«Ἒφ ὅσον ἡ πρεσβυγενὴς Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία πιστεύει, κατὰ τὸ Σύμβολον τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἐστάθη ἀκλόνητος εἰς τὴν ἱστορικήν Της πορείαν μεταβιβάζουσα διὰ μέσου τῶν αἰώνων μέχρι σήμερον διὰ τῆς ἱερωσύνης, διὰ τῶν ἐπισκόπων Της, τὴν ὕπαρξίν Της, τοὺς θείους χαρακτήρας Της, ὡς ὤρισαν οἱ θεῖοι ἀπόστολοι, ὁ μέγας τῶν ἐθνῶν ἀπόστολος Παῦλος καὶ ἡ ἀδιάκοπος χορεία τῶν ἁγίων Πατέρων, ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΕΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ (ἔτσι ὀνομαζόταν τότε τὸ ΠΣΕ), τὸ ὁποῖον ἀναζητεῖ νὰ εὔρη τὴν μίαν, ἁγίαν Ἐκκλησίαν. Ἐὰν μετεῖχεν εἰς αὐτὸ ὡς ὀργανικὸν μέλος, θὰ ἐβεβαίωνεν, ὅτι ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία συμφώνως πρὸς τὴν γνησιότητα τῆς Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῆς δογματικῆς μας παραδόσεως".
(Μητροπολίτου Σάμου Εἰρηναίου, "Ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία καὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν», Ἀθῆναι 1952, σέλ. 10-11).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου