Η διαβρωσι του αγιου ορους προχωρησε... ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ;;;ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Το σημα κατατεθεν, της σημερινης ιερας....κοινοτητας του αγιου ορους!!!!

Η ....πρωτη φουρνια των Οικουμενστων καλογηρων εισηλθε στο Αγιον Ορος με τις ευλογιες του Αρχιαιρεσιαρχου Βαρθολομαιου. 

Περιμαζεψε ο ιδιος απο τον κοσμο και βαφτισε ομαδα πεντε καλογηρων ως "νεα μονη εσφιγμενου" για να αντικαταστηση την παλαιμαχη αδελφοτητα της Ιερας Μονης Εσφιγμενου με τη βια εστω και με ...τανκς. Ολα τα επεισοδια και ολα τα τραγικα που συμβαινουν στο Αγιον Ορος προερχονται απο αυτην την ...χαλασμενη μαγια των πεντε καλογηρων.

Ο π. Γαβριηλ που εδωσε και συνεντευξι ειναι ενας απο αυτους. 

Τα λεει ωμα και σταρατα, καθαρα και Οικουμενιστικα, χωρις αιδω και χωρις τσιπα, οπως ακριβως επιθυμει ο πατρωνας και πατερουλης τους Βαρθολομαιος.

Ακουστε τον στον αποκαλυπτικο πραγματι διαλογο που φανερωνει τα νεα ...φρουτα που διαβρωνουν και σαπιζουν ολοκληρο το αγιορειτικο σωμα.
 

========================

Στο 13. 20 και μετά αναφέρει ο π. Γαβριήλ:

 

 

«Ο Οικουμενισμός έχει διάφορες, να το πω έτσι μορφές. Είτε με την καλή έννοια μπορεί να εννοηθεί αυτό που είπαμε, που αφορά την Οικουμενικότητα, είτε με την κακή έννοια αυτή που δίνουν οι ζηλωτές παλαιοημερολογίτες, ότι ενέχει την προδοσία της πίστεως και την υποχωρητικότητα»

 

 

Μάλιστα. Δηλαδή μας λέγει ο π. Γαβριήλ ότι ο ''καλός'' Οικουμενισμός αφορά την δήθεν Οικουμενικότητα, ενώ ο ''κακός'' αφορά την έννοια που δίνουν οι παλαιοημερολογίτες! Ποιά Οικουμενικότητα όμως δίνει ο Οικουμενισμός; Μήπως της Ορθοδοξίας; ή των  θρησκειών; Δηλαδή οι υπόλοιποι που δεν είναι παλαιοημερολογίτες και ομιλούν περί προδοσίας της πίστεως όπως ο π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, Πειραιώς Σεραφείμ κ.λπ. είναι παλαιοημερολογίτες;

 

 

«Αυτήν την στιγμή τουλάχιστον που μιλάμε, απ΄ ότι ξέρουμε και απ΄ ότι είναι γνωστό βεβαίως, πουθενά δεν έχει γίνει κάποια υποχώρηση της πίστεως. Σε κανένα σημείο δεν έχει υπογραφεί, εν τη πράξει ή εχει γίνει κάτι το οποίο να προδίδει την Ορθοδοξία».

 

 

Μάλιστα! Είναι έτσι όπως μας τα λέγει ο π. Γαβριήλ; Για να δούμε τι μας λέγει όχι παλαιοημερολογίτης αλλά ο Πειραιώς Σεραφείμ. Απευθυνόμενος πρός τον Πατριάρχη λέγει:

 

 

«Εἶναι πασιφανές, ὅπως προκύπτει ἀπό τίς ὁμιλίες, πού ἐκφώνησε ἡ Ὑμετέρα Παναγιότης στό Μιλάνο, ὅτι διδάσκετε καινοφανῆ, πρωτοφανῆ καί οἰκουμενιστική ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία, βεβαίως, τυγχάνει ἀλλοτρία καί ξένη πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία. Ἀποδέχεσθε τίς κακόδοξες οἰκουμενιστικές θεωρίες περί «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν» και «δύο πνευμόνων». Ἀναγνωρίζετε τίς αἱρετικές παρασυναγωγές τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ (Λουθηρανοί, Μεταρρυθμισμένοι) ὡς «Ἐκκλησίες» ἰσότιμες καί ἰσάξιες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀναγνωρίζετε τόν αἱρεσιάρχη Πάπα, τούς Καρδιναλίους, τούς Πάστορες σάν νά ἔχουν ἔγκυρη ἱερωσύνη, μυστήρια καί ἀποστολική διαδοχή.

 

Χρησιμοποιεῖτε ὁμοειδῆ θεολογία καί γιά τούς ἀλλοθρήσκους (Μουσουλμάνους, Ραββίνους). Γιά Σᾶς, Παναγιώτατε, ὅλες οἱ παραπάνω αἱρέσεις μαζί μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελοῦν ἤδη τή «Μία Ἐκκλησία», ἡ ὁποία ὅμως, στόν παρόντα καιρό εἶναι διηρημένη καί προχωρᾶ πρός τήν ἑνότητά της. Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές, παραθέτομεν τά Ὑμέτερα λόγια ἀπό τίς ὁμιλίες Ὑμῶν :

 

Στό Μιλᾶνο ἀποκαλέσατε πολλάκις τόν Καρδινάλιο κ. Angelo Scola ὡς ἑξῆς: «Σεβασμιώτατε ἀδελφέ ἐν Κυρίῳ Καρδινάλιε, Ἀρχιεπίσκοπε Μιλάνου». Τόν θεωρεῖτε ὡς διάδοχο τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου -«Ὁ ἐκ τῶν προκατόχων σας, Σεβασμιώτατε ἀδελφέ Καρδινάλιε, Ἅγιος ᾿Αμβρόσιος»2- καί ὡς πνευματικό ἡγέτη μέ τά λόγια: «ἡ ἐπέτειος αὕτη... εἶναι κυρίως προβληματισμός καί εὐθύνη ἡμῶν τῶν πνευματικῶν ἡγετῶν ἔναντι τῆς ἀνθρωπότητος καί τοῦ κόσμου»3. Ἀποκαλέσατε τούς ὑπολοίπους Καρδιναλίους «ἀδελφούς Ἱεράρχας», τούς λαϊκούς Παπικούς «υἱούς καί θυγατέρες ἐν Χριστῷ ἀγαπητούς», «ἀδελφούς καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά». Ἀποκαλέσατε τόν κ. Enzo Bianchi τοῦ γνωστοῦ οἰκουμενιστικοῦ, οὐνιτικοῦ και μεικτοῦ μοναστηριοῦ τοῦ Bose ὡς ἑξῆς: «Ὁσιολογιώτατε κύριε Enzo Bianchi, Ἡγούμενε τῆς Μοναστικῆς Κοινότητος τοῦ Bose καί λοιπά μέλη αὐτῆς» καί «προσφιλή και αγαπητό»4. Ἐπίσης, προσθέσατε καί τά ἐξῆς : «Εἶδες τόν ἀδελφόν σου; εἶδες Κύριον τόν Θεόν σου», «ἀπευθύνομεν πρός πάντας ὑμᾶς ἐπί τῇ ἀδελφικῇ καί πνευματικῇ ταύτῃ συναντήσει τό "Χριστός Ἀνέστη"», «Εὐχαριστοῦμε τόν Κύριο γιά τήν ἀδελφοσύνη πού ἐπικρατεῖ ἀνάμεσά μας, ἀνάμεσα στίς δύο ἀδελφές ἐκκλησίες μας» καί «ἰδού διανύομεν ὡς Ἐκκλησία»5.

 

Στήν ἡμερίδα τῆς Κων/λης, ὅπου παρίσταντο ὁ νούντσιος τοῦ Βατικανοῦ στήν Ἄγκυρα, ὁ ὁποῖος διάβασε μήνυμα τοῦ πάπα Φραγκίσκου, ἐκπρόσωποι τοῦ Παπισμοῦ καί λειτουργοί θρησκευτικῶν κοινοτήτων τῆς Πόλης, στό χαιρετισμό ‘Υμῶν τούς ἀποκαλέσατε ὅλους ἀδελφούς καί συλλειτουργούς:

 

«Ἰδού δή τί καλόν ἤ τί τερπνόν, ἀλλ’ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό»; «ἅγιοι καί προσφιλέστατοι ἀδελφοί καί συλλειτουργοί ἐν τῷ Ἀναστάντι Κυρίῳ», «ἐν Χριστῷ ἀδελφοί τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν», «εὐχαριστοῦντες ταῖς ἀποστειλάσαις ὑμᾶς Ἁγίαις Ἐκκλησίαις καί τοῖς σεβασμίοις συναδελφοῖς Προκαθημένοις αὐτῶν», «ἀδελφοί καί Πατέρες», «δεόμενοι τοῦ Κυρίου, ὅπως δίδῃ ἡμῖν πᾶσι καί ταῖς Ἐκκλησίαις ἡμῶν»6.

 

Παραλλήλως, στήν Πατριαρχική καί Συνοδική Ἐγκύκλιο λέτε : «ἐπικοινωνοῦντες πρός τήν ἐν παντί τόπω καί χρόνῳ ἐκκλησίαν»7. 

 

 

(2 Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στή βασιλική τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumenikoatriarxeio/

 

17051- 2013-05-17-07-55-11

 

3 Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου κατά τήν ἄφιξή του στό Μιλᾶνο στίς 14-5-2013 http://www.romfea.gr/ektakta-nea-2/17007-scola 

 

4 Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στό μοναστήρι τοῦ Bose στίς 15-5-2013

 

http://www.romfea.gr/ektakta-nea-2/17016-bose 

 

5 http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumeniko-patriarxeio/17043- 2013-05-16-15-13-14 

 

6 http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumeniko-patriarxeio/17057- 1700

 

7 http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumeniko-patriarxeio/17106- patriarxiki-egkiklios)

 

 

και αναφέρει και άλλα περισσότερα βέβαια.

 

 

«Ἐπί τῶν ἀνωτέρω ἀπαραδέκτων ἐξ ἐπόψεως θεολογικῆς, δογματικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς δηλώσεων Ὑμῶν, Παναγιώτατε Δέσποτα, ἐπισημαίνομεν ὅτι σφάλλετε.

 

Σχετικά μέ τίς κακόδοξες οἰκουμενιστικές θεωρίες περί «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν» καί «δύο πνευμόνων» καί τῆς Οὐνίας, εἶναι γνωστόν ὅτι αὐτές υἱοθετήθηκαν ἀπό τό ἀπαράδεκτο, ἐπαίσχυντο καί ἄστοχο ἐκκλησιολογικῶς κείμενο τοῦ Balamand τοῦ Λιβάνου τό 1993. Ἐκεῑ ἀναγνωρίζεται ἡ αἱρετική παρασυναγωγή τοῦ Παπισμοῦ, ὄχι μόνο ὡς «Ἐκκλησία», ἀλλά καί ὡς «ἀδελφή Ἐκκλησία» μέ τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Δηλαδή ἐξισώνεται ἐκκλησιολογικῶς ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μέ τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ. Ἐπίσης, Ὀρθοδοξία καί Παπισμός θεωροῦνται ὡς «οἱ δύο πνεύμονες», μέ τούς ὁποίους δῆθεν ἀναπνέει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τέλος, ἡ προσηλυτιστική μέθοδος, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ Παπισμοῦ, ἡ ἐπάρατη καί δαιμονική Οὐνία, ἡ ὁποία προηγουμένως καταδικάσθηκε στή Βιέννη (26-31 Ἰανουαρίου 1990) καί στό Freising τοῦ Μονάχου (6-15 Ἰουνίου 1990) ἀπό Ὀρθοδόξους καί Παπικούς θεολόγους, στό Balamand τοῦ Λιβάνου ἀθωώθηκε πανηγυρικῶς, θεωρουμένη πλέον ὡς κοινῶς ἀποδεκτός τρόπος «ἑνώσεως» Ὀρθοδοξίας καί Παπισμοῦ (οὐνιτικοῦ τύπου ἕνωση). Ἀντιλαμβανόμεθα, Παναγιώτατε Δέσποτα, ὅτι Ὑμεῖς στηρίζεσθε σέ αὐτές τίς ἀποφάσεις..... Μετά ταῦτα, ἐρωτοῦμεν Ὑμᾶς, Παναγιώτατε Δέσποτα: Πῶς χρησιμοποιεῖτε τόν ὅρο «ἀδελφές ἐκκλησίες», ὅταν αὐτός εἶναι ἁγιοπατερικῶς ἀμάρτυρος καί μάλιστα πανορθοδόξως ἔχει ἀπορριφθεῖ καί ἀκυρωθεῖ; Διατί κάνετε ἐπιλεκτική χρήση τῶν πανορθοδόξων ἀποφάσεων;... Ἀναγνωρίζετε, Παναγιώτατε Δέσποτα, τόν Παπισμό ὡς «Ἐκκλησία»; Εἶναι, ὅμως, «ἐκκλησία» ἤ αἵρεσις; Πλῆθος Ὀρθοδόξων Συνόδων ἔχουν καταδικάσει τόν Παπισμό ὡς αἵρεση....Ἔχουν, λοιπόν, «ἱερωσύνη» αὐτοί, πού ντύνονται σάν καρνάβαλοι; Ἔχουν ἰσχύ τά «μυστήριά» τους, ὅπως θέλουν νά μᾶς πείσουν οἱ οἰκουμενιστικοί κύκλοι; Μποροῦμε νά ταυτιστοῦμε μέ αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι μετατρέπουν τούς ναούς τους σέ θέατρα μέ χορῳδίες, τραγουδιστές, σκύλους καί τώρα καί κλόουν; Κατά τά ἄλλα, Παναγιώτατε Δέσποτα, ὁμιλεῖτε περί τῆς μαρτυρίας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως στούς διαλόγους καί περί διατηρήσεως τῆς ἀμωμήτου πίστεως.»

 

 

Αυτό κάνει και ο π. Γαβριήλ! Ομιλεί περί ''Ορθόδοξης'' μαρτυρίας! Αυτά δεν τα γνωρίζει ο π. Γαβριήλ;

 

 

«Ἀναγνωρίζετε, Παναγιώτατε Δέσποτα, καί τόν Προτεσταντισμό ὡς «Ἐκκλησία». Εἶναι, ὅμως, «ἐκκλησία» ἤ αἵρεση;...Ὡς φυσικός ἀπότοκος τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν αἱρέσεων ὡς «Ἐκκλησιῶν» ἐκ μέρους Ὑμῶν, Παναγιώτατε Δέσποτα, ἀκολουθεῖ ἡ ἀναγνώριση ἐγκυρότητος τοῦ βαπτίσματος, τῆς ἱερωσύνης καί τῶν μυστηρίων τους...Εἶναι φανερό πλέον, Παναγιώτατε Δέσποτα, ὅτι διαχέετε τό πνεῦμα τοῦ συγχρόνου διαχριστιανικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γι’αὐτό καί δέχεσθε, ὀνομάζετε καί ἀναγνωρίζετε τίς αἱρέσεις ὡς «Ἐκκλησίες», ἐρχόμενος σέ πλήρη ἀντίθεση καί ἀντίφαση μέ τήν διαχρονική παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τόν κάθε πιστό, ὅμως, θά πρέπει νά τόν ἐνδιαφέρει τί λέει, τί διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ Ἁγία Γραφή, τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, οἱ ἅγιες καί Οἰκουμενικές Σύνοδοι, οἱ ἱεροί Κανόνες καί οἱ ἅγιοι Πατέρες.....Σέ ἕνα σημεῖο τῆς ὁμιλίας Ὑμῶν, κατά τήν ἄφιξη Ὑμῶν στό Μιλᾶνο, εἴπατε, Παναγιώτατε Δέσποτα, ὁτι «ἡ πίστις μας εἶναι ζῶσα καί ὄχι ἰδεολογικόν κατασκεύασμα καί ἀνθρωπίνη θεωρία· δέν εἶναι "βρῶσις καί πόσις ἀπολλυμένη", ἀλλά ζωή»38. Στήν ὁμιλία Ὑμῶν, στή Βασιλική τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου, εἴπατε: «Ἐνδιέφερε τόν Αὐτοκράτορα (τό Μεγάλο Κωνσταντῖνο) ὡς εἰκός, βαθέως καί ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία προϋποθέτει τήν ἑνότητα ἐν τῇ πίστει, ἄνευ τῆς ὁποίας ἐν τῇ οὐσίᾳ εἶναι ἀδύνατος»39. Ἀλλά καί ὁ Καρδινάλιος Ἄγγελος Σκόλα, καλωσορίζοντας Ὑμᾶς, εἶπε : «Εἶστε εὐπρόσδεκτος στά μέρη τοῦ Ἀμβροσίου, ἑνός κοινοῦ Ἁγίου σέ Ἀνατολή καί Δύση, Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας καί Διδάσκαλο τῆς κοινῆς χριστιανικῆς πίστης»40.
 


Δὲν διευκρινίζετε, ὅμως, Παναγιώτατε Δέσποτα, ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ Πίστη· εἶναι ἡ ὀρθόδοξη; εἶναι ἡ παπική; Μήπως εἶναι ἕνα μεῖγμα αὐτῶν; Μήπως εἶναι ἡ πίστη τῆς δογματικῆς ποικιλομορφίας, ὅπως ἤδη εἶχε καθιερωθεῖ ἀπὸ τὶς προηγούμενες ἀπόπειρες ἑνώσεως ὑπὸ τοὺς ἑκάστοτε λατινόφρονες Ὀρθοδόξους, ὅπως στὶς Συνόδους Λυών καὶ Φερράρας-Φλωρεντίας; Δυστυχῶς, ἡ πορεία τοῦ Διαλόγου ἀποδεικνύει ὅτι θὰ παραβλεφθοῦν οἱ διαφορὲς καὶ θὰ γίνει ἕνωση μὲ διατήρηση τῆς δογματικῆς ἑτερότητος. Μάλιστα στὸ Porto Alegre, στὴν Θ΄ Γενικὴ Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε., ἡ δογματικὴ διαφοροποίηση ἐντὸς τῆς «ὑπερ-εκκλησίας» τοῦ Π.Σ.Ε. καταξιώθηκε πλήρως, καὶ ἔτσι τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Ἰουλίου Πάπα Ρώμης ἁρμόζουν στὴν περίσταση: «Τὸ νὰ προσποιούμαστε ὅτι συμφωνοῦμε μὲ τὰ λόγια, ἐνῷ διαφωνοῦμε στὰ δόγματα, εἶναι ἀσεβές»41. 

(38 http://www.romfea.gr/ektakta-nea-2/17007-scola
39 http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumenikopatriarxeio/
17051-2013-05-17-07-55-11
40 http://www.romfea.gr/ektakta-nea-2/17007-scola.
41 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, Ἱερὰ Παράλληλα Α΄, 77 PG 96, 509A, ΣΥΝΑΞΙΣ
ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Οὐκ ἐσμέν τῶν Πατέρων σοφότεροι 17-10-2011,
http://www.theodromia.gr/92BD47EB.el.aspx)

Επίσης εις το προηγούμενο μέρος του σχολιασμού μας αναφέρθηκε ο π. Γαβριήλ λέγοντας

«Εμείς ευχόμαστε καθημερινά εις την Θ. Λειτουργία ''υπέρ της των πάντων ενώσεως''»

 

και απαντήσαμε λέγοντας

 

«Εις αυτό το σημείο ο π. Γαβριήλ ερμηνεύει όπως και οι Οικουμενιστές ότι το ''υπέρ της των πάντων ενώσεως'' αναφέρεται εις τους αιρετικούς και ετεροδόξους! Έτσι το ερμηνεύουν και οι Οικουμενιστές! Όμως δεν είναι έτσι! Τούτη η ευχή αναφέρεται είς τους πιστούς, και προσευχόμεθα εδώ για την ένωσι πάντων των πιστών έν τή Θεία Ευχαριστία με τον Χριστόν ο Οποίος είναι η Εκκλησία αλλά και ο ακρογωνιαίος λίθος Αυτής. Διά τους έξω της Εκκλησίας, τους μή πιστούς, ο ιερεύς προσεύχεται μυστικώς, λέγων «τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε, τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τή αγία σου καθολική και αποστολική εκκλησία»!

  

Τι λέγει ο Πειραιώς Σεραφείμ;

 

«Ἔχει ἐπισημανθεῖ ὅτι τὸ λειτουργικὸ αἴτημα «ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» ἀναφέρεται στὴν ἕνωση πάντων τῶν ἀνθρώπων ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι στὴν ἕνωση Ἐκκλησιῶν διαφορετικοῦ δόγματος· ἄλλωστε ἡ φράση θὰ ἦταν «ὑπὲρ τῆς τῶν πασῶν [καὶ ὄχι “πάντων”] ἑνώσεως», ἂν ἀναφερόταν σὲ Ἐκκλησίες. Ἡ ὀρθόδοξη Πίστη παραδέχεται «ἀδιαίρετη διαίρεση» τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖες συναπαρτίζουν τὴ Μία Ἐκκλησία, τὸ Σῶμα Χριστοῦ, χάρη στὴν ἑνότητα Πίστεως, Λατρείας καὶ Διοικήσεως. Λέγει χαρακτηριστικῶς ὁ Ἅγιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας: «[ Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ], ἀφοῦ ἐφύτευσε σὰν κάποιο Παράδεισο τὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες, μᾶς συγκέντρωσε ὅλους σὲ αὐτὲς καὶ ἔφτιαξε μία Ἐκκλησία στὴν Πίστη καὶ στὸ φρόνημα». Ὅσες χριστιανικὲς Κοινότητες ἔχουν διάφορη Πίστη δὲν εἶναι Ἐκκλησίες, διότι ἡ ἀλλοίωση στὴν Πίστη συνεπάγεται αἵρεση καὶ ἀποκόπτει ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς νὰ παραβλάπτει τὴν ἑνότητά της, ὅπως ἀκριβῶς τὰ ξηρὰ ἀποχωριζόμενα κλήματα δὲν βλάπτουν τὴν Ἄμπελο, κατὰ τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Κυρίου.»

«Στήν ὁμιλία Ὑμῶν, Παναγιώτατε Δέσποτα, στή βασιλική τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου, διατυπώνετε τήν οἰκουμενιστική θεωρία περί διῃρημένης καί βαινούσης πρός τήν ἑνότητα Ἐκκλησίας. Ἀναφέρατε: «Εἶναι δέ τοσοῦτον ἀναγκαία ἡ ἐπίτευξις τῆς ἑνώσεως μετά τοῦ Θεοῦ, ὥστε ὁ πόθος αὐτός εἶναι πανανθρώπινον αἴτημα ἀρχαιόθεν, εὑρών ὅμως τήν πραγματικήν σημασίαν καί διάστασιν αὐτοῦ εἰς τήν ἀποκεκαλυμμένην πίστιν τοῦ Χριστοῦ, τήν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας, τῆς διῃρημένης καί βαινούσης πρός τήν ἑνότητα, κατά τό πρόσταγμα Κυρίου». Και παρακάτω εὔχεσθε ὅπως ὁ Κύριος «καταξιώσῃ τῆς ἑνώσεως μετ' Αὐτοῦ ἐν τῇ ἡνωμένῃ Ἐκκλησίᾳ Του». Παρόμοιες θέσεις διατυπώνετε καί στήν Πατριαρχική καί Συνοδική ἐγκύκλιο γιά τά 1700 ἔτη ἀπό τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων : «Δυστυχῶς, ὅταν οἱ Χριστιανοί κατέστησαν πλειονοψηφία εἰς τήν κοινωνίαν, ὑπῆρξαν περιπτώσεις τινές ὑπερζηλωτικῆς τάσεως μεταξύ αὐτῶν. Ἐκ τῶν πλέον ἀξιοκατακρίτων συμπεριφορῶν τῆς μισαλλοδοξίας χριστιανῶν κατ᾿ ἀλλήλων ὑπῆρξε τό μεταξύ αὐτῶν σχίσμα καί ἡ διαίρεσις τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας, λησμονησασῶν τῶν ἐπακολουθησασῶν γενεῶν ὅτι "οὐ μεμέρισται ὁ Χριστός" (πρβλ. Α΄ Κορ. α΄ 13) καί ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα "γῆ καί σποδός" (Σοφ. Σειράχ. ι΄, 9) καί ἠγνοήσαμεν καί παραβλέπομεν τήν ἀγωνίαν τῆς διαιρέσεως τοῦ ἀρράφου χιτῶνος τοῦ Kυρίου, τῆς Ἐκκλησίας, κατά τόπον καί ἐπί μέρους ὡς Μιᾶς καί Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς. Καί ὡς ἄλλη "κάμινος κακίας" (πρβλ. Παροιμ. ις΄ 30), δέν ἔχομεν ἀγάπην καί εἰρήνην καί ἀνεκτικότητα, καί δέν ὑποβάλλομεν εἰς ἑαυτούς καί ἀλλήλους τό καίριον ἐρώτημα μήπως "ὁ κρίνων πᾶσαν τήν γῆν οὐ ποιήσει κρίσιν" (Γεν. ιη΄,25-26) καί δι' ἡμᾶς»; Στήν πρόποση Ὑμῶν κατά τό γεῦμα μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ Παπισμοῦ στό Παπικό Ἀρχιεπισκοπικό Μέγαρο τῆς Πράγας σημειώσατε : «ἅπαξ ἔτι ὅτι τό ἔργον καί ὁ ρόλος τῶν Ἁγίων (Κυρίλλου και Μεθοδίου) ἦσαν πάντοτε ἑνωτικά καί μᾶς καλοῦν εἰς βαθεῖαν ἑνότητα καί ὑπέρβασιν τῶν διαιρέσεων» καί ὅτι «ἡ Ἐκκλησία… πρέπει νά εἶναι καί ἡνωμένη». Τέλος, στήν ὁμιλία Ὑμῶν πρός τούς Ἀντιπροσώπους τοῦ Παπικοῦ Ἐπισκοπικοῦ Συμβουλίου καί τά μέλη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Συμβουλίου τῆς Σλοβακίας, παρουσία Παπικῶν, Λουθηρανῶν καί Μεταρυθμισμένων, εἴπατε : «τήν ὁποίαν (οἰκουμένην) ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας θέλει Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν, ἡνωμένην».

Εἶναι ἡλίου φαεινότερον, Παναγιώτατε Δέσποτα, ὅτι Ὑμεῖς, ἐκφράζετε καί υἱοθετεῖτε τή θεωρία περί «διῃρημένης Ἐκκλησίας, σύμφωνα μὲ τήν ὁποία, ἡ Ἐκκλησία εἶναι διῃρημένη σὲ ἐπὶ μέρους «ἐκκλησίες» (ὄχι τοπικές, ἀλλ’ ὁμολογιακές - δογματικές, βλ. τὸ κείμενο τοῦ Porto Alegre) καὶ χρῄζει ἑνώσεως. Ἡ τοιαύτη θεώρησις τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πέραν πάσης σοβαρῆς, ἔστω βασικῆς, κατανοήσεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας.»

 

 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

πηγη