Αυτός, λοιπόν, ο Θεός της ομορφιάς έπλασε τον πανέμορφο τούτο κόσμο και μας τον πρόσφερε, για να προσπαθήσουμε να του μοιάσουμε και να κάνουμε, όσο γίνεται, περισσότερο όμορφη τη ζωής μας. Αλλά εμείς, αντί να ευχαριστήσουμε το δημιουργό για τα όσα μας πρόσφερε, θεοποιήσαμε τα δημιουργήματά του και τα προσκυνήσαμε. Γεγονός που μας έσπρωξε σε ένα σωρό παραμορφώσεις και ασχήμιες…
Απ’ τις οποίες, για να μας απαλλάξει ο Θεός, μας έστειλε κάποιους πνευματικούς καθοδηγητές: Προφήτες, φιλοσόφους, επιστήμονες. Που εμείς φροντίσαμε να τους εξοντώσουμε και να εκμηδενίσουμε το έργο τους. Γι’ αυτό, τελικά, ο Θεός μας έστειλε και το Γιο του. Ο οποίος προσπάθησε να μας βγάλει απ’ τον κυκεώνα των παραμορφώσεων. Αλλά εμείς, στην προσπάθειά του αυτή, απαντήσαμε με την χειρότερη των παραμορφώσεων, που είναι ο παραλογισμός του Σταυρού.
Γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το Χριστό δεν τον σταύρωσαν κάποιοι-όπως συνηθίζουμε να λέμε -κακοποιοί. Που η «καθωσπρέπει» κοινωνία του καλού υπόκοσμου τους κλείνει σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Αλλά ακριβώς ο ίδιος ο «καλός υπόκοσμος» της «καθωσπρέπει» κοινωνίας. Για ν’ αποδειχθεί, έτσι, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, πόσο οι θεσμοί της νομιμόφρονος κοινωνίας βρίσκονται σε διαμετρική αντίθεση και μετωπική σύγκρουση με την ουσία και το πνεύμα της αλήθειας και της δικαιοσύνης…
Για να δώσει, λοιπόν, ο Χριστός στους μαθητές του ένα πνευματικό αντίβαρο απέναντι στο-πέραν παντός παραλογισμού- παραμορφωτικό γεγονός της Στασύρωσης, πραγματοποίησε τη Μεταμόρφωσή του.
Δείχνοντας έτσι ότι, πέρα απ’ τον κόσμο και των χειρότερων ακόμη παραμορφώσεων υπάρχει ένας κόσμος, ασύγκριτα ομορφότερος και ασύλληπτα πιο ευτυχέστερος ακόμη κι απ’ τα πιο αισιόδοξα οράματά μας. Που κάνει τις παραμορφώσεις και ασχήμιες του κόσμου τούτου να φαίνονται σαν ηλίθια καμώματα μεθυσμένων πιθήκων.
Και μνημονεύουμε τώρα το γεγονός της Μεταμόρφωσης και μιλούμε γι’ αυτό, επειδή συμβαίνει να είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αφού όλοι μας αισθανόμαστε να ασφυκτιούμε μέσα σε ένα δίχτυ πολύμορφων ασχημιών και παραμορφώσεων.
Ή μήπως δεν έχουμε παραμορφώσει και δηλητηριάσει τη γη μας, τις θάλασσες και τον αέρα μας! Και συνακόλουθα τις τροφές, που τρώμε, το νερό, που πίνουμε, τον αέρα, που αναπνέουμε. Γεγονός, που μας κάνει να νιώθουμε όλοι-περισσότερο ή λιγότερο- δηλητηριασμένοι…Ή μήπως στον κοινωνικό μας χώρο δεν υπάρχουν δεινές παραμορφώσεις. Με τα ΜΜΕ, που φλυαρούν σκόπιμα και εκ του πονηρού για τα ασήμαντα, παραβλέποντας και αποσιωπώντας τα σοβαρά και φλέγοντα. Ή την άρχουσα αναρχία, που, αντί να λύσει, πολλαπλασιάζει τα προβλήματα του λαού. Με τον καταιγισμό νόμων και άρθρων, που εξαρθρώνουν και υπονομεύουν την οικονομική και κοινωνική μας υπόσταση.
Ή μήπως στο χώρο της Εκκλησίας δεν ισχύει το ίδιο; Όταν, ρίχνοντας κάποιος μια ματιά στη σημερινή θρησκευτική μας πραγματικότητα και συγκρίνοντάς την με το πνεύμα του Ευαγγελίου, διαπιστώνει τερατώδεις και αποκρουστικές παραμορφώσεις και ασχήμιες. Που μάλιστα δεν διστάζουν οι αρχιτέκτονές τους να τις παρουσιάζουν και σαν έκφραση της χριστιανικής παράδοσης. Γιατί ποια σχέση μπορούν να έχουν με το Ευαγγέλιο η πολυτελής και πολυδάπανη ζωή κάποιων δεσποτάδων; Τη στιγμή, μάλιστα, που μεγάλα τμήματα του χριστεπωνύμου πληρώματος πένονται και υποφέρουν! Ή η δεσποτική εξουσία. Που κάποτε την μεταβιβάζουν και σε κάποιους σαδιστές υφισταμένους τους. Ειδικούς στην κακομεταχείριση του λαού, αλλά και των συναδέλφων τους!…
Ή μήπως δεν υπάρχουν και σήμερα εκατομμύρια «ελάχιστων αδελφών» του Χριστού, που σταυρώνονται απ’ τους αρχιερείς του σιωνισμού και του-χωρίς Χριστό-«χριστιανισμού»! Που προκαλούν κρίσεις οικονομικές και δημιουργούν εστίες πολέμων. Και υπονομεύουν και αποσαθρώνουν την κοινωνική και πολιτισμική υπόσταση των λαών. Με τις παγκοσμιοποιήσεις τους και τους οικουμενισμούς τους, το αιρετικό συνοθύλευμα της Νέας Εποχής ή τη Νέα τάξη ναζιστικών εγκλημάτων. Για να ικανοποιούν την κακουργία τους και να γεμίζουν τα χρηματοκιβώτιά τους…
Ή μήπως εμείς ο καθένας μας δεν αισθανόμαστε παγιδευμένοι μέσα σε ένα λαβύρινθο ποικίλων παραμορφώσεων; Και πάνω απ’ όλες δεν νιώθουμε ότι σε κάθε στιγμή καιροφυλακτεί και μας απειλεί η πιο φοβερή παραμόρφωση, που είναι ο θάνατος!
Και σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις έρχεται ο Χριστός να μας πει: Απέναντι σε όλες τις παραμορφώσεις εγώ σας προσφέρω τη μεταμόρφωση. Απέναντι σε όλες τις ασχήμιες σας προσφέρω την ομορφιά. Απέναντι στα σκοτάδια και στις παγίδες και στο θάνατο, εγώ σας προσφέρω το ανέσπερο και άδυτο φως της Ανάστασης.
Ο πραγματικός θάνατος δεν είναι το νομοτελειακά αναπότρεπτο βιολογικό γεγονός του θανάτου. Είναι η παραμονή μας μέσα στον κυκεώνα και το δίχτυ των παραμορφώσεων….
Απ’ αυτά σας καλώ να αποδράσετε. Και μάλιστα τώρα. Γιατί το επόμενο δευτερόλεπτο μπορεί να μην είναι δικό σας… παπα-Ηλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου