεν όλες οι θρησκείες, όλες οι αιρέσεις και όλες οι πίστεις είναι το ίδιο, αποτελεί προσβολή του Ευαγγελίου, αλλά και βλασφημία εναντίον των αγίων ενδόξων μαρτύρων. Αν όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο, γιατί οι άγιοι μαρτύρησαν και έδωσαν το αίμα τους; Γιά την αγία Ορθοδοξία μας, για την αγία πίστη μας δεν μαρτύρησαν; Καί γιατί δεν απέφυγαν να λατρεύσουν μία οποιαδήποτε θρησκεία;

Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό ότι ο διαθρησκειακός οικουμενισμός προσβάλλει το θεμελιώδες δόγμα της μοναδικής στον κόσμο αποκαλύψεως και σωτηρίας των ανθρώπων διά Ιησού Χριστού σε σχέση με τις θρησκείες του κόσμου1, με αποτέλεσμα αυτός να αποτελεί αναβίωση του αρειανισμού.Ουσιαστικά, ο διαθρησκειακός οικουμενισμός είναι ένας νεοαρειανισμός.

Η άποψη, επομένως, ότι όλες οι θρησκείες έχουν τον ίδιο Θεό και είναι ίδιες, είναι όχι μόνο εσφαλμένη, αλλά επικίνδυνη, τρομακτική, προδοτική, παγίδα θανάτου. Δεν έχουν οι θρησκείες τον ίδιο Θεό. Ή μάλλον όλες οι θρησκείες έχουν ψεύτικους θεούς, αφού δεν πιστεύουν στον μόνο αληθινό Θεό, στον αποκαλυφθέντα Τριαδικό Θεό στην Αγία Τριάδα, στον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιον Πνεύμα. Οι κάποιες γενικές θρησκειολογικές αρχές δεν εξουδετερώνουν τις τεράστιες θεολογικές και δογματικές διαφορές. Ποιά θρησκεία κατέχει τη θεολογία του Συμβόλου της Πίστεως; Ποιά θρησκεία διδάσκει Τριαδολογία, Χριστολογία, Πνευματολογία, Εκκλησιολογία, Ιερά Μυστήρια, Ανάσταση νεκρών και Ανάληψη; Ποιά θρησκεία έχει Ιδρυτή και Θεμελιωτή τον αναμάρτητο Θεάνθρωπο Λυτρωτή και Σωτήρα του κόσμου, Σταυρωθέντα και Αναστάντα και πάλιν ερχόμενον κρίναι ζώντας και νεκρούς; Ποιά θρησκεία έχει την ασύγκριτη, τη μοναδική και ανεπανάληπτη ηθική διδασκαλία του Ορθοδόξου Χριστιανισμού και τη λειτουργική Παράδοση;

Ο διαθρησκειακός οικουμενισμός πρεσβεύει, επίσης, ότι όλες οι θρησκείες διδάσκουν την δικαιοσύνη και την ειρήνη. Αυτό, όμως, δεν ισχύει. Διότι, το Ισλάμ, διδάσκει την βία, τον ιερό πόλεμο εναντίον των απίστων μη μουσουλμάνων, το τζιχάντ για την επικράτησή του και η Ιουδαική θρησκεία έχει ως δόγμα το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Μόνο η Ορθόδοξος Εκκλησία διδάσκει την αγάπη, την συμφιλίωση, την συγχώρηση, την δικαιοσύνη, την ειρήνη, την ταπείνωση. Αυτά την κάνουν να ξεχωρίζει όχι μόνο από τις δύο προηγούμενες θρησκείες, αλλά και από την αίρεση του Παπισμού. Ο τελευταίος συνεκρότησε Ιερές Εξετάσεις, έκαψε βιβλία, συμμετείχε σε βασανιστήρια, ταλαιπώρησε πληθυσμούς, πρωταγωνίστησε σε πολέμους και προέβη σε γενοκτονίες στην Κροατία και τη Σερβία. Μόνο η Ορθόδοξος Χριστιανική Εκκλησία δεν χρησιμοποίησε τέτοιες μεθοδεύσεις.

Η συμμετοχή στις διαθρησκειακές προκαλούν τον πιστό Ορθόδοξο λαό, γιατί τον παρουσιάζουν ως ένοχο και την χριστιανική διδασκαλία ως συνένοχο στις εγκληματικές πράξεις, οι οποίες γίνονται είτε στο όνομα του Ισλάμ είτε κατόπιν εντολής κέντρων, τα οποία έχουν καταστήσει και τον λαό του Ισραήλ θύματά τους. Γιατί να διαλέγεται η Ορθοδοξία μαζί τους και να εκδίδει κοινές ανακοινώσεις περί ψευδοειρήνης ή να συμμετέχει σε εκδηλώσεις για τις προοπτικές του Ισλάμ, όταν αυτό πρωταγωνιστεί σε εκνόμους ενέργειες και μεθοδεύει την άλωση των χριστιανικών κρατών;

Ο διαθρησκειακός οικουμενισμός προβάλλει, παραλλήλως, την θεωρία περί ειρηνικής συνυπάρξεως των θρησκειών. Η θεωρία, όμως, αυτή είναι εσφαλμένη. Ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών σημαίνει παύση του κηρύγματος του Ευαγγελίου και κατάργηση του Χριστιανισμού ως της μόνης αληθινής Εκκλησίας. Ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών σημαίνει συνεργασία της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας προς αποφυγή ιδεολογικών συγκρούσεων. Ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών σημαίνει αρμονική συνύπαρξη της αληθείας με την πλάνη, την απάτη και το ψεύδος˙ του φωτός με το σκότος, τον ζόφο με το έρεβος˙ του Χριστού, που είναι το Φως το αληθινό, με τον Διάβολο, που είναι του σκότους ο προστάτης. Τέτοια, όμως, συνύπαρξη δεν είναι νοητή, αλλά εωσφορική εισήγηση.

Ο Χριστός έδωσε εντολή να κηρυχθεί στον κόσμο η Εκκλησία Του ως η μόνη αληθινή και τέλεια Εκκλησία. Επίσης, είπε : «Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην˙ ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν»1. Μ’αυτόν τον λόγο ο Χριστός δεν τάσσεται, βέβαια, εναντίον της ειρήνης και υπέρ του πολέμου, αλλά εννοεί ότι η Εκκλησία Του θα διχάσει τους ανθρώπους, αφού άλλοι θα πιστεύσουν και άλλοι δεν θα πιστεύσουν και οι άπιστοι θα πολεμούν τους πιστούς. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου αναγκαίως επιφέρει σύγκρουση μεταξύ των θρησκειών, της αποκαλύψεως του Θεού από τη μια και των ψευδών από την άλλη. Ο Απόστολος Παύλος λέγει: «Ει δυνατόν το εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες»1. Γιατί λέει «ει δυνατόν»; Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις, κατά τις οποίες είναι αδύνατο το ειρηνεύειν. Τέτοια είναι η περίπτωση της κηρύξεως του Ευαγγελίου και της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει αυτό, που είπε ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ότι είναι προτιμότερος από την ειρήνη ο πόλεμος. Γιατί, μια τέτοια ειρήνη χωρίζει από τον Θεό. Αυτό, που πρέπει να προβληθεί και να προταχθεί πρωτίστως στην εποχή μας, δεν είναι η επικράτηση της κοσμικής ειρήνης, αλλά η μετάνοια και η παγκόσμια επιστροφή των αιρετικών και των ετεροδόξων στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πράγμα που θα έχει ως απόρροια την επικράτηση της ένθεης, της πνευματικής και της όντως ειρήνης, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Χριστό.

Επιπροσθέτως, ο διαθρησκειακός οικουμενισμός υποστηρίζει την άποψη ότι το Ισλάμ και ο Ιουδαισμός είναι μονοθειστικές και αποκαλυπτικές θρησκείες. Καί αυτή η θέση είναι λανθασμένη, διότι ούτε πιστεύουν στον μόνο αληθινό Τριαδικό Θεό, ούτε δέχθηκαν ποτέ κάποια αποκάλυψη απ’Αυτόν. Αντιθέτως, δέχονται αποκάλυψη από κάπου αλλού, τον διάβολο όπως αποδεικνύεται από το Κοράνιο που υβρίζει τον ενσαρκωθέντα Θεόν Λόγον ως κτίσμα επαναλαμβάνοντας την αίρεσι του Αρείου και από το Ταλμούδ και την Καμπαλά που καθυβρίζουν τον Σωτήρα Χριστό και εξυμνούν τον Σατανά.

Τέλος, ο διαθρησκειακός οικουμενισμός επιδιώκει την λεγομένη κάθαρση των λειτουργικών μας κειμένων, δηλ. την απάλειψη κάθε δήθεν προσβλητικής αναφοράς στις άλλες θρησκείες (σχ. βλ. εγκώμια επιταφίου Μεγάλης Παρασκευής, αναθέματα, θεωρίες περί αποκαταστάσεως του ονόματος του Ιούδα και του Εβραικού λαού). Όμως, η οποιαδήποτε αφαίρεση στοιχείων από την θεόπνευστη Αγία Γραφή και τα ιερά λειτουργικά κείμενα, εν ονόματι της διαθρησκειακής συγκλίσεως, είναι απαράδεκτος και συνιστά αίρεση.

Η υιοθέτηση των θέσεων του διαθρησκειακού οικουμενισμού άρχισε να καλλιεργείται και να διδάσκεται από τη Β’ Βατικάνειο ψευδοσύνοδο της αιρετικής θρησκευτικής παρασυναγωγής του Παπισμού (1962-1965)1, να προωθείται δε και να εφαρμόζεται από τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β’, ο οποίος τόλμησε στην Α’ εν Ασίζη πανθρησκειακή σύνοδο (1986), να συγκαλέσει την πρώτη πανθρησκειακή συνάντηση, όπου συμπροσευχήθηκαν στον ίδιο ψεύτικο Θεό όλοι οι εκεί συμπαραστάντες ετερόθρησκοι και ετερόδοξοι. Το Βατικανό και τον πάπα ακολούθησεν στη συνέχεια το Παγκόσμιο Συμβούλιο των λεγομένων «Εκκλησιών»2. Δυστυχώς, αυτές τις απαράδεκτες θεωρίες τις υποψυθυρίζουν, ακόμη και οικουμενιστές ορθόδοξοι3, οι οποίοι όλως αντικανονικώς συμπροσεύχονται με τον συρφετό της ετεροθρησκείας και ετεροδοξίας, εφαρμόζοντες τις σιωνιστικές, μασονικές και παπικές αποφάσεις.

Αλήθεια, πως μπορούν να συμμετέχουν σε διαθρησκειακές συναντήσεις τύπου Ασίζης (2002, 2013) και σε ποιόν θεό συμπροσεύχονται οι ορθόδοξοι οικουμενιστές με εκπροσώπους του Ιουδαισμού και του Ισλαμισμού, όταν αμφότεροι δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα, στον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιον Πνεύμα; Διότι, ο μεν κλήρος και ο λαός του Ιουδαισμού, ο οποίος σταύρωσε τον Χριστό και από τον οποίο αφαιρέθηκε η Χάρις και η ευλογία του Θεού, διά του φρικώδους διεθνούς Σιωνισμού1, μετήλλαξε τον θεισμό της Παλαιάς Διαθήκης και των Προφητών σε αίσχιστο Εωσφορισμό με την διαμονική Καμπαλά και το χυδαίο Ταλμούδ, έργα των διαμονιώντων Ραββίνων του εκπεσόντος Ιουδαισμού και της ιδεοληψίας τους περί της παγκοσμίου κυριαρχίας και διακυβερνήσης διά του αναμενομένου εισέτι ψευδομεσσία. Η δε λαοπλάνος θρησκεία του Ισλαμισμού, πρόδρομος του Αντιχρίστου, κατά τον όσιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό2, που πλανά τον λαό με τον ψευδοθεό Αλλάχ, τον ψευδοπροφήτη του Μωάμεθ και το ψευδοβιβλίο του το Κοράνιο, που διδάσκει το τζιχάντ, δηλ. τον ιερό πόλεμο κατά των απίστων μη μουσουλμάνων, στην ουσία είναι κρυπτοιουδαική αίρεση3, που αρνείται την θεότητα του Χριστού, τον Σταυρικό Του θάνατο, τον Τίμιο Σταυρό και την Ανάστασή Του και ιστορική επιβίωση της αιρέσεως του Αρειανισμού.

Είναι τραγική η διαπίστωση ότι ο διαθρησκειακός οικουμενισμός στις ημέρες μας βρίσκεται σ’ένα πρωτοφανή και καινοφανή καλπασμό. Πρωτάκουστα, ασεβή και φρικτά γεγονότα είναι: α) η προσφορά του Κορανίου αντί της Αγίας Γραφής και του Ευαγγελίου σε μουσουλμάνους και ο χαρακτηρισμός του Κορανίου ως «αγίου»4, β) το άναμα της επτάφωτης εβραικής λυχνίας, και γ) η αναγγελία περί ανεγέρσεως διαθρησκειακού ναού για Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και Εβραίους στο Βερολίνο5.

Απέναντι, λοιπόν, στην παναίρεση του διαθρησκειακού συγκρητιστικού οικουμενισμού προτάσσουμε την διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, σύμφωνα με την οποία η μοναδική οδός σωτηρίας των ανθρώπων είναι η πίστη στην Αγία Τριάδα, στο έργο και την διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που συνεχίζονται στο Σώμα Του, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Χριστός είναι το μόνο αληθινό Φως1˙ δεν υπάρχουν άλλα φώτα, για να μας φωτίσουν, ούτε άλλα ονόματα, που μπορούν να μας σώσουν˙ «Ουκ έστιν εν άλλω ουδενί σωτηρία˙ ουδέ γαρ όνομα εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις, εν ω δεί σωθήναι ημάς»2. Όλα τα άλλα πιστεύματα, όλες οι θρησκείες, που αγνοούν και δεν ομολογούν τον Χριστό «εν σαρκί εληλυθότα»3, είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα και έργα του Διαβόλου4, δεν οδηγούν στην αληθινή θεογνωσία και στην διά του θείου βαπτίσματος αναγέννηση, αλλά πλανούν τους ανθρώπους και τους οδηγούν στην απώλεια. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πιστεύοντας στην Αγία Τριάδα, δεν έχουμε τον ίδιο Θεό με καμμία άλλη θρησκεία˙ ούτε με τις λεγόμενες μονοθειστικές θρησκείες, τον Ιουδαισμό και τον Μωαμεθανισμό, οι οποίες δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα5, ούτε με την ειδωλολατρεία.

Όλα τα παραπάνω αιτιολογούν απόλυτα και σαφέστατα για ποιό λόγο θα πρέπει ο άνθρωπος να είναι αποκλειστικά και μόνο Ορθόδοξος Χριστιανός και να ανήκει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στην οποία έχει ελπίδα σωτηρίας, αφού, σύμφωνα με τον άγιο Κυπριανό Καρχηδόνος, εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν υπάρχει σωτηρία.

Ας ευχηθούμε, λοιπόν, σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Τριαδικός Θεός, με τις πρεσβείες πάντων των αγίων ενδόξων μαρτύρων και νεομαρτύρων, να μας αξιώνει να ομολογούμε «εν παντί καιρώ και πάση ώρα» τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ως τον μοναδικό και αποκλειστικό Σωτήρα του κόσμου και της ανθρωπότητος, μέσα στην εποχή του παναιρετικού διαθρησκειακού οικουμενισμού, που ζούμε, πειθόμενοι στην προτροπή του Κυρίου μας : «πας όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς»1, και αναφωνώντας μαζί με τον όσιο Ιωσήφ τον Βρυέννιο τον ύμνο της Ορθοδοξίας : «Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία, ου ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός, και μυριάκις υπέρ σού τεθνηξόμεθα». Αμήν!

Έτη πολλά και εύδρομος η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή!

Μετά πατρικών ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ο Πειραιώς Σεραφείμ

Βιβλιογραφία:

1 Γ. ΜΑΝΤΖΑΡΙΔΗΣ, Κοινωνιολογία του Χριστιανισμού, εκδ. Π. Πουρναρά, Θεσ/κη 1999, σ. 165.

2 ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ερμηνεία εις τας επτά Καθολικάςεπιστολάς των Αποστόλων Ιακώβου, Πέτρου, Ιωάννου και Ιούδα ,εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/κη 1986, σσ. 72-75.

3 ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ερμηνεία εις τας επτά Καθολικάςεπιστολάς των Αποστόλων Ιακώβου, Πέτρου, Ιωάννου και Ιούδα ,εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/κη 1986, σσ. 72-75.

4 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Διάταξις της Θείας Λειτουργίας, PG. 63, 907.

5 ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα, εκδ. Ορθοδόξου Τύπου, Αθήναι 1988, σσ. 23, 24, 94.

6 ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΒΛΙΑΓΚΟΦΤΗΣ, Σύγχρονες αιρέσεις˙ μία πραγματική απειλή, εκδ. Παρακαταθήκη, Θεσ/κη 2004, σσ. 76, 87, 257-258

7 Ιω. 14, 6.

8 ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ομολογία πίστεως κατά του οικουμενισμού, Ιούλιος 2009, σ. 24.

9 Ματθ. 10, 34.

10 Ρωμ. 12, 18

11 Διακήρυξη Nostra Aetate, Διατάγματα Β΄ Συνόδου Βατικανού, τ. 7, εκδ. Γραφείο Καλού Τύπου, Αθήνα, σσ. 43-44.

12 Γ. ΛΑΙΜΟΠΟΥΛΟΣ, «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και διαθρησκειακός διάλογος. Ενημερωτικό σημείωμα με ιδιαίτερη αναφορά στις σχέσεις με το Ισλάμ», ΚΑΘ’ΟΔΟΝ 3 (Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 1992) 43-57

13 ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ.ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Διαθρησκειακές συναντήσεις˙ προσβολή του Ευαγγελίου και βλασφημία των αγίων μαρτύρων, εκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2003, σσ. 26-27, 35.

14 Ημετέρα ποιμαντορική εγκύκλιος επί τη Κυριακή της Ορθοδοξίας 2013, ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα, εκδ. Ορθόδοξος Τύπος, Αθήνα 1988, σσ. 43-45, 107-108, ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Διακήρυξις διά την Μασονίαν, http://www.impantokratoros.gr/67D9F5DF.el.aspx.

15 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, Περί αιρέσεων ρα΄ 1-2, PG 94, 678-780 και ΕΠΕ 2, εκδ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσ/κη 1991, σσ. 306-321.

16 ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ.ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Διαθρησκειακές συναντήσεις˙ προσβολή του Ευαγγελίου και βλασφημία των αγίων μαρτύρων, εκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2003, σσ. 39-51.

17 www.patriarchate.org/multimedia/video, www.augoustinos-kantiotis.gr., entoytwnika.blogspotcom/2010/08/blog-post_9969.html, aktines.blogspot.com/2012/04/blog-post_28html, www.amen.gr/index.php?mod=news, www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=9217, aktines.blogspotcom/2012/03/tuzlu-senad-masovic.html.

18 Εφημερίδες ΤΑ ΝΕΑ (28-12-2012) 36, ΤΟ ΒΗΜΑ (22-10-2012), http://aktines.blogspot.gr/2012/10/blog-post_1143.html, http://aktines.blogspot.gr/2012/12/blog-post_4276.html, http://aktines.blogspot.gr/2011/10/blog-post_5254.html.

19 Ιω. 8,12.

20 Πραξ. 4,14.

21 Α΄ Ιω. 4, 2-3.

22 ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ, Διδαχές, εις Ι. ΜΕΝΟΥΝΟΣ, Κοσμά του Αιτωλού Διδαχές (και Βιογραφία), εκδ. «Τήνος», Αθήνα, Διδαχή Α1, 37, σ. 142.

23 ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ομολογία πίστεως κατά του οικουμενισμού, Ιούλιος 2009, σσ. 11-12.

24 Ματθ. 10, 32.

το ειδαμε εδω